Το «Middlesex» του Ευγενίδη μιλά για τρεις γενιές μεταναστών –η οικογένεια της μητέρας μου είναι μετανάστες στην Αυστραλία και ταυτίστηκα– και οι περιγραφές του συγγραφέα ήταν πολύ κοντά στις δικές μου εμπειρίες. Αλλά το πήγε ακόμα πιο πέρα.
Τους ανθρώπους που ξέρω ως θείους, παππούδες και γιαγιάδες, μπορώ να τους φανταστώ παιδιά ή στην ηλικία μου. Μπορώ ακόμα να φανταστώ και εμένα τον ίδιο πώς θα είμαι όταν γίνω παππούς. Με συγκλόνισε το πώς, στη διάρκεια των χρόνων, ο άνθρωπος, οι ιστορίες και τα πάθη του γίνονται πολύ μικρά. Μπορεί να τον επηρεάζουν και να τον τυραννούν, αλλά είναι μόνο ένα φτερούγισμα στα χρόνια που περνάνε, ένα τίποτα.
Το βιβλίο αυτό ήταν για μένα ένα είδος ψυχανάλυσης. Από όταν το διάβασα έμαθα να συγχωρώ πιο εύκολα τους ανθρώπους.
//O Χρήστος Λούλης είναι ηθοποιός.