Ο Danny Boyle είναι ένας από τους αγαπημένους δημιουργούς της Αγγλίας, καλλιτεχνικός διευθυντής των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου και ο επόμενος σκηνοθέτης του James Bond, όπως δείχνουν όλα. (Φωτογραφίες: Paul Cooper)

Όταν το 2015 κυκλοφόρησε η ταινία Spectre, υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός και αγωνία αν το φιλμ θα κατάφερνε να ξεπεράσει το Skyfall – κατά πολλούς μακράν η πιο επιτυχημένη ταινία του James Bond. Η αλήθεια είναι ότι δεν τα πήγε τόσο καλά όσο θα ήθελε το Hollywood, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο που απασχολούσε τα «κεφάλια» πίσω από τον κινηματογραφικό 007. Το μεγάλο τους πρόβλημα ήταν τι θα γίνει στο μέλλον, καθώς τόσο ο Daniel Craig όσο και ο Sam Mendes -οι δύο άνθρωποι που ανανέωσαν το JB project- είχαν ανακοινώσει την αποχώρησή τους.

Και από τότε ένα «θρίλερ» ξεκίνησε, με προτάσεις εκατομμυρίων, αρνήσεις, μεγάλα λόγια, προβληματισμούς. Τελικά ο Craig, όσο απόλυτος κι αν ήταν αρχικά, στο τέλος δέχθηκε να υποδυθεί τον Bond για μια ακόμη φορά, ενώ η θέση του σκηνοθέτη παρέμενε κενή. Τουλάχιστον μέχρι πριν λίγο καιρό, που οι φήμες ήθελαν τον Danny Boyle ως έναν από τα φαβορί – φήμες που έγιναν πραγματικότητα, καθώς επιβεβαιώθηκε ότι ο 61χρονος δημιουργός ασχολείται με το σενάριο της επόμενης ταινίας του 007.

Αυτό ήταν: δεν ήταν λίγοι αυτοί που τρόμαξαν από τη συγκεκριμένη επιλογή, καθώς θεωρούν ότι ο Boyle είναι ο πλέον ακατάλληλος για αυτή την υπερπαραγωή. Την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι βλέπουν στο πρόσωπό του τον νέο σωτήρα του κινηματογραφικού Bond. Γιατί όμως τέτοιος πανικός; Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο Danny Boyle γεννήθηκε το 1956, λίγο έξω από το Μάντσεστερ και όλα έδειχναν ότι θα πήγαινε στη θεολογική σχολή, καθώς αυτό ήθελαν οι γονείς του. Τελικά στα 14 του το σχέδιο να γίνει ιερέας κατέρρευσε και ο Boyle αποφάσισε να ακολουθήσει τον δικό του δρόμο. Σπούδασε Αγγλικά και Δράμα στο Πανεπιστήμιο του Μπόλτον, ενώ όταν αποφοίτησε μετακόμισε στο Λονδίνο όπου και ασχολήθηκε με το θέατρο. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 θα μπει στη ζωή του η τηλεόραση, ενώ στα μέσα των nineties θα δοκιμάσει την τύχη του στον κινηματογράφο.

Ο Boyle δεν είναι εμπορικός σκηνοθέτης. Ναι μεν έχει κερδίσει ένα βραβείο Όσκαρ, όμως οι δημιουργίες του δεν είναι από αυτές που σαρώνουν στο box office.

Μπορεί να πει κάποιος ότι ο Boyle ήταν από τους τυχερούς – μόλις με την 2η κινηματογραφική δουλειά του θα γίνει γνωστός σε όλο τον κόσμο. Ήταν το 1995 όταν βγήκε στις αίθουσες το Trainspoting και οι έφηβοι της εποχής βρήκαν στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών τους δικούς τους εναλλακτικούς ήρωες. Με κόστος μόλις 1.5 εκ. δολάρια, το Trainspoting θα έχει εισπράξεις 70 εκ. και ο Boyle θα μπει στις λίστες με τους ανερχόμενους σκηνοθέτες της γενιάς του.

Και θα τα πάει μια χαρά: κυκλοφορεί το Beach (2000), το 28 Days Later (2002), τα Sunshine και 28 Weeks Later (2007). Όμως η μεγάλη στιγμή θα έρθει έναν χρόνο αργότερα, με την κυκλοφορία του Slumdog Millionaire που θα του χαρίσει και το βραβείο Όσκαρ. Ενώ το 2012 θα είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου – από τις πλέον επιτυχημένες τελετές.

Γενικότερα, ο 61χρονος σκηνοθέτης δείχνει να είναι από τους ανθρώπους που ούτε βιάζονται ούτε θέλουν ιδιαίτερα να εξαργυρώσουν την επιτυχία τους, μελετώντας καλά τα βήματά τους. Με μια πρώτη ματιά μοιάζει ιδανικός για το 25ο φιλμ του James Bond. Άρα γιατί όλοι έχουν τρομάξει;

Πολλοί πιστεύουν ότι ο Danny Boyle δεν είναι ο κατάλληλος σκηνοθέτης για μια ταινία James Bond.

Η αλήθεια είναι ότι ο Boyle έχει μερικά μειονεκτήματα. Βασικά μειονεκτήματα για μια κινηματογραφική σειρά όπως ο JB. Μειονέκτημα #1: δεν είναι εμπορικός σκηνοθέτης. Τι εννοούμε; Ναι έχει κερδίσει ένα βραβείο Όσκαρ, τον λατρεύει η νεολαία χάρη στις ταινίες του, όμως οι δημιουργίες του δεν είναι από αυτές που σαρώνουν στο box office. Και φυσικά το Hollywood θέλει οι ταινίες του Bond να σπάνε ταμεία.

Μειονέκτημα #2: Δεν έχει μάθει να παίζει σε αυτό το κινηματογραφικό level. Δηλαδή να έχει ένα τεράστιο μπάτζετ στα χέρια του και ένα ήδη επιτυχημένο προϊόν, που θα πρέπει να το απογειώσει. Ο Boyle περισσότερο είναι ο τύπος της έκπληξης – θα κάνει την επιτυχία εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Όσες φορές προσπάθησε να δώσει συνέχεια σε ένα ήδη πετυχημένο project του, απέτυχε: βλέπε τα 28 Weeks Later και T2 Trainspotting.

Μειονέκτημα #3: Όσο κι αν μας αρέσει να ψάχνουμε βαθύτερα νοήματα πίσω από τα φιλμ του James Bond, δεν παύουν να είναι ταινίες δράσης. Και ο Boyle δεν έχει «τριφτεί» με το αντικείμενο. Δεν λέω ότι δεν το έχει, λέω ότι δεν έχει «τριφτεί».

Για να ξεκαθαρίσω κάτι: φυσικά και δεν εννοώ ότι ο 61χρονος Άγγλος είναι κακός σκηνοθέτης. Είναι ένας από τους αγαπημένους μου, καθώς τα φιλμ του έχουν πολύ ωραία εικόνα, ατμόσφαιρα, γρήγορα πλάνα, έξυπνους διαλόγους, συναίσθημα και φυσικά υπέροχη μουσική. Απλά, δεν ξέρω κατά πόσο ταιριάζει με την λογική των ταινιών του James Bond. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα.

 

Διαβάστε ακόμα: 5 λόγοι που ο Daniel Craig είναι ο καλύτερος James Bond

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top