Υπάρχει πάντα μια ομορφιά
που δεν αναπαλαιώνεται.
Ένα λιβάδι μαργαρίτες στα υψίπεδα
και στο κέντρο ένας γάιδαρος,
να τρώει ανέμελος.
Υπάρχει αυτό που λέμε: εκλεκτικός
μηχανισμός. Και μια πόλη επαρχιακή,
να μπαίνεις απόγευμα
με τα φώτα ξεχασμένα στη μεγάλη
σκάλα.
Ένα αίσθημα μισό. Ένα παράθυρο
κόντρα στο βορινό άνεμο.
Υπάρχει αυτή η μέρα, που κάποτε
θα ξεχαστεί
και μια άλλη, που θα καίγεται αδιάκοπα
στο μακρινό μέλλον.
Και πίσω από αυτά
οι μυστικές συνάξεις των φυλακισμένων.
//Ο Δημήτρης Πέτρου γεννήθηκε το 1970 στη Δράμα, όπου και ζει. Το 2013 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Α΄ Παθολογική» από τις εκδόσεις Μικρή Άρκτος.
Διαβάστε ακόμα: Δημοσθένης Κούρτοβικ: «Πώς θα γράψεις κι εσύ ένα μπεστ σέλερ!»