Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος μας «ταξιδεύει» στα Χριστούγεννα των παιδικών μας χρόνων

Ο δημοσιογράφος και creative director της εταιρίας επικοινωνίας «We R Press» Δημήτρης Παπαδόπουλος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη περίοδος του 99,9% των ανθρώπων. Όλοι αγαπάνε αυτήν την εποχή κι αν κάνεις ένα μικρό γκάλοπ σε φίλους και γνωστούς θα καταλάβεις ότι υπάρχουν αρκετοί λόγοι γι’ αυτό: «έχω άδεια από τη δουλειά», «παίρνω δώρο», «θα πάω εκδρομή», «θα κάνω ψώνια», «θα γυρνάω στους δρόμους της πόλης όλη την ημέρα».

Βέβαια, υπήρχαν και οι εποχές που δεν χρειαζόσουν τόσους λόγους για να αγαπήσεις αυτήν την περίοδο: αρκεί που ήταν Χριστούγεννα. Εκείνες τις εποχές που ήσουν παιδί, δίπλα στο στολισμένο δέντρο, με την οικογένεια και τα αρώματα των γιορτών να γεμίζουν το σπίτι. Πιο απλά, πιο ωραία, πιο ρομαντικά.

Σε μια τέτοια εποχή με γύρισε το βιβλίο του Δημήτρη Παπαδόπουλου Απόδραση από το Ζαχαροπλαστείο. Ένα παιδικό παραμύθι, σε εικονογράφηση Γιάννη Πουρνάρα, που μιλάει για τρία γλυκά που δεν φτιάχτηκαν τόσο καλά όσο τα άλλα και κανείς δεν τα θέλει. Έτσι αυτά αποφασίζουν να αποδράσουν και τότε ξεκινάει η περιπέτειά τους.

Και επειδή δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, αυτή ήταν μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε με τον δημοσιογράφο, creative director της εταιρείας επικοινωνίας «We R Press», συνεργάτη του Andro και -πλέον- συγγραφέα για το πρώτο του παιδικό παραμύθι Απόδραση από το Ζαχαροπλαστείο και να θυμηθούμε χριστουγεννιάτικες ιστορίες από τα παιδικά μας χρόνια.

Το παιδικό παραμύθι «Απόδραση από το Ζαχαροπλαστείο» μιλάει για τρία γλυκά που δεν φτιάχτηκαν τόσο καλά όσο τα άλλα και κανείς δεν τα θέλει. Έτσι αυτά αποφασίζουν να αποδράσουν και τότε ξεκινάει η περιπέτειά τους.

Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε να γράψετε το παιδικό παραμύθι «Απόδραση από το ζαχαροπλαστείο»;
Η ιστορία αυτή γράφτηκε το 2008, ως δώρο στη γυναίκα μου και για το παιδί που θέλαμε, αλλά δεν ήρθε ποτέ. Πρέπει όμως να πω ότι εκδόθηκε χάρη στο Andro. Αφότου η γυναίκα μου, Μία Κόλλια, έκανε συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, φάγαμε όλοι μαζί στο σπίτι της εκδότριάς της, Ειρήνης Πουρνάρα, που ήταν συμμαθήτρια του Κωνσταντίνου. Της μίλησα για το παραμύθι, της άρεσε, ζήτησε από τον αδερφό της και εξαιρετικό ζωγράφο, Γιάννη Πουρνάρα, να ετοιμάσει σκίτσα. Εκείνος τα ζωγράφισε στο χέρι, και χέρι με χέρι έφτασε και στα δικά σου χέρια.

Ποιος από τους τρεις είναι ο αγαπημένος σας ήρωας από το παραμύθι και γιατί;
Η Κούλα Μπιέ, το κουραμπιεδάκι που είναι αγχώδες και ανασφαλές και κάθε φορά που αισθάνεται άβολα, φταρνίζεται και σκορπίζει ζάχαρη άχνη. Μ΄ αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους, ειδικά τις σιωπές και τις κινήσεις αμηχανίας. Έχει ενδιαφέρον να δεις πώς αντιδρά κάποιος όταν βγαίνει από τo comfort zone του: ένας ξερός βήχας, μια νευρική κίνηση, αργόσυρτα «μάλιστα», για να καλύψει τη σιωπή.

Το παραμύθι «Απόδραση από το Ζαχαροπλαστείο» είναι σε εικονογράφηση Γιάννη Πουρνάρα.

Ποιο είναι το νόημα που θέλετε να περάσετε μέσα από το «Απόδραση από το ζαχαροπλαστείο»;
Η σκέψη ότι μπορούμε να ορίσουμε τη ζωή μας και να κάνουμε ό,τι ονειρευόμαστε κόντρα στα στερεότυπα που έπλασαν για εμάς. Σ’ έναν κόσμο που αποθεώνει τους ανθρώπους που καμώνονται τους δυνατούς, ζωντανεύω μια ιστορία με χαρακτήρες αδύναμους κι ελαττωματικούς. Καλούνται να επιβιώσουν και να ζήσουν το όνειρό τους, ενώ η μοίρα τους είναι να πεταχτούν στα σκουπίδια. Γίνονται φίλοι, συγκρούονται, υφίστανται bullying, γνωρίζουν νέους φίλους που τους βοηθούν χωρίς όφελος και χωρίς σκέψη. Όταν έγραψα αυτήν την ιστορία, το bullying δεν υπήρχε τόσο έντονα στην ατζέντα. Λίγο-πολύ όλοι το έχουμε ζήσει, το έχουμε υποστεί, το έχουμε προκαλέσει ή παραμείναμε σιωπηλοί παρατηρητές. Προσβλητικά παρατσούκλια, αναίτια επιθετικότητα, ωμή βία. Χρησιμοποιούμε κάθε τρόπο να μειώσουμε τον άλλο μήπως και φανούμε εμείς καλύτεροι. Κυρίως, όμως, για να καλύψουμε τη δική μας αδυναμία.

Αν ξεχάσουμε ότι οι πρωταγωνιστές είναι γλυκά και τους «δούμε» σαν ανθρώπους, τότε το παραμύθι «Απόδραση από το ζαχαροπλαστείο» δεν διαφέρει καθόλου από τον κόσμο και την κοινωνία μας.
Βεβαίως, μόνο που έπρεπε να βρω ένα τέλος που να μην περιλαμβάνει κάποιον που θα τα κατασπαράξει! Αυτός είναι και ο πυρήνας της σκέψης μου γι’ αυτό το παραμύθι. Προφανώς είναι μια γλυκιά ιστορία, έχει χαρούμενο τέλος, αλλά το πώς διαχειρίζονται την απόρριψη, την απογοήτευση, το πώς αλλάζουν πλάνο όταν δεν επιτυγχάνουν αυτό που ονειρεύονται, πώς διαχειρίζονται τη βία, είναι η δική μου ματιά στον κόσμο των μεγάλων, στον αδυσώπητο κόσμο των «παιδιών» σε σώματα ενηλίκων.

Όταν ήσασταν παιδί διαβάζατε παραμύθια; Ποιο είναι το αγαπημένο σας;
Προέρχομαι από οικογένεια με εξαιρετικό χιούμορ και αναπτυγμένη φαντασία. Λόγω Σμυρνιάς προγιαγιάς, οι ιστορίες που ακούγαμε ήταν μια μείξη γεγονότων και φαντασίας. Η προγιαγιά έλεγε τα χαρτιά, γνώριζε γιατροσόφια και ξεμάτιαζε, αλλά όταν μετοίκησε στην Πάτρα κατάφερε να βιοποριστεί ως μάγισσα, να λύνει μάγια, να φουντώνει έρωτες και να βοηθά τα ζευγάρια να κάνουν παιδιά. Οι ιστορίες της Κατίνας με ήρωες φανταστικούς και αστεία ονόματα ήταν η καθημερινότητά μας. Εκτός από τα Κλασικά Εικονογραφημένα και τους Μυστικούς Επτά, τα βιβλία του Ιουλίου Βερν και της Άλκης Ζέη ήταν τα αγαπημένα μου.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας γλυκό;
Ανεξαρτήτως εποχής, είναι τα μελομακάρονα. Αν αφαιρέσει κάποιος τη γιορτινή του αύρα, είναι ένα φτωχικό γλυκό, το οποίο φτιάχνεται εύκολα και με λίγα υλικά: λάδι, αλεύρι, σιμιγδάλι, μπαχαρικά, ξύσμα πορτοκαλιού. Το μέλι και τα καρύδια του δίνουν την εορταστική χροιά. Με τα χρόνια, πασαλείφτηκαν σοκολάτα, άλλαξαν μέγεθος, μπήκαν στο marketing της αφθονίας.

«Σ’ έναν κόσμο που αποθεώνει τους ανθρώπους που καμώνονται τους δυνατούς, ζωντανεύω μια ιστορία με χαρακτήρες αδύναμους κι ελαττωματικούς» μας λέει ο Δημήτρης Παπαδόπουλος.

Όταν ακούτε τη λέξη «Χριστούγεννα» ποια είναι τα τρία πρώτα πράγματα που έρχονται στο μυαλό σας;
Τις προάλλες συνάντησα έναν κύριο στο φούρνο της γειτονιάς. Στο χέρι του κρατούσε μια σακούλα μ’ ένα κατσικάκι μπούτι και ζητούσε να το αφήσει εκεί για να του το ψήσουν την επόμενη μέρα. Δεν μπορούσε να ξαναπάει. Στην ηλικία του, οφείλει να κάνει οικονομία κινήσεων. Ούτε ταψί ούτε λάδι, μόνο το μπούτι. Σκεφτόμουν όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να μείνουν μόνοι στις γιορτές. Εφέτος, θα επισκεφτούμε τους ξενώνες της Φλόγας μαζί με τη Μαρία Ναυπλιώτου, για να διαβάσουμε το παραμύθι στα παιδιά. Η παρέα είναι το πρώτο πράγμα που έρχεται στον νου μου στις γιορτές. Τα μεγάλα τραπέζια, οι ιστορίες που (ξανά) λέμε και τα δώρα, η διαδικασία που μπαίνεις για να ευχαριστήσεις εκείνους που αγαπάς.

Πείτε μας μια ωραία σας ανάμνηση από τα παιδικά σας Χριστούγεννα;
Γεννήθηκα στη Νέα Υόρκη, όπου εκεί τα Χριστούγεννα, ακόμη και το 1800 που γεννήθηκα, ήταν μια ολόκληρη βιομηχανία, όχι μόνο για τα brands αλλά και για τις οικογένειες. Από τo Thanks Giving μέχρι και την Πρωτοχρονιά, τα καλέσματα, τα γλυκά, οι προετοιμασίες μονοπωλούν την κοινωνική ζωή. Όλοι κάνουν δώρα σε όλους και όλοι κάνουν δώρα στα παιδιά. Όταν ήμουν 5 χρόνων, ζήτησα από το Άγιο Βασίλη κόκκινα πατίνια. Την παραμονή των Χριστουγέννων κι ενώ τρώγαμε, ακούσαμε ξαφνικά τα κουδουνάκια του Άγιου Βασίλη, την απορία μου ενίσχυσαν περισσότερο οι γονείς μου, τύπου: «τι είναι αυτό; Λες να είναι ο Άγιος Βασίλης;». Πολύ θέλει ένα παιδί για να ενθουσιαστεί; Φωνές, τρέξιμο στο παράθυρο κι έξω στον χιονισμένο κήπο, πατημασιές. Μέσα στο χιόνι βρήκα πεταμένα τα πατίνια μου. Μετά από χρόνια, μου είπαν ότι τα έβαλε ο αδερφός μου, αλλά πιστεύω ότι ήταν ο Άγιος Βασίλης. Θα ήταν η τελευταία φορά που θα τον έβλεπα. Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα, το μόνο χριστουγεννιάτικο δώρο μου ήταν μια νταλίκα σε διαφανές κουτί. Ήταν το 1982, ο Ανδρέας είχε μόλις βγει και στην πόλη υπήρχε γραμμένο το σύνθημα: έξω οι βάσεις κι οι Αμερικάνοι.

⇒ Το παιδικό παραμύθι «Απόδραση από το Ζαχαροπλαστείο» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πάπυρος. Στις 17 Δεκεμβρίου, ο Άλεξ Κάβδας και η Λένα Παπαληγούρα ζωντανεύουν το παραμύθι στη «Νύχτα Χριστουγέννων» στη Σχολή Μωραΐτη.

//Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1976, έχει σπουδάσει Ναυτιλιακά και έχει δουλέψει ως δημοσιογράφος στα περιοδικά των εφημερίδων “ΤΟ ΒΗΜΑ”, “Η Καθημερινή” καθώς και στο STATUS, Ταχυδρόμος, Athens Voice και Andro. Το 2011 δημιούργησε με τη γυναίκα του και δημοσιογράφο, Μία Κόλλια, την εταιρεία επικοινωνίας και social media “We R Press”.

Διαβάστε ακόμα: Αντώνης Σουρούνης – Οι γάμπες λένε πάντα την αλήθεια για μια γυναίκα

TAGS :
Απόδραση από το Ζαχαροπλαστείο βιβλίο Δημήτρης Παπαδόπουλος παραμύθι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook