Ελισάβετ Λαμπροπούλου, «Αγκάθι» 
Δημήτρης Γκιούλος, «Καλοί και κακοί» 
Βίκυ Κατσαρού, «Κίτρινο φως» 
Διονύσης Μαρίνος, «Ποιος εγώ;» 
Κατερίνα Αυγέρη, «Άσεμνα σε δημόσια θέα» 
Από το 2013 η Ελένη Γαλάνη ζει στη Φρανκφούρτη, όπου εργάζεται ως freelance editor. Το τελευταίο βιβλίο της «Terrarium, το πείραμα του Ward» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι. (Φωτογραφία: Λουκάς Βασιλικός)
«(…) in Brueghel’s Icarus, for instance:
how everything turns away
Quite leisurely from the disaster; (…)»
Την ημέρα που έπεσε ο Ίκαρος κανείς
αυτόπτης δε βρέθηκε το περιστατικό με βεβαιότητα
να πιστοποιήσει
κάτι μισόλογα μόνο ακούστηκαν
κάποιος είδε στη θάλασσα λίγο αφρό
άλλος με την άκρη του ματιού δυο πόδια διέκρινε –ίδια πουλιού– στον αέρα να
κουνιούνται
από τους παρευρισκόμενους σε κοντινή απόσταση κανείς
δεν κοίταζε την ώρα του χαμού στον ουρανό
«ώρα κάματου, οι χασομέρηδες μόνο
κοιτούν, οι αλαφροΐσκιωτοι, οι τρελοί,
όσοι δεν έχουν τελοσπάντων δουλειά να κάνουν
μάρτυρες σε μας μην ψάχνετε πληροφορίες δε θα δοθούν»
Την ημέρα που έπεσε ο Ίκαρος
δεν ήταν ο ήλιος στο μεσουράνημα –όπως γενικά πιστεύεται–
μα στην ανατολή
η μηχανική βλάβη (κατεστραμμένα φτερά λόγω υπερβολικής εγγύτητας στον ήλιο
κρίθηκε αβέβαιη
το βέρτιγκο παραμένει –μαζί με την αυτοχειρία–
του δυστυχήματος η ισχυρότερη εκδοχή
«ο μακαρίτης πήγαινε στ’ αλήθεια γυρεύοντας
πετάγματα, πειράματα και άλλα τέτοια ριψοκίνδυνα
ταιριάζουν καλύτερα σε πτηνό –ένα φλαμίνγκο ίσως, ή ένα άλμπατρος
και ψάχνε τώρα εσύ ψύλλους στ’ άχυρα
σώμα δε βρέθηκε, η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο
η απόφαση, λένε οι επαΐοντες, είναι εδώ που φτάσαμε πια
οριστική»
Την ημέρα που έπεσε ο Ίκαρος
Είχε ο ουρανός μια λάμψη ιδιαίτερη
Έναν τόνο ανεπαίσθητα διαφορετικό
«δεν είναι παράδοξο να πέφτεις – αρκεί
να έχεις μάτια και αυτιά ανοιχτά όπως γκρεμίζεσαι
– να περνά στον ορίζοντα πέρα ένα πλοίο
ένας γλάρος, μια ανεμότρατα, κάτι ελάχιστο
ένα πουλί
κι αν ήμουν λιγάκι ελαφρύτερος, αν τα φτερά μου ήταν ελάχιστα πιο δυνατά
αν είχα πάρει στάση διαφορετική καθώς έπεφτα (όχι κάθετα –με το κεφάλι)
θα είχα προφτάσει ν’ αφουγκραστώ τη φυγή
κατά τι περισσότερο – μια ακόμα στιγμή
κι αυτό δεν είναι λίγο στ’ αλήθεια
πόσο παράξενος σήμερα ο ορίζοντας
πόσο αλλόκοσμη αυτή η σιωπή»
*Αναφορά στον ζωγραφικό πίνακα του Pieter Brueghel «Η πτώση του Ίκαρου».
//Η Ελένη Γαλάνη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία τέχνης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη Σορβόννη / Paris I (Παρίσι) και μουσειολογία στην Ecole du Louvre (Παρίσι) και στο Universidad Autonoma de Barcelona. Η πρώτη της ποιητική συλλογή «Παρκούρ» (Γαβριηλίδης, 2012) ήταν στη βραχεία λίστα για τους πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς του περιοδικού «Αναγνώστης», ενώ το δεύτερο βιβλίο της («Terrarium, το πείραμα του Ward», 2014) κυκλοφορεί από τις εκδ. Μελάνι. Από το 2013 ζει στη Φρανκφούρτη, όπου εργάζεται ως freelance editor (bookpress, NOMAS magazine, art22), www.elenigalani.com
Διαβάστε ακόμα: Ο Καμύ σταμάτησε στη Μύκονο
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
