GG_04a

«‘‘Η κόμη της Βερενίκης’’», που έγραψα θα έλεγα τυχαία, από κάποια εσωτερική παρόρμηση, με έπεισε ότι μπορώ να ανήκω κι εγώ στον υπέροχο, αλλά και συχνά βασανιστικό, κόσμο των συγγραφέων» (Φωτο: Λίλα Σωτηρίου)

Ενώ διάβαζα πολύ στα εφηβικά μου χρόνια, δεν θυμάμαι κάποιο βιβλίο να μου άλλαξε τη ζωή. Δεν θεωρώ, άλλωστε, ότι είναι εύκολο να συμβεί κάτι τέτοιο. Χάρις, ωστόσο, στα ποικίλα διαβάσματά μου, έζησα πολλές ιδιαίτερες στιγμές, αλλά και κάποιες μικροπεριπέτειες. Δεν θα ξεχάσω, για παράδειγμα, τον «Εραστή της Λαίδης Τσάτερλι», του Ντ. Χ. Λόρενς, που κάποιος από την παρέα είχε ανακαλύψει στη βιβλιοθήκη του πατέρα του. Συνηθίζαμε, όλη η παρέα, να διαβάζουμε κάθε βράδυ, στον κήπο της πόλης –μακριά δηλαδή από τα βλέμματα των γονιών– μια από τις αξεπέραστες ερωτικές σελίδες του μυθιστορήματος. Ότι ήταν, βέβαια, και ένα λογοτεχνικό αριστούργημα, δεν περνούσε καν από το μυαλό μας.

Σε αντίθετη κατεύθυνση, ωστόσο, λειτούργησαν τα βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη. Όταν, κατά την υποχρεωτική τότε σχολική εξομολόγηση, εκμυστηρεύθηκα στον αυστηρό ιερωμένο την εντύπωση που μου προκάλεσε ο «Τελευταίος Πειρασμός», εκείνος ζήτησε να επανέλθω, αφού κάνω πενήντα μετάνοιες στο σπίτι μου. Βρήκα απλούστερο να διακόψω κάθε σχέση με τις υποχρεώσεις της κοσμικής Εκκλησίας.

«Όταν εκμυστηρεύθηκα στον αυστηρό ιερωμένο την εντύπωση που μου προκάλεσε ο “Τελευταίος Πειρασμός”, μου ζήτησε να κάνω πενήντα μετάνοιες στο σπίτι μου».

Αγαθοεργό, πάντως, επίδραση είχε ένα άλλο βιβλίο, που μου έκανε δώρο μια ποιήτρια θεία μου. Ήταν η κομψά δεμένη «Ποιητική Ανθολογία» του Ηρακλή Αποστολίδη. Μου άνοιξε θαυμαστούς ποιητικούς κόσμους, τους οποίους δεν υποπτευόμουν καν ότι υπήρχαν, και πολύ αργότερα θα μάθαινα ότι αποτελούσαν τη «μοντέρνα ποίηση» της χώρας.

KOMH-BERENIKHS-COVER

«Η απίστευτη επιτυχία του βιβλίου με συνέδεσε με ένα ευγενικό κόσμο αναγνωστών, με οδήγησε στην παραγωγή μιας δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς, έδωσε έμπνευση σε καλλιτέχνες και ποιητές».

Κανένα λοιπόν βιβλίο δεν άλλαξε τη ζωή μου; Θα έλεγα ναι, αλλά στα ώριμά μου πια χρόνια, και αφού είχα ήδη εκλεγεί καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης! Ήταν «Η κόμη της Βερενίκης», την οποία έγραψα, θα έλεγα τυχαία, από κάποια εσωτερική παρόρμηση. Η απίστευτη επιτυχία του βιβλίου –σήμερα, τρεις δεκαετίες μετά, εξακολουθεί να έχει μεγάλη απήχηση!– με συνέδεσε με έναν ευγενικό κόσμο αναγνωστών, με οδήγησε στην παραγωγή μιας δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς, έδωσε έμπνευση σε καλλιτέχνες και ποιητές. Κυρίως, όμως, με έπεισε ότι μπορώ να ανήκω κι εγώ στον υπέροχο, αλλά και συχνά βασανιστικό, κόσμο των συγγραφέων.

 

 

 

Διαβάστε ακόμα: Ο φωτογράφος Λουκάς Χαψής και η
μαγεία του έναστρου ουρανού

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top