«Οι τόμοι αυτοί του Δόμου έμελε να με επηρεάσουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αλλάζοντας ταυτόχρονα την πρόσληψη των προηγούμενων αλλά και όσων θα ακολουθούσαν...» Φωτογραφία: Tάσσος Βρεττός

«Οι τόμοι αυτοί του Δόμου έμελε να με επηρεάσουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αλλάζοντας ταυτόχρονα την πρόσληψη των προηγούμενων αλλά και όσων θα ακολουθούσαν…» Φωτογραφία: Tάσσος Βρεττός

21741

Επιστρέφοντας από τις σπουδές μου στη Ρώμη, στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Χρήστος Βακαλόπουλος μου επισήμανε, σε απανωτές συζητήσεις, τη σημασία του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Παρότι αντιμετώπισα την υπόδειξη με σκεπτικισμό, έσπευσα να αποκτήσω τα «Άπαντα» του Δόμου, που εκείνη την εποχή άρχισαν να εκδίδονται. Οι τόμοι αυτοί έμελλε να με επηρεάσουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, αλλάζοντας ταυτόχρονα την πρόσληψη των προηγούμενων αλλά και όσων θα ακολουθούσαν. Για ποιο λόγο; Γι’ αυτήν την εξωπραγματική αίσθηση του δέους απέναντι στα πράγματα κι εκείνον τον απαράμιλλο τρόπο με τον οποίο ο μεγάλος αυτός συγγραφέας μετέτρεπε το αυτονόητο σε μυστήριο. Ό,τι έμενε κρυφό άρχισε να αποκτά μεγαλύτερη σημασία. Αυτό που νόμιζα φανερό δεν ήταν παρά το παροδικό του ίχνος.

 

//Ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και καλλιτεχνικός σύμβουλος του ΔΕΣΤΕ.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top