Στο Giorgio Armani show κατά τη διάρκεια του Milan Fashion Week Fall/Winter 2017/18 (Photo by Jacopo Raule/Getty Images/Idealimage).

Kαμιά φορά ακόμη και το όνομα ενός καλλιτέχνη μπορεί να σημαίνει πολλά περισσότερα από όσα δηλώνει η αστυνομική του ταυτότητα. Στην περίπτωση του Τζακ Σαβορέτι δηλοί το πολιτισμικό μείγμα που κουβαλάει μέσα του. Τι παράξενο να λέγεσαι Τζιοβάνι, να γίνεσαι Τζακ και να καταλήγεις σε ένα Σαβορέτι.

Γεννήθηκε πριν από 36 χρόνια (σαν σήμερα, 10 Οκτωβρίου 1983) στο στο Westminster του Λονδίνου από Ιταλό πατέρα και Γερμανό-Πολωνή μητέρα. Εκ των πραγμάτων ήταν πάντα ένα χωνευτήρι διαφορετικών γλωσσών και ακουσμάτων.

Ο Τζακ είναι αυτή η ξεχωριστή περίπτωση τραγουδιστή της νέας γενιάς που καταφέρνει να ξεφύγει από τον σωρό.

Αυτό εντάθηκε ακόμη περισσότερο όταν άρχισε να γράφει τα πρώτα του τραγούδια, αν και ο ίδιος έχει παραδεχθεί πως οι πρώτες καταγραφές των σκέψεών του δεν είχαν τη μορφή μουσικής, αλλά στίχων – από μικρός έγραψε ποιήματα ακατάπαυστα.

Όταν, όμως, έπιασε στα χέρια του πρώτη φορά κιθάρα, βγήκε στις νότες ένα ηχόχρωμα ατόφιας Ευρώπης δίχως σύνορα και δεσμεύσεις. Αφησε τον εαυτό του να περιπλανηθεί στα τοπία των παιδικών, των εφηβικών και των ύστερων χρόνων του. Κάθε βήμα στη ζωή του, θα έλεγε κανείς, αντιπροσωπεύει και έναν συγκεκριμένο ήχο στα τραγούδια του.

Ο Τζακ είναι αυτή η ξεχωριστή περίπτωση τραγουδιστή της νέας γενιάς που καταφέρνει να ξεφύγει από τον σωρό διότι είναι ο λιγότερο «επεξεργασμένος» από τη βιομηχανία και το σταρ σίστεμ. Μιλώντας για τον εαυτό του τον χαρακτηρίζει ξεροκέφαλο και επίμονο. Γνωρίζει ότι απέναντί του έχει έναν βραδυκίνητο μηχανισμό (βλ. μουσική βιομηχανία), αλλά εξαρχής αποφάσισε να παίξει με τους δικούς του όρους.

Του πήρε έξι προσωπικά άλμπουμ μέχρι κάποιο τραγούδι του να σκαρφαλώσει στα βρετανικά τσαρτς. Μπορεί να άργησε, αλλά το έκανε με τον δικό του τρόπο. Το «Singing to Strangers» (σ.σ.: ο έκτος του δίσκος) ηχογραφήθηκε στο υπόγειο μιας εκκλησίας στην «Αιώνια Πόλη» όπου στεγάζεται το studio του κορυφαίου συνθέτη Ennio Morricone.

Σε ξεγελάει το παρουσιαστικό του, αλλά μέσα του κρύβει μια φλόγα (Photo by Sergione Infuso/Corbis via Getty Images/Idealimage).

Φυσικά οι παρουσίες του Μπομπ Ντίλαν στο δίσκο, όπως και της Kylie Minogue δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες. Δείχνουν πως ο Σαβορέτι δεν έχει κουβαλάει στεγανά (πρώτον) ως προς τη μουσική που θέλει να φτιάξει και (δεύτερον) αρχίζει σιγά σιγά να χτίζει το όνομά του και να γίνεται γνωστός.

Είναι η ήρεμη φωνή του κι αυτή η τόσο easy going παρουσία του που σε κερδίζουν; Θα έλεγε κανείς πως ο Σαβορέτι είναι ένας όμορφα «ύπουλος» καλλιτέχνης. Κοιτώντας τον νομίζεις πως θα ακούσεις μια σειρά από γλυκερές μπαλάντες που θα εξυμνούν τις θεότητες του έρωτα, τα ταξιδάκια προς το άγνωστο των ωραίων συναισθημάτων και ότι, τέλος πάντων, όλο και σε κάποιο ροζ συννεφάκι κατοικεί και η δική του ψυχή.

Αίφνης, βρίσκεσαι να ακούς μια σειρά από χαλασμένες σχέσεις ή σε άλλες που κάτι τις στενεύει. Σε γάμους που δεν προχωρούν, σε ερωτικά δράματα που δεν κραυγάζουν, αλλά που η ηρεμία τους είναι επισφαλής (όπως συμβαίνει στη ζωή). Πάλι με τα λόγια του: «Όταν παντρεύεσαι, λες πως θα είσαι με τον άνθρωπό σου μαζί στα καλά και τα άσχημα μέχρι να σας χωρίσει ο θάνατος. Δεν το πολυκαταλάβαινα μέχρι που παντρεύτηκα. Συνειδητοποιείς ότι πάντα θα υπάρχει και η κακή πλευρά, την οποία όταν ο ένας από τους δύο εξωτερικεύει, πανικοβάλλεται με το σκεπτικό ότι ο άλλος θα σταματήσει να τον αγαπάει».

Ο Σαβορέτι, σίγουρα δεν κοίταξε προς την εύκολη επιτυχία. Μάλλον είναι τόσο αγύριστο κεφάλι όσο και η μουσική βιομηχανία.

Και συμπληρώνει κάτι που όλοι μας, λίγο πολύ συνειδητοποιούμε αλλά διστάζουμε (ή φοβόμαστε) να εκστομίσουμε: «Έρχεται κάποια στιγμή η ζωή και σου ρίχνει σκατά». Ως γνωστόν: όλοι κολυμπάμε στη λάσπη, αλλά κάποιοι κοιτάζουν προς τα αστέρια.

Ο Σαβορέτι, σίγουρα δεν κοίταξε προς την εύκολη επιτυχία. Μάλλον είναι τόσο αγύριστο κεφάλι όσο και η μουσική βιομηχανία. Ακολούθησε τον δύσκολο δρόμο και ήταν μια απόφαση που δεν την πήρε αβασάνιστα. Στο ενδιάμεσο, ζει με την οικογένειά του, «κλέβει» ατάκες και εικόνες από την κόρη του (ο τίτλος του τελευταίου δίσκου του της ανήκει), μαθαίνει να βιώνει τα πάνω και τα κάτω μιας σχέσης και να τα τραγουδάει με τον δικό του ήσυχο τρόπο. Ήσυχο, αλλά όχι απλοϊκό.

Αν τον ρωτήσεις, άλλωστε, δεν θεωρεί τον εαυτό του έναν τραγουδιστή που σκοπό έχει να διασκεδάσει τον κόσμο που έρχεται στις συναυλίες του ή ακούει τους δίσκους του. Προτιμάει το ρόλο του αφηγητή ιστοριών που για τις ανάγκες της τέχνης του χρησιμοποιεί και νότες εκτός από στίχους. Ένας αφηγητής που δεν θα σου πει μόνο την καλή όψη της ιστορίας, αλλά κι εκείνη που μπορεί να σε πονέσει.

// Την Δευτέρα, 14 Οκτωβρίου, ο Τζακ Σαβορέτι θα δώσει συναυλία στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου, στο πλαίσιο των Church Sessions που διοργανώνει ο ραδιοφωνικός σταθμός Pepper 96.6

 

Διαβάστε ακόμα: Βλαδίμηρος Κυριακίδης – «Είμαι παλιάς κοπής άνθρωπος».

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top