2

Ο θάνατος του Στιβ Τζομπς ήταν αναμενόμενο πως θα έδινε κίνητρο και ώθηση στους κινηματογραφιστές της Δυτικής Ακτής να ασχοληθούν με την περίπτωση του ιδιόμορφου και ιδιόρρυθμου οραματιστή. Έτσι, με τη ζωή του καταπιάστηκαν τόσο ο Τζόσουα Μάικλ Στερν όσο και ο Άαρον Σόρκιν (στη συγγραφή του σεναρίου) για λογαριασμό της Sony (δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη η ημερομηνία εξόδου αυτής της ταινίας στις αμερικανικές αίθουσες). Ας δούμε, όμως, αν ο «Jobs» του Στερν καταφέρνει να αποδώσει τον κραυγαλέα αντιφατικό χαρακτήρα του ιδιοφυούς ιδρυτή της Apple.

Μια απλή περιήγηση σε λογαριασμούς κοινωνικούς δικτύωσης φανατικών με τα προϊόντα της εταιρείας –όπως και στα σχόλια του συνιδρυτή της Apple, Στιβ Βόζνιακ– θα σας πείσει πως ο Στερν απλώς κατάφερε να κάνει μια τεράστια τρύπα στο… μήλο. Το ποιος είναι ο πραγματικός Τζομπς πίσω από τους μύθους του σύγχρονου μάρκετινγκ είναι ένα ερώτημα που παραμένει αναπάντητο ακόμη και μετά το κλείσιμο της τελευταίας σεκάνς. Εκτός αν υιοθετήσουμε την προσέγγιση του Στερν, οπότε καταλήγουμε πως επρόκειτο για ιδιοφυή, απάνθρωπο, κατασταλαγμένο βουδιστή, οραματιστή, σχεδόν με σαδιστική συμπεριφορά nerd, ο οποίος όμως στη δεύτερη θητεία του στην Apple απάλυνε τα μισανθρωπικά χαρακτηριστικά του, έγινε πιο προσιτός και οικείος και το αποτέλεσμα της αλλαγής του αποτυπώθηκε στις πωλήσεις της εταιρείας.

Ο Τζος Γκαντ, ο Άστον Κούτσερ και ο Ρον Έλνταρντ στο γκαράζ της Apple.

Ο Τζος Γκαντ, ο Άστον Κούτσερ και ο Ρον Έλνταρντ στο γκαράζ της Apple.

Βέβαια, στο πλαίσιο της «αγιοποίησης» και της «ειδωλοποίησης» ακόμη και την αποτυχία της Apple στη διάρκεια της «αχρείας περιόδου» ο Στερν αποφεύγει να τη χρεώσει στον Στιβ Τζομπς, γεγονός που κακοφαίνεται στους γνώστες της αληθινής ιστορίας. Έτσι, συνθέτοντας ένα story line από ψηφίδες που φλερτάρουν με μεγάλες παραλείψεις, μικρές αλήθειες και άλλο τόσο μικρά ψέματα (ας παραδεχτούμε πως ο πραγματικός επινοητής των προϊόντων της Apple ήταν ο Βόζνιακ και πως ο Τζομπς υπήρξε ο ιδανικός πωλητής τους), ο σκηνοθέτης δομεί μια ταινία που μοιάζει περισσότερο να ακολουθεί τον κανόνα της τυπολογίας της ρομαντικής κομεντί –αγόρι συναντά κορίτσι, αγόρι χάνει κορίτσι, αγόρι επανασυνδέεται με κορίτσι (εν τοιαύτη περιπτώσει, αντικαταστήστε τη λέξη «κορίτσι» με τη λέξη «Apple»)– παρά ενός τυπικού biopic. Ή ίσως πάλι το «Jobs» είναι ένα biopic, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκονται τα προϊόντα της εταιρείας και όχι αυτοί που τα εμπνεύστηκαν.

Ο Άστον Κούτσερ ξεσήκωσε έως και το χαρακτηριστικό περπάτημα του Στιβ Τζομπς.

Ο Άστον Κούτσερ ξεσήκωσε έως και το χαρακτηριστικό περπάτημα του Στιβ Τζομπς.

Με αυτό τον τρόπο πηγαίνει χαμένη η εξαιρετική προετοιμασία του Άστον Κούτσερ, ο οποίος, για να αποκωδικοποιήσει τον Στιβ Τζομπς, ακολούθησε τις πρακτικές της «μεθόδου» και πέτυχε απόλυτα στην απόδοση του χαρακτήρα. Ιδού, λοιπόν, άλλη μία αντίφαση του «Jobs»: η δυσαρμονία ανάμεσα στο σκηνοθέτη και το βασικό πρωταγωνιστή. Και όταν ο Κούτσερ εκφέρει την περίφημη αποστροφή του Στιβ Τζομπς «The greatest artists like Dylan, Picasso and Newton risked failure. And if we want to be great, we’ve got to risk it too», μοιάζει να απευθύνει το λόγο στον αξιότιμο κύριο Τζόσουα Μάικλ Στερν, αλλά όχι για να τον παρακινήσει στο ρίσκο, αλλά για να τον προειδοποιήσει για τους κινδύνους που εμπεριέχει το ρίσκο. Και ο κίνδυνος εδώ ήταν, καθαρίζοντας το μήλο, να μη βρεις τίποτε μέσα.

Jobs. Σκηνοθεσία: Τζόσουα Μάικλ Στερν. Παίζουν: Άστον Κούτσερ, Ντέρμοτ Μαλρόνεϊ, Λούκας Χάας, Τζέιμς Γουντς, Μάθιου Μοντίν. Διανομή: Audio Visual

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top