KP_02

Η Κάλλια Παπαδάκη φωτογραφημένη από την Μόνικα Κρητικού στο αλσύλλιο δίπλα στο σταθμό ΗΣΑΠ Θησείου.

 

Κάθε μέρα
Η ίδια μάχη
Ο Δαβίδ κι ο Γολιάθ
Στο τραπέζι της κουζίνας

Στροβιλίζει το πιρούνι του
Πάνω από τα κεφάλια των περαστικών
Κι εύχεται να μην τον τσακίσει
Το βάρος της αποτυχίας

Το πιρούνι στα χέρια του
Ζυγίζει όσο μια τρίαινα
Που δεν χτύπησε διάνα το στόχο της
Στο δόξα πατρί

Εκεί, ανάμεσα στα μάτια
Που τον εκλιπαρούν να τους δώσει
Την πρώτη και χαριστική βολή

Μα τα χέρια του δεν έχουν πιάσει τρίαινα
Παρά μόνο τσουγκράνα
Κι έχει ησυχάσει με τις άκρες της
Χαράδρες, χέρσα γη, πλαγιές και βοσκοτόπια

Κι όπως την λογαριάζει
Σκαλίζει στο τραπέζι
Να βρει αφορμή κι εύφορο έδαφος
Μα ανακινεί μόνο σκουλήκια

Κοπριά και πάθη παλιά σαν φύλλα ξερά
Χαμηλώνει το πιρούνι
Και χαράσσει διαχωριστική γραμμή
Κι απόψε

Κάθε μέρα
Η ίδια μάχη
Ο Δαβίδ κι ο Γολιάθ
στο τραπέζι της κουζίνας

Κραδαίνουν τις άδειες τους παλάμες

 

//Η Κάλλια Παπαδάκη (1978) γεννήθηκε στο Διδυμότειχο. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε οικονομικά στις ΗΠΑ, στο Bard College και το πανεπιστήμιο Brandeis. Η συλλογή διηγημάτων της “Ο ήχος του ακάλυπτου“, εκδόσεις Πόλις,απέσπασε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού Διαβάζω. Έχει συμμετάσχει σε συλλογές διηγημάτων και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Νέα Εστία και Ποιητική. Από τις εκδόσεις Πόλις κυκλοφορεί και η πρώτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο “λεβάντα στο Δεκέμβρη“. Ασχολείται επαγγελματικά με τη συγγραφή σεναρίων μεγάλου μήκους. 

 

Διαβάστε ακόμα: Top 5 ποιήματα για τις γάτες.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top