Με την Marilyn Monroe στην ταινία «The Prince and the Showgirl» (Photo by Mondadori Portfolio by Getty Images/Idealimage).

Το σημαντικό δεν είναι να δώσεις μια περίληψη της ζωής ενός ιερού τέρατος, αλλά μάλλον να αναζητήσεις το μυελό της σκέψης του που θα βοηθήσει έναν νέο ηθοποιό και εμάς τους υπόλοιπους να στοχαστούμε πάνω στις ορίζουσες της ιδιοφυΐας.

Ο Λόρενς Ολίβιε (γ. στις 22 Μαΐου του 1907) ήταν γιος πάστορα. Αλλά ο θεός του ήταν ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Η πρώτη του συνάντηση με τον επουράνιο βάρδο γίνεται στο σχολείο, όπου ερμηνεύει τον Βρούτο από τον Ιούλιο Καίσαρα, σε ηλικία 10 ετών. Από τότε θα γίνει ο πρωτοσύγκελός του.

Εξ αρχής, το θέατρο ήταν γι’ αυτόν η Εκκλησία που επέλεξε και ο πατέρας δεν τον εμπόδισε, τον ενθάρρυνε κιόλας. Κι ούτε εκπλήσσεται όταν ο γιος του επιστρέφει από την οντισιόν για το Central School of Speech Training and Dramatic Art με την πολυπόθητη υποτροφία ανά χείρας.

Στη σχολή αυτή, θα υπάρξει μια καθοριστική στιγμή. Όταν, σε μια διάλεξή του, ο Jacques Copeau εκστομίζει τη φράση: «There is only one way to begin to do a thing and that is to do it». Τούτο το μάθημα, ο ακάματος αυτός υπηρέτης της ερμηνείας –ηθοποιός του κινηματογράφου, με καμιά 60αριά ταινίες, σκηνοθέτης και διευθυντής θεάτρου (του ναού Royal National Theatre από το 1962-1973)- ποτέ δεν το ξέχασε. Ξέροντας καλά πότε και πώς να κάνει τη διάκριση μεταξύ νατουραλισμού και θεατρικότητας.

Ο σερ Λόρενς Ολίβιε, μαζί με τον σερ Τζον Γκίλγουντ και τον Όρσον Ουέλς, είναι ο μεγαλύτερος σεξπιρικός ηθοποιός του περασμένου αιώνα. Ασυζητητί.

Είναι ο Elsie Fogerty, ο πρώτος του δάσκαλος, που διακρίνει σ’ αυτόν μια αδιόρατη αδυναμία, μια ελαφρά ντροπαλότητα στο βλέμμα. Η συνειδητοποίηση αυτή κάνει τον Ολίβιε να καταφύγει σε προσθετική μύτης στον Ριχάρδο Γ΄, σε μουστάκι (για να λύσει το πρόβλημα της επίδειξης ισχύος στο Σλουθ), σε ψεύτικα δόντια και σαγόνια, για να παίξει τον Σάιλοκ, ή να βαφτεί κατάμαυρος, για τον Οθέλλο. Κι όχι μόνο: δουλεύει τη φωνή του για μήνες, ώστε να αποκτήσει κάποιες πιο μπάσες νότες. Ό,τι χρειαζόταν για να δημιουργήσει μια προστατευτική απόσταση μεταξύ εκείνου και του ρόλου. Το αποτέλεσμα συνταρακτικό.

Στο ρόλο του Άμλετ (Photo by Keystone-France/Gamma-Rapho via Getty Images, Idealimage).

Ο σερ Λόρενς Ολίβιε, μαζί με τον σερ Τζον Γκίλγουντ και τον Όρσον Γουέλς (επιτρέψτε μου να συμπληρώσω τον Ίαν ΜακΚέλεν), είναι ο μεγαλύτερος σαιξπηρικός ηθοποιός του περασμένου αιώνα. Ασυζητητί. Το 1948, ο δικός του Άμλετ θα χαρίσει 4 Όσκαρς στο Χόλιγουντ και θα θεωρηθεί μία από τις πιο όμορφες ταινίες όλων των εποχών.

Και ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει τον αινιγματικό πυργοδεσπότη στη Ρεβέκκα του Χίτσκοκ (1940), τη Λαίδη Χάμιλτον του Αλεξάντερ Κόρντα (1941), το Ο πρίγκιπας και η χορεύτρια με τη Μέριλιν Μονρόε (1957), το υπέρτατο Σλουθ του Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς (1972) ή το Marathon Man του Τζον Σλέσινγκερ (1976), όπου αποβάλλει τη ρομαντική του εικόνα;

Ωστόσο, τις καρδιές έχει κλέψει η ανεπανάληπτη ερμηνεία του στο ρόλο του Κράσσου, στην ταινία Σπάρτακος του Κιούμπρικ (1959). Η τελευταία του: το War Requiem του Ντέρεκ Τζάρμαν (1988). Έχοντας καταβληθεί από καρκίνο του προστάτη, βρογχίτιδες, πνευμονίες, αμνησία, πεθαίνει ένα χρόνο αργότερα, στις 11 Ιουλίου του 1989, στο Σάσεξ του Λονδίνου.

Δύο είναι οι μύθοι που περιβάλλουν ίσαμε τώρα το θηρίο: η κακεντρέχεια και η σεξουαλικότητά του.

Δύο είναι οι μύθοι που περιβάλλουν ίσαμε τώρα το θηρίο: η κακεντρέχεια και η σεξουαλικότητά του. Τους είχε περιλάβει όλους: Από την Τζόαν Φοντέιν ώς τον Ντάστιν Χόφμαν, μηδέ εξαιρουμένης της Μέριλιν. Καλή κουβέντα δεν είχε για κανέναν και δεν μάσαγε τα λόγια του.

Όρσον Ουέλς; «Είναι ηλίθιος και το πιστεύω». Η Φοντέιν, «δυσάρεστη». Μονρόε; «Το μίσος μου για κείνη είναι από τις πιο έντονες συγκινήσεις που βίωσα ποτέ». Οι Μπαρτ Λάνκαστερ και Κερκ Ντάγκλας; «Δεν είχαν απολύτως τίποτα να με μάθουν». Όσο για τον Ντάστιν Χόφμαν: «Κάνει προσπάθεια να παίξει».

Mε την Viven Leigh στην ταινία «That Hamilton Woman»  (Photo by © Hulton-Deutsch Collection/CORBIS/Corbis via Getty Images, Idealimage).

Ο άνθρωπος δεν ήταν ούτε συμπαθής ούτε γενναιόδωρος με τους συναδέλφους τους. Οι πάντες το ήξεραν. Ωστόσο, η αυτοβιογραφία του το 1982, Εξομολογήσεις ενός ηθοποιού, βγάζει στα φόρα αποχρώσεις. Αποκαλύπτει έναν άνθρωπο βασανισμένο, ματαιόδοξο, ζηλιάρη, αλλά επίσης και κάποιον μοναδικής ευφυΐας και ευαισθησίας.

Σε σημείο να αναγνωρίζει πως, τελικά, η Μέριλιν ήταν υπέροχη στην ταινία και χρύσωσε το κουφέτο. Όσο για τον Πίτερ Ο’Τουλ, τον χαρακτηρίζει «τον τελειότερο Άμλετ που έχει ματαδεί», προτού τη μέρα της πρεμιέρας πει «Πόσο ντρέπομαι γι’ αυτόν τον κακομοίρη». Σερ Λάρι ήταν αυτός.

Όσο για την ερωτική του ζωή. Δεν θα μπορούσες να τη χαρακτηρίσεις γραμμική, διέθετε όμως μεγάλα αποθέματα αφοσίωσης. Παντρεύτηκε τρεις φορές: Με την ηθοποιό Τζιλ Έσμοντ, επίσης bi, από το 1930 έως το 1949. Καρπός ένα παιδί. Με τη Βίβιαν Λι επί είκοσι χρόνια (1940-1960). Με την ηθοποιό Τζιν Πλόουραϊτ, από το 1961 ώς το θάνατό του, με την οποία απέκτησε 3 παιδιά. Σύνολο: 4.

Υπογράφοντας αυτόγραφο σε νεαρό θαυμαστή στις 5 Mαϊου 1985 (Photo by Bryn Colton/Getty Images/Idealimage).

«Στα 23 του, ήταν ό,τι ομορφότερο έχω δει στη ζωή μου. Έκανε ό,τι μπορούσε για να φανεί “φυσιολογικός”, αλλά δεχόταν όλες τις εμπειρίες με την υπακοή ενός κουταβιού».

Αλλά οι «δαίμονες» του Λάρι τον κυριεύουν από την εφηβεία. Πρώτα ο καλύτερός του φίλος και ομοφυλόφιλος, ο Ντένις Μπρέικλοκ. Τη νύχτα πριν από τον πρώτο του γάμο πέσανε στο κρεβάτι, για να «διασκεδάσουν». Την ίδια εποχή, ακολούθησε ο «τακτικός» έρωτας με το τρομερό παιδί της λονδρέζικης σκηνής Νόελ Κάουαρντ. «Στα 23 του, ήταν ό,τι ομορφότερο έχω δει στη ζωή μου. Έκανε ό,τι μπορούσε για να φανεί “φυσιολογικός”, αλλά δεχόταν όλες τις εμπειρίες με την υπακοή ενός κουταβιού», είπε γι’ αυτόν ο Κάουαρντ.

Με στολή αεροπόρου κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (Photo by Fox Photos/Hulton Archive/Getty Images/Idealimage).

Προτού παντρευτούν, κι εκείνος και η Βίβιαν Λι είχαν πάρει διαζύγιο την ίδια χρονιά, ένεκα μοιχείας. Από το 1936, είχαν ανταλλάξει τουλάχιστον 300 φλογερές ερωτικές επιστολές, σήμερα στη διάθεση του Victoria & Albert Museum. Το λυπηρό σ’ αυτήν την παθιασμένη μακροχρόνια σχέση είναι ότι, την ώρα που γύριζε το “Όσα παίρνει ο άνεμος”, η πανέμορφη αυτή γυναίκα εμφάνισε τα πρώτα συμπτώματα μανιοκατάθλιψης, τα οποία θα μετατρέψουν εν καιρώ το δεσμό σε εφιάλτη.

O Laurence Olivier ποζάροντας στο γραφείο του στο National Theater, στις 29th September 1970. (Photo by Jack Kay/Daily Express/Hulton Archive/Getty Images/Idealimage).

Η ζήλια της μπροστά στο ταλέντο του θα την κάνουν νυμφομανή και αλκοολική. Από ένα σημείο και μετά, τσίμπαγε αγνώστους, άντρες και γυναίκες, και τους ανέβαζε στο δωμάτιό της. Με αποτέλεσμα, κάποια στιγμή, το ξενοδοχείο να την πετάξει έξω.

Από τη μεριά του, ο Ολίβιε απέκτησε μια θυελλώδη σχέση με τον Ντάνι Κέι. Ήταν το 1940. Συν τη μαρτυρία του Ντέιβιντ Νίβεν, για ενδεχόμενο τρίο με τον Μάρλον Μπράντο. Το 1960, όταν η ιστορία έπνεε πια τα λοίσθια, ο Ολίβιε γύρισε στον Σπάρτακο τη διασημότερη γκέι σκηνή του Χόλιγουντ. Ο Κράσσος, ημίγυμνος στο μπάνιο του, πλένεται από τον επίσης ημίγυμνο, αλλά καθόλα στρέιτ, Τόνι Κέρτις. Αργότερα, ο Λάρι θα δηλώσει το εξής: «Κάποιοι αγαπούν τα στρείδια, άλλοι τα σαλιγκάρια. Εγώ, αγαπώ και τα στρείδια και τα σαλιγκάρια».

 

Διαβάστε ακόμα: Ντερκ Μπόγκαρντ – Ηθοποιός ροδαυγής, διφορούμενος, παρακμιακός, αριστουργηματικός.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top