Μάξιμος Μουμούρης: «Αν τα παιδιά δεν νιώθουν ότι τα αποδέχεσαι, θα βρουν αλλού παρηγοριά» 
Οι ήρωες του έργου «The Last Five Years» μιλούν για το πάθος, την απογοήτευση και τον κύκλο του έρωτα 
Μπαμπά, γερνάω: Πέντε ταινίες που έγιναν φέτος 25 ετών και δεν μπορούμε να το πιστέψουμε 
Σινεφίλ και… οινοφίλ: Δείτε ταινίες και σειρές με πρωταγωνιστή το κρασί 
Πόσο ατομάρα είσαι, κύριε Paul Giamatti; 
Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι αριστούχος απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού θεάτρου, ενώ το 2009 τιμήθηκε με το βραβείο Χορν. (Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε στο θέατρο Κιβωτός, όπου παίζεται και η παράσταση «Πέτρες στις τσέπες του»)
– Πρωταγωνιστείτε στο America Square όπου υποδύεστε έναν ελαφρώς ανισόρροπο ρατσιστή. Θεωρείτε τους ρατσιστές εν γένει ελαφρώς ανισόρροπους;
Δεν ξέρω τι εννοείτε με το εν γένει, πάντως το ανισόρροπος ως αρνητική έννοια συνεργάζεται και ταιριάζει με την εξίσου αρνητική έννοια του ρατσιστή. Δηλαδή, ναι.
– Έχετε συλλάβει τον εαυτό σας να κάνει σκέψεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ρατσιστικές; Είστε υπέρ της ανέγερσης ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα; Υπέρ της άμεσης απόδοσης ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται εδώ;
Όλοι κάνουμε τέτοιες σκέψεις κι όχι μόνο ρατσιστικές αλλά πολλών διαφορετικών ειδών «άσχημες», έτσι λειτουργεί το μυαλό μας. Ευτυχώς κρινόμαστε από το τι λέμε και το τι κάνουμε. Όσο για τις δυο τελευταίες ερωτήσεις φυσικά είμαι υπέρ και στις δυο και ευτυχώς και το ελληνικό κοινοβούλιο, καθώς αν δεν κάνω λάθος, και τα δυο έχουν ψηφιστεί.
– Στο θέατρο πρωταγωνιστείτε στο κωμικοτραγικό και κυνικό Πέτρες στις Τσέπες του. Είστε κυνικός ή ευαίσθητος; Ή μήπως όλοι οι κυνικοί είναι κατά βάθος ευαίσθητοι;
Νιώθω αμήχανα να αυτοχαρακτηρίζομαι, πόσω μάλλον να βγάζω γενικά αποφθέγματα. Υποθέτω πάντως ότι απάντησα κυνικά.
«Είναι δύσκολο να βρεθούν οι πόροι για να στηρίξουν την πορεία μιας ταινίας στο εξωτερικό, εξού και είναι λίγες οι παραγωγές που το καταφέρνουν».
– Έχετε μαύρο χιούμορ; Γιατί νομίζετε ότι στην Ελλάδα δεν εκτιμούμε το λεπτό μακάβριο χιούμορ; Επειδή μας λείπει ο αυτοσαρκασμός; Αλήθεια, γιατί μας έχει «φάει» η μαγκιά (και η ψευτομαγκιά) και δεν αυτοσαρκαζόμαστε;
Διαφωνώ. Εκτιμούμε, και μάλιστα πολύ, το χιούμορ -μακάβριο ή όχι- απλά το μέσο που είναι στο σπίτι καθενός, δηλαδή η τηλεόραση, δεν το ακολουθεί. Στο σινεμά και στο θέατρο ευτυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι. Όλα έχουν τον χώρο τους.
– Είστε μια ιδιοσυγκρασιακή μορφή με μια αινιγματική εσωστρέφεια που προκαλεί συμπάθεια αλλά και αμηχανία στον θεατή. Αυτό είναι «υλικό» θα λέγαμε και για χολυγουντιανές ταινίες «auteurs» όπως π.χ. των αδελφών Κοέν. Έχετε σκεφτεί να σταδιοδρομήσετε στο εξωτερικό; Σας έχουν κάνει κάστινγκ για διεθνείς παραγωγές;
Είχα μια συμμετοχή σε μια Γαλλική-Ελληνική συμπαραγωγή πριν κάποια χρόνια και υπάρχει κάτι για το μέλλον που δεν είναι του παρόντος.
– Το καλοκαίρι χαρήκαμε και την ξεχωριστή ερμηνεία σας στο Suntan. Υπάρχει η δυνατότητα για φρέσκες Ελληνικές ταινίες εκτός του ρεύματος του λεγόμενου «weird greek cinema» που μπορούν να κάνουν αίσθηση και στο εξωτερικό;
Φυσικά υπάρχει αλλά χρειάζεται μεγαλύτερη οικονομική στήριξη από την πολιτεία. Είναι δύσκολο να βρεθούν οι πόροι για να στηρίξουν την πορεία μιας ταινίας στο εξωτερικό, εξού και είναι λίγες οι παραγωγές που το καταφέρνουν. Και δεν νομίζω ότι πλέον έχουμε να κάνουμε με greek weird wave, κάπως νιώθω ότι το έχουμε ξεπεράσει.
«Η κρίση έχει κάνει κακό σε όλους, ας μην ξεγελιόμαστε. Δεν νομιμοποιείται μια άσχημη κατάσταση του συνόλου επειδή ένα κομμάτι -καλλιτεχνικό ή μη- παρουσιάζει (πλασματική είναι η αλήθεια) θετική πορεία».
– Συμφωνείτε ότι τα καλά σήριαλ τείνουν να υποκαταστήσουν το σινεμά; Ότι ακόμα περισσότερο, είναι η νέα «λογοτεχνία» του καιρού μας;
Αν μιλάτε για ξένες παραγωγές θα έλεγα ναι, παίζουν πολύ δυνατά αλλά το να υποκαταστήσουν το σινεμά φαντάζει δύσκολο. Λογοτεχνία του καιρού μας, όχι.
– Τι πρέπει να γίνει ώστε να δούμε ποιοτικές τηλεοπτικές παραγωγές και στην Ελλάδα;
Χρήματα, σενάρια, παραγωγή.
– Δεν είστε από τους καλλιτέχνες που πολιτικολογούν. Γιατί; Πάντως η κρίση φαίνεται να σας έχει κάνει «καλό» καλλιτεχνικά με την έννοια ότι αναδεικνύει πρόσωπα με «λοξή» ματιά, προσωπικότητες αυθεντικές και όχι μπανάλ, συμφωνείτε;
Το πολιτικολογώ μου μοιάζει αρνητική έννοια οπότε γιατί να το κάνω. Η κρίση έχει κάνει κακό σε όλους, ας μην ξεγελιόμαστε. Δεν είναι μόνο οι ηθοποιοί σε κρίση ούτε νομιμοποιείται μια άσχημη κατάσταση του συνόλου επειδή ένα κομμάτι -καλλιτεχνικό ή μη- παρουσιάζει (πλασματική είναι η αλήθεια) θετική πορεία. Ένας που έχει μαγαζί που μέσα στην κρίση άνθισε και ήταν κερδοφόρο θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η κρίση ήταν θετική για όλους;
«Πιστεύω ότι ο Έλληνας εκτιμάει το χιούμορ -μακάβριο ή όχι- απλά το μέσο που είναι στο σπίτι καθενός, δηλαδή η τηλεόραση, δεν το ακολουθεί».
– Τι σας κάνει αισιόδοξο ότι μπορούμε να βγούμε από την κρίση αξιών, αισθητικής και εν τέλει ταυτότητας -δεν αναφέρομαι καν στην οικονομική κρίση- που βιώνουμε πολλά χρόνια τώρα;
Το ενδιαφέρον μας, η αλληλεγγύη στους ανθρώπους που πλήττονται και άλλα τέτοια πολλά όμορφα που θα μπορούσα να πω, έτσι για να πολιτικολογήσω λίγο…
⇒ Ο Μάκης Παπαδημητρίου συν-σκηνοθετεί και συν-συμπρωταγωνιστεί στην παράσταση Πέτρες στις τσέπες του στο θέατρο Κιβωτός (Πειραιώς 115, Αθήνα, τηλ.: 210 3427 426). Για περισσότερες πληροφορίες μπείτε εδώ.
//Ο Μάκης Παπαδημητρίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι αριστούχος απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού θεάτρου, ενώ έχει σπουδάσει στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστήμιου Αθηνών. Το 2009 τιμήθηκε με το βραβείο Χορν. Έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις του θεάτρου, σε τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σε κινηματογραφικές ταινίες μεγάλου μήκους.
Διαβάστε ακόμα: Ο Δημήτρης Μπογδάνος δίνει συνέντευξη σε μια πραγματικότητα που έφτιαξε ο ίδιος
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
