Martino Gamper:

O Martino Gamper στην Triennale di Milano το 2009.

Ο Martino Gamper το ξεκαθαρίζει εξαρχής: «Δεν έφτιαξα 100 καρέκλες απλώς για τον εαυτό μου ούτε ως μια προσπάθεια να σώσω μερικές ανεπιθύμητες καρέκλες από τους δρόμους. Το κίνητρο για μένα ήταν η μεθοδολογία: H διαδικασία κατασκευής και παραγωγής, και όχι η προσπάθεια για την τέλεια μια».

Με στόχο να δημιουργήσει «100 καρέκλες σε 100 ημέρες», ο Ιταλός σχεδιαστής βάσισε το έργο του σε ανεπιθύμητες από τους κατόχους τους καρέκλες, που συνέλεξε από το δρόμο, από σπίτια φίλων, αλλά και από παζάρια του Λονδίνου. Η εκατοστή μάλιστα, με το όνομα «NIKETINO», κατασκευάστηκε στο χώρο του Μουσείου Μπενάκη, λίγες ημέρες πριν από τα εγκαίνια της έκθεσης, που πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη φημισμένη γκαλερί Nilufar του Μιλάνου.

«Η ανακατασκευή της κάθε καρέκλας», εξηγεί ο Gamper, «ήταν για μένα σαν ένα ”τρισδιάστατο σκίτσο” που έπρεπε να ολοκληρώσω μέσα σε μια μέρα. Λόγω του περιορισμένου χρόνου, υπάρχουν αφενός στοιχεία συμπτωματικά και αυθόρμητα, ενώ, αφετέρου, η υβριδική τους μορφολογία κρύβει στοιχεία γεωγραφικά, ιστορικά και κοινωνιολογικά, που αποκαλύπτουν πράγματα για το Λονδίνο και για τους παλαιότερους ιδιοκτήτες τους. Οι ιστορίες πίσω από τις καρέκλες είναι τόσο σημαντικές όσο το στυλ και η λειτουργικότητά τους».

Το ευρηματικό και τολμηρό εγχείρημα του Gamper έχει τέτοια απήχηση που μετά από την πρώτη έκθεση στη Μεγάλη Βρετανία, το 2007, παρουσιάστηκε στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Ο ερχομός της έκθεσης στην Ελλάδα αποκτά μεγαλύτερη βαρύτητα, καθώς το concept της συνδέεται με τη Θεωρία των Ιδεών του Πλάτωνα, που παραθέτει στην «Πολιτεία» του, η οποία θέλει μεν τον κατασκευαστή να δημιουργεί με το το βλέμμα στραμμένο στην ιδεατή φόρμα, δεν μπορεί όμως να πλάσει αυτή καθ’ αυτήν την ιδεατή φόρμα.

Με λίγα λόγια, ο Gamper, που έχει χαρακτηριστεί από τον διεθνή τύπο ως «ο καλύτερος αλχημιστής», αναζητά την ομορφιά στο ανεπιθύμητο και το αναπλάθει ώστε να ενταχθεί ξανά στον κύκλο κατανάλωσης. Με οδηγό το ένστικτό του, ενστερνίζεται την ατέλεια, ξεκινώντας από την πρώτη ύλη (το παλιό, το ταπεινό, το εγκαταλειμμένο), συνεχίζει με την εκτέλεση, η οποία δεν βασίζεται στην έμπνευση της στιγμής, για να οδηγηθεί στο τελικό αποτέλεσμα, για το οποίο δηλώνει απερίφραστα: «Η τέλεια καρέκλα δεν υπάρχει!».

//Martino Gamper «100 καρέκλες σε 100 μέρες», Μουσείο Μπενάκη, Κτήριο Οδού Πειραιώς έως 28 Ιουλίου. Επιμέλεια έκθεσης: Αλεξία Αντσακλή-Βαρδινογιάννη. Μέρος των εσόδων από την έκθεση θα διατεθεί για την ενίσχυση του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ».