Το Top 10 ενός “κρουστού” που αγαπάει τη μοντέρνα fusion μουσική

Η fusion είναι αρκετά καινούργια ως genre. Βασικό της χαρακτηριστικό είναι η συγχώνευση δυο ή περισσότερων ειδών μουσικής με ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Αν και η fusion συνδέεται συνήθως με την jazz δεν είναι απαραίτητη, αυτή η ταύτιση. Όπως θα δείτε σε αυτή τη λίστα, οι μείξεις μπορούν να γίνουν με οτιδήποτε.

Esperanza Spaulding

1. Silly Boy – «Stalker» (2014)
OK. Αυτό είναι πολύ πρόσφατη προσθήκη στο playlist μου. Είδα και έπαθα στο μαγαζί που το άκουσα να τρέξω στο ηχείο με το Shazam να το προλάβω και ευτυχώς τα κατάφερα. Αν και drummer, λατρεύω τον ήχο των πλήκτρων, ειδικά εδώ. Λίγο ρετρό, λίγο ντίσκο, αρκετά ζεστός, ώστε να γεμίζει τα κενά. Οι στίχοι λένε και μια μικρή ιστοριούλα, πράγμα πάντα ευχάριστο!

2. Anna Maria Jopek & Pat Metheny – «Cichy zapada zmrok» (2002)
Οι λάτρεις της μοντέρνας jazz θα έχουν ακούσει το όνομα του Metheny. Ένα από τα δυνατότερα ονόματα στην jazz κιθάρα, με τεράστιο resume από συνεργασίες. Εδώ παίζει την εικονική picasso-guitar, η οποία έχει άρπα και άλλα διάφορα μαγικά κόλπα. Προτιμώ αυτήν την εκτέλεση απ’ όλες τις άλλες που έχω ακούσει. Η Anna Maria Jopek είναι Πολωνή τραγουδίστρια που -μεταξύ άλλων- εκπροσώπησε και τη χώρα της στη Eurovision. Τι στέλνουν αυτοί και τι εμείς…

3. Raul Midon – «State of Mind» (2007)
Εδώ πρέπει να παραδεχτώ κάτι. Αυτό το κομμάτι το έπαιζα με ένα παλιό συγκρότημα στο οποίο συμμετείχα, οπότε έχει και λίγη συναισθηματική αξία. Παρ’ όλα αυτά, είναι ακόμα τόσο φρέσκο στ’ αφτιά μου, όπως τη πρώτη φορά που το άκουσα. Ο Raul Midon είναι ένας τυφλός κιθαρίστας, του οποίου η τεχνική απλώς σκοτώνει.

4. Lee Ritenour – «The Village» (2012)
Ο Lee Ritenour είναι ίσως ο αγαπημένος μου κιθαρίστας αυτό το καιρό. Ο τελευταίος του δίσκος είναι πανέμορφος. Στο συγκεκριμένο κομμάτι έχουμε τους George Duke, Stanley Clarke, Dave Weckl και Munyungo Jackson. Ένα all-star cast της jazz και όχι μόνο. Απαλά πλήκτρα και κιθάρες με ιδιαίτερο τόνο και τα κρουστά να κρατάνε το four on the floor καθ’ όλη τη διάρκεια. Απλό και υπέροχο.

5. Esperanza Spalding – «Jazz ain’t nothing but soul» (2009)
Σούπερ τίτλος. Εγώ, πρώτα γνώρισα τη soul και πολύ μετά την jazz. Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ένα φρέσκο τρόπο να δίνεις ζωή σε κάτι που υπάρχει για δεκαετίες και έχει παραμορφωθεί όσο και μεταμορφωθεί. Η Esperanzaμ όπως θα δείτε, είναι και άριστη μπασίστρια. Οι μπασίστες, όπως ξέρουμε εμείς οι ντράμερ, είναι σπάνιο είδος. Ακόμα πιο σπάνιο οι καλοί. Για τις καλές, όμορφες μπασίστριες δεν θα σχολιάσω καν.

6. Joe Satriani – «Unstoppable Momentum» (2013)
Από όλους του καλλιτέχνες που έχω ακούσει στη ζωή μου, σχήματα, σόλο σχήματα κ.λπ., ο Satriani έχει τιμήσει τ’ αφτιά μου περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Σκεφτείτε απλώς τη χαρά μου όταν έμαθα ότι θα συνεργαστεί με δύο από τους καλύτερους μουσικούς που ξέρω: τον Vinnie Colaiuta και τον Mike Keneally. Το κομμάτι αυτό είναι ενδεικτικό του ήχου του Satriani, διαστημικός και βιρτουόζικος.

7. Robert Plant – «Angel Dance» (2010)
Το τραγούδι αυτό κυκλοφόρησε στο άλμπουμ με τον τίτλο «The Band of Joy» από το συγκρότημα στο οποίο ο Plant ήταν μέλος προτού του προταθεί να συνεργαστεί με τους Led Zeppelin (τότε ακόμα λέγονταν «The New Yardbirds»). Μια διασκευή του τραγουδιού των Los Lobos. Τα λόγια είναι περιττά. Ο Plant δεν είναι τυχαίο ότι έκανε καριέρα και μετά τους Led Zeppelin.

8. Billy Cobham – «Red Baron» (1973)
Παρμένο από το σημαντικότερο ίσως άλμπουμ της jazz fusion σκηνής. Προσωπικά, το κομμάτι αυτό πιστεύω πως είναι το καλύτερο μάθημα για τη σημασία της δυναμικής στα τραγούδια. Όλοι οι μουσικοί που παίζουν εδώ μπορούν να πάνε από ψίθυρο σε μεγάλες εντάσεις με μεγάλη απλότητα. Όσοι παίζουν μουσική θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα.

9. Darren Korb – «Build that wall» (Zia’s theme) (2011)
Για τους gamers (και όχι μόνο) εκεί έξω. Είναι φοβερό τι μπορεί να κάνει μια φωνή και μια κιθάρα μόνη της. Από τη μεγάλη επιτυχία των Super Giant Games, το «Bastion», του οποίου το soundtrack κέρδισε όσες καρδιές κέρδισε και το παιχνίδι. Αξίζουν και τα δύο. Αυτό το τραγούδι θα σας πείσει!

10. Bela Fleck & Chick Corea – «Mountain» (2007)
Ένας υπέροχος συνδυασμός πιάνου και banjo. Για πολλούς, το banjo έχει ταυτιστεί με τη bluegrass ή με κάποιον κωμικό (ο Steve Martin και ο Billy Connolly είναι και οι δυο παίχτες banjo), αλλά στα κατάλληλα χέρια μπορεί να κάνει μαγικά και να βγάλει ένα πολύ ζεστό ήχο. Όταν αυτός ο ήχος συνοδεύεται με το πιάνο του Chick Corea, το αποτέλεσμα είναι εγγυημένο.

Διαβάστε ακόμα: Οι ωραίες Marsheaux: το ελληνικό electro-pop συγκρότημα με τη διεθνή επιτυχία. 

TAGS :
10 fussion jazz soul μουσική τοπ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook