«πρωί πρωί στο δρόμο, στο γραφείο, / κουνούπι ασελγέστατο, ομοφυλοφιλικό / ανάλγητο και λεηλατικό, / κουνούπι τοκογλυφικό». (Octavia Milner, «Mosquito in Red»)

Γιώργος Κ. Καραβασίλης, «Σατυρικό γύμνασμα: Το κουνούπι»

Οφείλονται στην οκνηρία μου
οι παρακάτω στίχοι;

Ολάκερο ένα χρόνο τώρα
χειμώνα, καλοκαίρι,
βορά σ’ ένα κουνούπι το κορμί μου,
όλο καρούλες καυτερές.
Κατάντησα
αγάπης κούπα άπατη,
ακένωτη μετάγγιση ζωής,
ακόρεστη μετάληψη,
τι κέρασμα χορταστικό
–με δίχως αντικέρασμα–
το αίμα – το γλυκό μου αίμα
ένα κουνούπι καταπίνει…

Με πόση απληστία με ρουφάει,
με λύσσα πέφτει πάνω μου, κεντάει
το τρυφερό κι ανυπεράσπιστο κορμί,
πρωί πρωί στο δρόμο, στο γραφείο,
κουνούπι ασελγέστατο, ομοφυλοφιλικό
ανάλγητο και λεηλατικό,
κουνούπι τοκογλυφικό.

Κι έτσι το ζωντανό μου αίμα,
–να ωφελεί τ’ ανώφελο κουνούπι–
το θρέφει, το ποτίζει,
το θεριεύει, το γκαστρώνει,
με λάγνο βόμβο μες στ’ αυτιά με καθηλώνει,
μέρα μεσημέρι καθώς ενσκήπτει δρόλαπας,
ο κώνωψ ο βρυκόλακας.

Με κρύο, ζέστη και βροχή,
ερήμην των καιρών και των ανέμων,
τα πιο χοντρά μου ρούχα διαπερνάει,
το στόχο κατευθείαν διατρυπάει
κι αναρωτιέμαι συνεχώς
μήπως ολόκληρος γενώ ένα σπυρί,
μήπως κουνούπι θα γενώ
και το κουνούπι άνθρωπος.
Μα πείτε μου: Οφείλονται στην οκνηρία μου
οι παραπάνω στίχοι, ή… ή σε καινούργιο βίτσιο;

 

(Από τη συλλογή «Το αιμομιχτικό λεμόνι, Ορυκτά, Ποιήσεις», εκδ. Δελφίνι, 1996. Περιλαμβάνεται και στην «Ανθολογία της Ελληνικής Ποίησης, Τόμος Δ’», Ανθολόγηση – Επιμέλεια: Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, εκδ. Κότινος, 2013)

 

Στην επόμενη σελίδα: «Κουνούπια έρχονται».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top