Άγγελος Τσιριμώκος: «Ο πατέρας μου, ο Γιάννης Μαρής»

Πατέρας και γιος σε παλιές ευτυχισμένες στιγμές στο γραφείο του σπιτιού του Γιάννη Μαρή, «στο βάθος του σαλονιού». Εκεί όπου, όπως εκμυστηρεύεται ο Άγγελος Τσιριμώκος, τον έβλεπε να γράφει πυρετωδώς. (Φωτογραφία: Οικογενειακό αρχείο Α. Τσιριμώκου).

Όταν ήμουνα μικρός, τον πατέρα μου τον είχα περισσότερο ως παράδειγμα… προς αποφυγήν. Τον έβλεπα να γράφει πυρετωδώς στο γραφείο του, στο βάθος του σαλονιού, ή άκουγα να μου λένε «Σσς… Ο μπαμπάς γύρισε πολύ αργά από την εφημερίδα χτες το βράδυ και κοιμάται» και είχα αποκομίσει την εντύπωση ενός δυστυχισμένου ανθρώπου που σκοτώνεται στη δουλειά. «Δυστυχισμένου» ίσως όχι, γιατί φαινόταν πως τη δουλειά του την αγαπούσε, αλλά πάντως πνιγμένου – ακόμα και την Κυριακή το βράδυ πήγαινε στην εφημερίδα, μόνο το Σάββατο το βράδυ και την Κυριακή το πρωί δεν είχε «γραφείο», και δεν μπορούσε να έρθει μαζί μας εξοχή το καλοκαίρι. Οπότε διόλου δεν τον ζήλευα, και από τότε που άρχισα κάπως σοβαρά να σκέφτομαι «τι θα γίνω άμα μεγαλώσω», είχα αποφασίσει να βρω επάγγελμα που να έχει… άδειες, π.χ. εκπαιδευτικός.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν ασχολιόταν μαζί μου όσο μπορούσε. Ένα φεγγάρι, ήμουν δεν ήμουν έξι χρονών, όταν γύριζε το μεσημέρι στο σπίτι να φάει και προτού πέσει να κοιμηθεί, μου διηγιόταν σε συνέχειες ένα παραμύθι με ζώα, που πρέπει να επινοούσε εκείνη τη στιγμή. Θυμάμαι ακόμα ως έκτακτο γεγονός κάποια Χριστούγεννα (μάλλον του 1959, που έπεσαν Παρασκευή) που έμεινε τρεις συνεχόμενες ημέρες σπίτι και έπαιξε πολύ μαζί μου, μου έμαθε μάλιστα και πλακωτό (πόρτες ήξερα ήδη). Με έπαιρνε επίσης μαζί του όταν πήγαινε στη μητέρα του, που έμενε με την αδελφή του.

Στο βιβλίο συγκεντρώνονται πρωτότυπα κείμενα, γραμμένα ειδικά για την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση του Γιάννη Μαρή.

Όταν βρισκόταν με φίλους, παλιούς αριστερούς διαφόρων αποχρώσεων κατά το πλείστον, η κουβέντα κατέληγε μοιραία στα πολιτικά ή την πρόσφατη ιστορία. Πάντα τον άκουγα με πολύ ενδιαφέρον, και ό,τι γνώσεις ή ιδέες έχω σ’ αυτά τα θέματα κατά μεγάλο μέρος σ’ εκείνον τις οφείλω. Γενικά, εκτός από την ευρύτατη κοινωνικοπολιτική του μόρφωση, ήταν και εξαιρετικός causeur: ό,τι και να διηγιόταν, ήταν απόλαυση να τον ακούς. Δεν έγινε τυχαία μυθιστοριογράφος!

Παρέα μπορώ να πω ότι έκανα μαζί του μεγάλος, το 1978. Έκανα τότε (τελείως ανώδυνα, χάρη στις γνωριμίες του…) το στρατιωτικό μου, κι εκείνος ετοιμαζόταν να πάρει σύνταξη, οπότε δούλευε λιγότερο. Πηγαίναμε συχνά μαζί στον κινηματογράφο, που πολύ του άρεσε. Δυστυχώς, τον επόμενο χρόνο πέθανε, στην ηλικία που είμαι εγώ τώρα…

Φυλλομετρώντας το βιβλίο με τα κείμενα που αναφέρονται στον πατέρα μου, τα χειρόγραφα και τις φωτογραφίες του, νιώθω λίγο σαν να τον ξαναβλέπω κοντά μου.

                                                                                                 Βρυξέλες, Μάρτιος 2016

// Το κείμενο του Άγγελου Τσιριμώκου που φιλοξενεί η στήλη περιλαμβάνεται στην αφιερωματική έκδοση «18 κείμενα για τον Γιάννη Μαρή – Ο άνθρωπος, Το έργο, Η εποχή». Επιμέλεια Κώστας Θ. Καλφόπουλος. Εκδόσεις Πατάκη, 2016.

Διαβάστε ακόμα: Τι έχει μείνει όρθιο από την Αθήνα του Μαρή;

TAGS :
βιβλίο Γιάννης Μαρής

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook