«Καλά και ευχάριστα όλα αυτά, μα πιο καλή εκείνη η Άγρια Δύση, / εκείνο το μαγικό ‘’σαν’’, σαν ευχή και σαν κατάρα, σαν σπιρού- / νισμα, σαν χλιμίντρισμα, ο πρώτος και ο τελευταίος στίχος». (Φωτό: Λίλα Σωτηρίου)
Κυριάκος Συφιλτζόγλου, «Χαρακίρι Σε Λευκή Σελίδα»
Και να ρωτάνε τι θέλει να πει ο ποιητής, και νά η ρητορική,
και νά τα σχήματα λόγου, νά οι μετωνυμίες και οι παρομοιώσεις,
τα σημαινόμενα παρέα με τα σημαίνοντα. Και νά η ευαισθησία,
το δάκρυ, η μελαγχολία. Και νά η έμπνευση, νά και το μπαλόνι
που λέγεται φαντασιακό, κι άσ’ το να φουσκώνει, να φουσκώνει,
μέχρι να σκάσει, να σκάσει το κακό.
Καλή και η πραγματικότητα, αυτή η υπέροχη χωματερή, η τόσο
αντιποιητική. Καλά και τα κλειδιά της, τ’ αντικλείδια της,
οι τίτλοι, οι υπότιτλοι, οι σημειώσεις και οι παραπομπές.
Καλή και η ψυχανάλυση, το ουρλιαχτό, η ανάγκη για έναν τρίτο
κόσμο, πιο ιερό, αφού άλλος δεν υπάρχει. Καλά και τα ζωτικά
ψεύδη, τα κοινά μυστικά, τα μισόλογα, οι μισές αλήθειες.
Καλοί οι στίχοι-γατάκια, οι στίχοι-γαριδάκια, καλές οι γέφυρες
και τα γεφυράκια.
Καλά και ευχάριστα όλα αυτά, μα πιο καλή εκείνη η Άγρια Δύση,
εκείνο το μαγικό «σαν», σαν ευχή και σαν κατάρα, σαν σπιρού-
νισμα, σαν χλιμίντρισμα, ο πρώτος και ο τελευταίος στίχος.
Σαν καραμελωμένη χριστοπαναγία, στην πιο ιερή της μορφή, τόσο
που να ’ρθουν τα πάνω κάτω, τα μέσα έξω, μέχρι να δύσει
η Άγρια Δύση και ν’ ανατείλει η Άπω Ανατολή, σαν χαρακίρι,
μ’ ακέφαλο το σώμα του ποιητή και το κεφάλι ίδιο ποίημα.
(Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Bibliotheque»)
Στην επόμενη σελίδα: «Ο ποιητής είναι αδίστακτος».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
