Οι νεότεροι ποιητές μας για τη θάλασσα

«Ας ήταν το νερό σκέτο γαλάζιο/ σκέτο υγρό, να ξεδιψούν οι επιθυμίες».

Λένα Καλλέργη, «Το αλάτι»

Όλοι έρχονται στη θάλασσα
με στέρεες προθέσεις.

Κουρασμένοι, ζητούν υγρασία
να γεμίσουν δροσιά τους στεγνούς θύλακές τους
και βουτούν
αγνοώντας την ώσμωση.

Οι φλεγόμενοι ορμούν για να σβήσουν τα πάθη.
Θολωμένοι όπως είναι, με ανοιχτές τις πληγές τους
απορούν
γιατί ουρλιάζουν και καίγονται.

Κάποιοι τραβούν διαρκώς κουπί
και τραγουδούν θαλασσινά τραγούδια.
Πριν δαμάσουν την πρώτη τους θύελλα
τα χέρια τους γίνονται ξύλα.

Άλλοι θέλουν να ξεφύγουν
να σβήσουν στη βαθιά σιωπή τον πόνο,
σαν τελευταία ανάσα στον πυθμένα,
μα δεν λογαριάζουν την άνωση.

Ας ήταν το νερό σκέτο γαλάζιο
σκέτο υγρό, να ξεδιψούν οι επιθυμίες.
Δεν κάνουν τα ψάρια τη θάλασσα
ούτε οι λέξεις τη γλώσσα.

(Από τη συλλογή «Περισσεύει ένα πλοίο», εκδ. Γαβριηλίδης, 2016)

Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Έμπνευση