Η ζωή του Νίκολα Τέσλα μεταφέρεται στο θέατρο με σκοπό να τονισθεί η ιδιαίτερη προσωπικότητά του.

Τι θα συνέβαινε ακόμα; Το κλασικό what if δεν ισχύει μόνο στη λογοτεχνία όπου η πιθανολόγηση είναι μέρος της μυθοπλασίας και η ευρύτητα των εκδοχών είναι ανεξάντλητη. Ισχύει και για τους μεγάλους δημιουργούς. Τι θα συνέβαινε αν ο Γαλιλαίος, ο Αϊνστάιν ή ο Μπελ (τυχαία παραδείγματα, αλλά ενδεικτικά) είχαν ακολουθήσει άλλη πορεία στη ζωή τους; Αν η επιστήμη, τελικά, δεν είχε το ζητούμενό τους;

Το ίδιο ισχύει και για τον Νίκολα Τέσλα. Καίτοι δεν είναι ευρέως γνωστός, όπως οι προηγούμενοι, εντούτοις η συμβολή του στον σύγχρονο πολιτισμό είναι άκρως καθοριστική. Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή θεωρούμε δεδομένο ότι μπορούμε να επικοινωνούμε μέσω των κινητών τηλεφώνων μας και η ασύρματη σύνδεση είναι μέρος της καθημερινότητάς μας, οφείλεται εξ ολοκλήρου στις δικές του θαυμαστές προσπάθειες.

Ωστόσο, το what if  δεν γίνεται να βγει από την εξίσωση της ζωής του, η οποία δεν ήταν ανέφελη και εν πολλοίς καθόρισε την επιστημονική πορεία του. Θα έλεγε κανείς πως ο μικρός Νίκολα, γεννημένος το 1856 στην πόλη Σμίλιαν, στη μεθόριο της τότε Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, από Σέρβους γονείς, χρειάστηκε να διαβεί μεταξύ φωτός και σκοταδιού σε όλο του το βίο.

Ο Νίκολα ήταν ένα ιδιαίτερο παιδί που, μάλλον, επειδή ακριβώς ξέφευγε από τη νόρμα δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό.

Ο αιφνίδιος θάνατος του μεγαλύτερου αδελφού του, Ντάνε, επηρέασε τη ζωή της οικογένειας και φυσικά τη δική του (ήταν μόλις ενός έτους όταν η σκιά του θανάτου έπεσε πάνω του). Έκτοτε, οι γονείς του βυθίστηκαν σε μια μοιρολατρική απάθεια. Οποιοδήποτε κατόρθωμα του μικρού Νίκολα τους φαινόταν λειψό και λίγο μπρος στην απώλεια του μεγάλου τους γιου.

Κι όμως, ο Νίκολα ήταν ένα ιδιαίτερο παιδί που, μάλλον, επειδή ακριβώς ξέφευγε από τη νόρμα δεν μπορούσε να γίνει αποδεκτό. Οι δάσκαλοί του τον κατηγορούσαν ότι αντέγραφε μη μπορώντας να εξηγήσουν πώς τελείωνε νωρίς τα διαγωνίσματα. Σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών οραματίστηκε τρόπους άντλησης ενέργειας από έναν μικρό καταρράκτη, που βρίσκονταν κοντά στο σπίτι του. Αργότερα, ως μαθητής στο λύκειο είδε για πρώτη φορά μια πειραματική επίδειξη του ηλεκτρισμού και ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, ώστε αποφάσισε να μάθει αγγλικά για να μπορεί να διαβάζει τα γραπτά του πρωτοπόρου Έντισον.

Μονίμως σκυμμένος σε ένα βιβλίο, κατάφερε να μάθει περισσότερες από επτά ξένες γλώσσες, αλλά σύμφωνα με πανεπιστημιακές πηγές δεν πήρε ποτέ το πτυχίο του ηλεκτρολόγου μηχανολόγου. Οι προσωπικοί του δαίμονες δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ. Έβλεπε συνέχεια τρομακτικούς εφιάλτες για πνεύματα και βρικόλακες και ένιωθε ότι έχει και εξωσωματικές εμπειρίες, κατά τη διάρκεια των οποίων επισκέπτεται άγνωστους τόπους και πόλεις, συναντά ανθρώπους και κάνει νέους φίλους. Στο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο του Γκρατς της Αυστρίας όπου γράφτηκε έγινε πολύ γρήγορα γνωστός για τα κατορθώματά του, αλλά ποτέ δεν υπήρξε το κλασικό δείγμα φοιτητή.

Η άρνηση των γονιών του, ιδιαιτέρως του πατέρα του, να αποδεχθεί και να χαρεί την ιδιαίτερότητά του, τον έριχνε σε μια κατάσταση αυτολύπησης και ματαίωσης από την οποία δεν κατάφερε να ξεφύγει ποτέ. Μην μπορώντας να αντέξει το βάρος της αδιαφορίας που βίωνε, άρχισε να πέφτει σε ένα σπιράλ αυτοκαταστροφής. Ξεκίνησε να πίνει, να επιδίδεται σε νυχτερινές διασκεδάσεις και να παίζει μανιωδώς στο καζίνο. Η χαρτοπαιξία έγινε το μεγάλο του πάθος.

Το σκηνικό της παράστασης παραπέμπει σε επαγωγικό κινητήρα, μια από τις μεγάλες εφευρέσεις του Νίκολα Τέσλα.

Την ίδια στιγμή, όμως, οραματίστηκε τις δυνατότητες του εναλλασσόμενου ρεύματος κι όταν παρουσίασε τις σκέψεις του στους καθηγητές του, αυτοί τον χλεύασαν θεωρώντας πως οι σκέψεις του ήταν άγονες και άνευ σημασίας. Έκτοτε, ζούσε με τη συγκεκριμένη εμμονή. Το 1883 δημιουργεί τον πρώτο επαγωγικό κινητήρα και μεταβαίνει στην Αμερική για να τον δείξει στον Τόμας Έντισον. Από εκεί τη στιγμή αρχίζει μια φάση τεταμένων σχέσεων ανάμεσα στους δύο σημαντικούς εφευρέτες. Ο Έντισον, αν και κατανοεί την αξία του Τέσλα, τον «πουλάει».

Εκνευρισμένος ο Τέσλα παραιτείται και το 1885 ιδρύει, με τη βοήθεια μικροεπενδυτών, την εταιρεία Tesla Arc Light Company. Το 1893 εφευρίσκει το ραδιόφωνο και δύο χρόνια μετά κατασκευάζει στους καταρράκτες του Νιαγάρα τον πρώτο υδροηλεκτρικό σταθμό στον κόσμο. Την ίδια χρονιά «φωτογραφίζει» για πρώτη φορά στην ιστορία τα εσωτερικά όργανα του ανθρώπινου σώματος (Τεσλόγραμμα), κατοχυρώνει το βασικό σχέδιο ραδιοτεχνικής, εκπέμποντας ραδιοσήματα σε απόσταση 40 χιλιομέτρων και λίγο αργότερα επιδεικνύει στο έκπληκτο πλήθος στο λιμάνι της Νέας Υόρκης ένα μοντέλο τηλεκατευθυνόμενου πλοιαρίου.

Θα πεθάνει μόνος σε ένα νοσοκομείο της Νέας Υόρκης, τον είχε χτυπήσει ένα διερχόμενο ταξί στο Μανχάταν, αφού προηγουμένως πρόλαβε να ερωτευτεί ένα θηλυκό περιστέρι..

Φευ, η οικονομική κρίση θα τον τσακίσει και θα αναγκαστεί να σκάβει χαντάκια στους δρόμους της Νέας Υόρκης για να επιβιώσει. Ένα χρόνο μετά κάνει νέα προσπάθεια να επανέλθει. Συνάπτει επαγγελματικές σχέσεις με επιχειρηματίες, κατοχυρώνει άλλες 13 ευρεσιτεχνίες του, αλλά ταυτόχρονα δέχεται σφοδρή επίθεση από τον Έντισον με αφορμή το περιβόητο εναλλασσόμενο ρεύμα. Τότε είναι που δέχεται να γίνει το πειραματόζωο της εφεύρεσής του για να αποδείξει πόσο ακίνδυνο είναι!

Η πορεία του στη συνέχεια είναι ολοένα ανοδική. Το 1912 προτείνεται για το Νόμπελ Φυσικής, αλλά το αρνείται καθώς θα έπρεπε να τον μοιραστεί με τον ορκισμένο εχθρό του, Τόμας Έντισον. Πάντα μοναχικός, χτυπημένος από λογής φοβίες και ιδεοληψίες, ο Τέσλα ήταν μονίμως θύμα της μεγαλοσύνης του.

Θα πεθάνει μόνος σε ένα νοσοκομείο της Νέας Υόρκης, τον είχε χτυπήσει ένα διερχόμενο ταξί στο Μανχάταν, αφού προηγουμένως πρόλαβε να ερωτευτεί ένα θηλυκό περιστέρι. Ήταν ο μόνος έρωτας της ζωής του όπως έχει παραδεχθεί και ο ίδιος.

Αυτή την τόσο ιδιαίτερη φυσιογνωμία, σχεδόν δαιμονική, θα προσπαθήσει να αποτυπώσει η παράσταση «Τέσλα» που θα ανέβει στις 23 Φεβρουαρίου (έως τις 28 του μήνα) στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου σε σκηνοθεσία Μιχάλη Γιγιντή.

Οι βιομηχανικοί χώροι του Μουσείου σε συνδυασμό με ένα σκηνικό που παραπέμπει σε επαγωγικό κινητήρα και την πρωτότυπη τεχνική του projection mapping συνθέτουν υπό τους ήχους της ηλεκτρονικής μουσικής μια μοναδική θεατρική εμπειρία που θα συναρπάσει τόσο το ενήλικο όσο και το εφηβικό κοινό. Μέσα από μια μη ρεαλιστική αφήγηση της βιογραφίας του Τέσλα διαφαίνεται η φιλοσοφία και η κοσμοθεωρία του ανθρώπου που αποτέλεσε θεμέλιο για το σύγχρονο κόσμο, καθώς πρόσφερε στην ανθρωπότητα μια σειρά από επιστημονικές εκπλήξεις.

 

Info

Σκηνοθεσία:  Μιχάλης Γιγιντής
Κείμενο- Δραματουργική Σύνθεση: Μιχάλης Γιγιντής – Αγγελική Πούλου
Ηθοποιοί: Γιάννης Μπισμπικόπουλος, Ιουλία Γεωργίου, Μάνθος Καλαντζής, Γιώργος Τζαβάρας, Χρήστος Γεωργαλής
Projection Mapping /  Φωτισμοί:  Άγγελος Παπαδόπουλος

Ο Χώρος είναι προσβάσιμος σε χρήστες-χρήστριες αναπηρικού αμαξιού. Η παράσταση είναι προσβάσιμη σε Κωφούς και Βαρήκοους θεατές

 

Διαβάστε ακόμα: Νικόλας Ανδρουλάκης, «Δεν κάνω αυτή τη δουλειά για να βρω σεξ».

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top