elitis3

«Αρχινήσαν τα πράγματα να μου σιμώνουνε μ’ εμπιστοσύνη, σαν πουλιά. Τα πιο δύστροπα τα προσεταιρίστηκα μ’ ένα χαμόγελο». (Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο)

ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ σ’ ενός νησιού τα χώματα
δύο του Νοεμβρίου ξημερώματα

«Το τραγούδι του Ποιητή», ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ

 

ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΑΙΔΑΚΙ…

 

Μιά νύχτα που η μητέρα μου αγρυπνούσε μ’ ένα κομμάτι φεγγαριού στα χέρια της. Ήτανε κόκκινο, πελώριο, μυτερό στην κόψη του καθώς πριόνι, κι έβγανε καπνούς. Εκείνη, καθισμένη σ’ έναν βράχο δε μιλούσε, μόνο κοιτούσε μακριά κατά το Λιγονέρι. Μιά φυσαρμόνικα έκλαιγε σ’ όλο το μάκρος τής ακρογιαλιάς κι έβλεπες οι σκιές να μεγαλώνουν. Ύστερα πήρε να φυσάει. Άκουγα ένα-ένα τα φύλλα να μιλάν μέσα στον ύπνο μου.

 

«Παιδί παιδάκι.»

 

Το νερό με ταλάντευε – κι όλη τη στεριά μαζί μου και τα τζάμια που αστράφτανε πέρα και τα λευκά μετέωρα δώματα.

 

Από παιδί τα πήρε λάθος τα γράμματα του κόσμου· ζητούσε «μια
γραφή από φύκια του ήλιου». Ποιος άλλος τη νογάει;

 

Έπρεπε κάποιος να βρεθεί. Βάλθηκα να γυμνάζομαι πάνω σ’ ένα χαμόγελο· δύσκολο πράγμα, μου πόνεσαν τα χείλη. Χρειάστηκε ν’ αναχωνέψω μέσα μου χρόνους πολλούς, γεμάτο παιδικές αρρώστιες, πένθη της οικογένειας, νευρώσεις· να καταφέρω να τους δώσω την αγωγή του αγέρωχου βουνού, τις συνήθειες της ανατολής και του ηλιοβασιλέματος. Μα οι άνθρωποι, δύσπιστοι, βυσσοδομούσανε. Αρχινήσανε κιόλας μερικοί να μου ζητούν ευθύνες για το δάκρυ εκείνο, που δεν έδειξα.

 

Παιδί παιδάκι «Τι σου ’μελλε;» «Μιά μέρα θα το θυμηθείς»

 

elitis2

«Παιδί παιδάκι με τα καστανά μαλλιά / Σου ’μελλε να χαθείς εδώ για να σωθείς μακριά». (Στη φωτογραφία –από το βιβλίο, που κυκλοφόρησε στις 2 Νοεμβρίου, ημέρα γέννησης του ποιητή– ο Οδυσσέας Ελύτης σε παιδική ηλικία).

Αρκετά κλαίγανε οι γυναίκες. Τη στοργή τη δική τους μόνο ζήλευα. Πήρα τον ήλιο στην ποδιά μου σα λουλούδι και του άνοιξα τα πέταλα ένα-ένα. […] Ήτανε κυανός με μια σταγόνα λαμπερή στη μέση.

 

«Παιδί παιδάκι με τα καστανά μαλλιά»
«Εγώ που σ’ αγαπώ» «Πες πάντα» «Πάντα».

 

Αρχινήσαν τα πράγματα να μου σιμώνουνε μ’ εμπιστοσύνη, σαν πουλιά. Τα πιο δύστροπα τα προσεταιρίστηκα μ’ ένα χαμόγελο […] Ένα παιδάκι άρρωστο μ’ έκανε πρώτη φορά να δοκιμάσω πώς φυτεύουν τα όστρακα. Ξεθαρρεύτηκα κι έχτισα με θαλασσινό νερό μιάν εκκλησούλα. Μύριζε σα σπηλιά, κι εκεί σιμά στο ιερό φούντωσαν μεμιάς κρίνοι. Κι από τα χόρτα έφτιαχνα ονόματα κι από τα ονόματα γυναίκες που τις αγκάλιαζα κι ένιωθα τη μέση τους ν’ αναδίνει τρεμούλα και δροσιά σαν το τρεχούμενο νερό. Στο τέλος, έφτασα να συλλογίζομαι μονάχα κάτι, και να το βλέπω να χαράζεται με κεφαλαία στην πέτρα. Ένα μεγάλο βάρος μου ’φευγε, σάμπως να ’χαν αδειάσει μονομιάς οι φυλακές και τα νοσοκομεία. […] Ήταν καημός αιώνων ένα τέτοιο αντισήκωμα. Λάβαινα χαρά κι εκδίκηση.

 

«Παιδί παιδάκι με τα καστανά μαλλιά
Σου ’μελλε να χαθείς εδώ για να σωθείς μακριά»
«Σου ’μελλε να χαθείς εδώ για να σωθείς μακριά».

 

«Πρώτα-πρώτα η Ποίηση», ΑΝΟΙΧΤΑ ΧΑΡΤΙΑ
«Φυλλομάντης», ΤΑ ΕΤΕΡΟΘΑΛΗ

 

%ce%b5%ce%bb%cf%85%cf%84%ce%b7%cf%82// «Ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!» του Οδυσσέα Ελύτη με τη μουσική του Γιώργου Κουρουπού, εκδόσεις Ίκαρος, Νοέμβριος 2016, είναι μια επετειακή –με αφορμή τη συμπλήρωση 20 χρόνων από το θάνατό του– ανθολογία ποιητικού και πεζού λόγου του ποιητή σε πέντε γλώσσες (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά), που παρουσιάζονται μαζί με φωτογραφίες και εικαστικά του (σχέδια, τέμπερες, συνεικόνες, χειρόγραφα) και συνδυάζονται με πρωτότυπες μελοποιήσεις ποιημάτων του από τον Γιώργο Κουρουπό. Επιλογή κειμένων – Σχεδιασμός έκδοσης: Ιουλίτα Ηλιοπούλου. Η έκδοση περιλαμβάνει 2 CD με όλα τα κείμενα του βιβλίου, άλλα ως απαγγελία και άλλα μελοποιημένα, σε σύνθεση του Γιώργου Κουρουπού.

 

Διαβάστε ακόμα: Στρατής Πασχάλης – «Με τον Οδυσσέα Ελύτη μας συνέδεαν πολλά»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top