1

Κάθε πόσο συναντιούνται στη μουσική μας δυο τέτοιες κορυφές για να τη σημαδέψουν ανεξίτηλα για πάντα;

1. «Της Γερακίνας γιος» (1996)

Ίσως η αγάπη μας για τη μουσική και το τραγούδι να βασίζεται στην αίσθηση ότι γινόμαστε διαφορετικοί άνθρωποι σε διαφορετικά ακουστικά περιβάλλοντα. Και στην πεποίθηση, επίσης, ότι υπέρτατη αποστολή της μουσικής είναι να μας καταστήσει σαφές ποιοι πραγματικά είμαστε, αλλά και ποιοι θα μπορούσαμε να είμαστε ιδανικά. Ίσως λοιπόν αναζητώντας το ιδανικό να συναντήθηκαν ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Στέλιος Καζαντζίδης, χαρίζοντάς μας μερικές από τις προεξάρχουσες στιγμές της ελληνικής δισκογραφίας.

Ανάμεσα σε αυτές, το τραγούδι «Της Γερακίνας γιος», σε μουσική Τσιτσάνη και στίχους Κώστα Βίρβου (ο οποίος τους εμπνεύστηκε το 1944, στην Κατοχή, όταν τον συνέλαβαν οι Γερμανοί και τον έριξαν στην απομόνωση) όχι μόνο αποθέωσε τη συνεργασία τους, αλλά αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Στέλιου, για μάλλον προφανείς λόγους. Το τραγούδι αυτό εξέφραζε, βλέπετε, στο ακέραιο την περηφάνια του χαρακτήρα του, το πολιτικό δράμα που είχε ζήσει η οικογένειά του (ο πατέρας του, ο Χαράλαμπος, δολοφονήθηκε από το παρακράτος στα χρόνια που εμφυλίου), αλλά και την παροιμιώδη αγάπη για τη μητέρα του (την οποία είχα βιώσει και προσωπικά, παρακολουθώντας από κοντά τη ζωή του Στέλιου, αφού ο πατέρας μου –Στέλιος Τσανάκας– ήταν προσωπικός του φίλος, στον Άγιο Κωνσταντίνο Λοκρίδος). Γερακίνα στην καρδιά του Καζαντζίδη ήταν αναμφίβολα η μητέρα των μητέρων, η Γεσθημανή (η Χατζίδαινα, όπως την αποκαλούσε ο ίδιος, η οποία καταγόταν από την Αλάγια της νοτιοδυτικής Μικράς Ασίας, μια βασανισμένη προσφυγοπούλα).

Ακούστε εδώ το τραγούδι που αποθέωσε τη συνεργασία τους και αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Στέλιου:

Στην επόμενη σελίδα: Με αυτό το τραγούδι άρχισε η αποκλειστική τους συνεργασία.

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top