«Το μολύβι μοίρα χοϊκή, / έρχεται και φεύγει / το ίχνος του μετακλητό».

Ζαχαρίας Σώκος, «Το μολύβι»

Αχ, ενεστώτα της βροχής,
με το μολύβι θα σε ντύνω
οι επιθυμίες να λιγοψυχούν
ζάρια σαν παίζουν με τον χρόνο.

Το μελάνι αντέχει επώδυνα
αιχμάλωτο σε κρατάει,
αν ίσως κάποτε συρθείς
βορά μιας λύπης, μιας αιμόπτυσης,
μιας έστω ανοίκειας ομολογίας.

Το μολύβι μοίρα χοϊκή,
έρχεται και φεύγει,
το ίχνος του μετακλητό,
μια υποψία, μια δίμετρη μονοκοντυλιά
«Που χάραξε τη μαύρη γης την κατακλειδωμένη»,
κι αντιλαλούν μοσχοβολιές,
χορεύουν πασχαλίτσες,
κόκκινες, κίτρινες, πορτοκαλί
με βούλες πασχαλίτσες
κι ορθοτομούν τον έρωτα.

Και σεις, λέξεις ανάπηρες, το τι ποθώ δεν λέτε,
το τι θωρώ δεν γράφεται κι ό,τι μιλώ ξεχνιέται.

 

(Από τη συλλογή «Άλλα ρούχα», εκδ. Γαβριηλίδης, 2015)

 

Στην επόμενη σελίδα: «πάντα προτιμούσα τα ξύλινα μολύβια».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top