Φωτογραφίζοντας έναν κόσμο γεμάτο αντιφάσεις

«Στους περισσότερους η λέξη διχοτόμηση φέρνει στο μυαλό αντιφατικά ζεύγη, εγώ μπορώ να πω ότι φαντάζομαι πράγματα που συμπληρώνει το ένα το άλλο»

Έχω την αίσθηση ότι όλοι οι άνθρωποι που ζουν για πολλά χρόνια σε μια μεγάλη πόλη στο τέλος αντιμετωπίζουν ένα κοινό «πρόβλημα». Δηλαδή δεν μπορούν να δουν ξεκάθαρα την πόλη. Το ίδιο συμβαίνει και για την Αθήνα – τουλάχιστον έτσι το ζω εγώ. Δεν ξέρω πως βλέπω την Αθήνα, η εικόνα που έχω αλλάζει μέρα με τη μέρα, διάθεση με τη διάθεση.

Τι είναι η Αθήνα για μένα; Σίγουρα μια μεγάλη πόλη, αλλά και το «χωριό» μου. Μια πόλη που στα προσφέρει όλα, αλλά συγχρόνως νιώθεις ότι δεν έχεις να δεις τίποτα καινούργιο. Μια τσιμεντούπολη, όπου όμως μπορείς να «ξεφύγεις» σε πανέμορφα πάρκα. Τι από τα παραπάνω ισχύει; Τελικά και τα δύο, ανάλογα πως βλέπει κάποιος τα πράγματα.

Πώς γίνεται βέβαια τόσες αντιθέσεις να ισχύουν μέσα σε ένα χώρο; Σε αυτό έρχεται να μας απαντήσει η Ιωάννα Χρονοπούλου – ή καλύτερα να μας δείξει μέσα από τις φωτογραφίες της. Το project της έχει τίτλο Dichotomy και από τις 24 Mαΐου θα παρουσιάζεται στην γκαλερί Pulse Kolonaki.

Λίγες μέρες πριν από τα εγκαίνια της έκθεσης, είχαμε μια μικρή κουβέντα μαζί της, ώστε να μας βάλει στον κόσμο και τη λογική της.

«Είμαι τόσο δεμένη με την Αθήνα όσο είναι κάθε άνθρωπος δεμένος με το μέρος που μεγάλωσε και κατάφερε να χτίσει τη ζωή του. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ να ζω κάπου αλλού»

Γιατί επέλεξες τον τίτλο Dichotomy για το project σου;
Ο τίτλος προέκυψε από την ίδια τη δομή του project, το οποίο είναι όλο με τη μορφή διπτύχων.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να περάσεις;
Δεν ξέρω αν θέλω να περάσω κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα, όσο μια αίσθηση – την αίσθηση της ταλάντευσης και της αναζήτησης ανάμεσα στο ποιο από τα δύο σημεία του έργου είναι πιο σημαντικό. Η διαφορά του μεγέθους σε κάνει να έχεις μια κίνηση μπρος-πίσω. Στην αρχή, πιο μακριά για να δεις το μεγάλο έργο, στη συνέχεια πιο κοντά για να δεις το μικρό. Αυτό ακριβώς είναι το συναίσθημα μου γι’ αυτή την πόλη, όταν προσπαθώ να εισχωρήσω ή να αποτραβηχτώ από αυτή.

Σύμφωνα με την Ιωάννα, υπάρχουν πολλά μέρη στην Αθήνα για απόδραση, αρκεί να έχεις την υπομονή να τα βρεις.

Ως έννοια και λέξη η «διχοτόμηση», τι εικόνες σου φέρνει στο μυαλό;
Στους περισσότερους η λέξη «διχοτόμηση» φέρνει στο μυαλό αντιφατικά ζεύγη, εγώ μπορώ να πω ότι φαντάζομαι συμπληρωματικά πράγματα, αντικείμενα που δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν το ένα χωρίς το άλλο ή καταστάσεις συνδεόμενες.

Τι σημαίνει η Αθήνα για σένα;
Για μένα, η Αθήνα είναι το σπίτι. Είναι εκεί που πάντα γυρνάω για να δημιουργήσω, για να ζήσω και να περάσω καλά. Ταξιδεύω πολύ για να γυρίζω πάντα πίσω, επιβεβαιώνοντας την εμμονή μου σ’ αυτό το γκρι της.

Φύση και τσιμέντο. Δύο εικόνες τόσο αντίθετες, και όμως τόσο ταιριαστές

Τι είναι αυτό που σου αρέσει και τι απεχθάνεσαι περισσότερο στην Αθήνα;
Είμαι τόσο δεμένη μαζί της όσο είναι κάθε άνθρωπος δεμένος με το μέρος που μεγάλωσε και κατάφερε να χτίσει τη ζωή του. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ να ζω κάπου αλλού. Έχει όλα τα πράγματα που αναζητάς σε μια πόλη. Για μένα είναι όλες οι πόλεις σε μία. Είναι η Ρώμη με τα αρχαία της, είναι το Παρίσι με την καλλιτεχνική σκηνή του, είναι το Βερολίνο με το νέο ρεύμα του, είναι η Νέα Υόρκη με τη φασαρία της. Είναι όλα όσα θες, ανάλογα πώς τα χρειάζεσαι. Αυτό που απεχθάνομαι στην Αθήνα είναι ότι οι περισσότεροι κάτοικοί της δεν έχουν την υπομονή να τα βρουν αυτά.

Ποιο είναι το αγαπημένο μέρος απόδρασής σου στην Αθήνα;
Υπάρχει μια ταράτσα στο Κουκάκι, που κατά καιρούς κρύβομαι εκεί, υπάρχει ο Εθνικός Κήπος που έχει πάντα κάτι καινούργιο να βρεις, υπάρχουν τα μικρά καφενεία που νομίζεις ότι είσαι σε χωριό, υπάρχουν πολλά μέρη που κρύβομαι όταν θέλω. Αν τα πω όμως όλα, δεν θα έχει αξία πια.

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη φωτογράφιση και τι είναι το πρώτο πράγμα που θυμάσαι από αυτή;
Θυμάμαι στα 16 μου περίπου που, όπως κάθε κορίτσι στην εφηβεία, έχει εύλογες απορίες για την ταυτότητά του, ξεκίνησα να κάνω αυτοπορτρέτα.

Ποια είναι η αγαπημένη σου φωτογραφία;
Αν και είναι πολύ δύσκολο να διαλέξω μία, θα έλεγα το έργο του Gursky, με τίτλο 99 Cent II Diptychon. Αισθητικά το βρίσκω άρτιο.

Έχεις κάποιον άλλον φωτογράφο ως «είδωλο»;
Είδωλα δεν έχω, αλλά έχω ανθρώπους πρότυπα, οι οποίοι είναι οι δάσκαλοι μου στη Focus, από την οποία και αποφοίτησα, που με δίδαξαν και μου έδωσαν την αισθητική που έχω σήμερα.

Η έκθεση Dichotomy της Ιωάννας Χρονοπούλου διαρκεί έως τις 14 Ιουνίου.

Διαβάστε ακόμα: Δακρυγόνα, προσφυγικό και αγάλματα – Ο Ai Weiwei στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης

TAGS :
Dichotomy αντιθέσεις Ιωάννα Χρονοπούλου φωτογραφία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook