«Ξένε που προσπερνάς την πολιτεία των μυρμηγκιών / μη μας καταφρονείς». (Kerstin Carrion, «Ant Kingdom»)

Γιάννης Υφαντής, «Μυρμήγκια»

Είμαστε ένας γαλαξίας μαύρων άστρων
κατοικούμε
πριν απ’ τον Προμηθέα σε σπηλιές
στο άγιο σκοτάδι αποθηκεύοντας τους σπόρους.
Άχυρα κουβαλούμε λαμπερά, σχεδόν καθρέφτες–
τρίχες από του Ήλιου τα μαλλιά·
δρεπανωτά θηκάρια σπόρων σέρνουμε
σαν κεντριά σκορπιών ή σκουλαρίκια
της μάνας μας της Γης,
σπείρες των κολλιτσίδων και πλανήτες της φακής.
Είμαστε οι μαύροι σπόροι οι λαμπεροί του σκοταδιού.
Tο μαύρο
είναι το χρώμα μας. Γλυτώσαμε
από την εκλογή· έχουμε πάρει
το χρώμα αυτό της έσχατης απλότητας,
πριν από κάθε αρχή.
Μαύρα ψηφία στο βιβλίο του κόσμου.
Ξένε που προσπερνάς την πολιτεία των μυρμηγκιών
μη μας καταφρονείς,
σαν τον Μωάμεθ ευχηθήκαμε κι εμείς να γεννηθούμε
μέσα στους ταπεινότερους της Γης.

                                                                                Ραΐνα -Σέιχ Σου, 1972

 

(Από τη συλλογή «Ναός του κόσμου», εκδ. Δελφίνι, 1996. Συγκεντρωτική έκδοση «Γιάννης Υφαντής, «Οι μεταμορφώσεις του μηδενός», εκδόσεις ΑΧ, 2009)

 

Στην επόμενη σελίδα: «Δυο-τρία μυρμηγκάκια κι εγώ».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top