Οι ποιητές για το μυρμήγκι

«Ξάγρυπνος θα περίμενε. / Κι όσο η ώρα θα περνούσε / θα θύμωνε / θα ’βαζε όργια μες το νου του / θα νόμιζε πως γι’ άλλη αγκαλιά / το ταίρι του έβαλε φτερά». (Lucas Zarraluki, «Hormiga para Zoo Bar»)

Τάσος Καπερνάρος, «Η ποίηση σκοτώνει»

Χθες τη νύχτα
ενώ ποίημα να γράψω προσπαθούσα
για κατσαρίδες που με τη φτέρνα μου
είχα παλιά συντρίψει,
από το φως της λάμπας παραπλανημένο
ένα ιπτάμενο μυρμήγκι
ήλθε και στη μουντζουρωμένη κόλλα
προσγειώθηκε.
Δίχως καθόλου να σκεφτώ
αν και σε τι μου έφταιξε
τ’ αριστερό μου χέρι μ’ ένα βαρύ
ποιητικό βιβλίο το συνέθλιψε.
Κι ύστερα μ’ έτρωγαν οι τύψεις.
Κάπου έξω, ήμουν βέβαιος γι’ αυτό,
ξάγρυπνος θα περίμενε ο σύντροφός του.
Τα λόγια για την ατελείωτη νυχτερινή κουβέντα
θα είχε ετοιμάσει.
Ίσως να είχε και τραπέζι στρώσει
με ψίχουλα από σπίτια που κατοικούν εργένηδες
και κάποιο φύλλο στην ανθισμένη γαρδένια για κρεβάτι
θα είχε σίγουρα διαλέξει.
Ξάγρυπνος θα περίμενε.
Κι όσο η ώρα θα περνούσε
θα θύμωνε
θα ’βαζε όργια μες το νου του
θα νόμιζε πως γι’ άλλη αγκαλιά
το ταίρι του έβαλε φτερά.
Το χάραμα,
από τον πόνο τσακισμένο,
στου πρωινού τις πρώτες δροσοστάλες θα πνιγόταν,
άμοιρο της αλήθειας
ότι ο σύντροφός του
υπέρ της ποιήσεως και μόνο πήγε.
Κι ούτε θα μάθαινε ποτέ
πόσο μαζί του είχα ξαγρυπνήσει.

(Από τη συλλογή «Οσημέραι», εκδ. Κέδρος, 1997)

Στην επόμενη σελίδα: «ο αδελφός μας όλο και μετράει τα μυρμήγκια».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

TAGS :
μυρμήγκι ποιήματα ποιητές

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook