«Και να σαλπάρουν με βουή, σαν αδειανά, μπάρκα / που ξέμειναν σε κρεμαστούς λιμένες ενδοχώρας». (Ανδρέας Δεβετζής, «Πλοίο μες στη νύχτα»)

Τζένη Μαστοράκη, Άτιτλο

Και να σαλπάρουν με βουή, σαν αδειανά, μπάρκα
που ξέμειναν σε κρεμαστούς λιμένες ενδοχώρας,
ταξίδι που τους έγραφε, τ’ άστρα καλά,

τα ίσαλα στο αίμα, η λύσσα αρμένισμα, κι ανάστροφα
στο ρεύμα ο ναυαγός, μακριά γαβγίζει
τα καράβια, τ’ άστρα,

τα κοιμητήρια που ωραία βουλιάζοντας–

ωραία κοιμητήρια τής θαλάσσης, όπου το πιο μικρό
έχε γεια βουλιάζει αντίο για πάντα.

 

(Από τη συλλογή «Μ’ ένα στεφάνι φως», ενότητα «Δεν λείπει τώρα, πάρεξ να χαλάσει…», εκδ. Κέδρος, 1989)

 

Στην επόμενη σελίδα: «Έφυγες τα ξημερώματα με το πρώτο πλοίο».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top