Οι ποιητές μας για το πλοίο

«Έφυγες τα ξημερώματα με το πρώτο πλοίο, / πρόλαβα να δω το αυλάκι της λευκής του / γραμμής». (Γιάννης Αδαμάκης, «Απόπλους», 2014)

Σωτήρης Παστάκας, «Κεφαλή πομπής»

Έφυγες τα ξημερώματα με το πρώτο πλοίο,
πρόλαβα να δω το αυλάκι της λευκής του
γραμμής. Είδα τα ψαράκια να πετούν
κατά σμήνη, το ένα πίσω από το άλλο,
πειθαρχημένα στη χαρά τους από κορυφή
σε κορυφή. ΡΕΟ πίσω από το ΡΕΟ,
ροδαλοί και εύχυμοι πηγαίνουμε κι εμείς.
Κάθε πρωί όλα αρχίζουν από την αρχή,
ξαναγίνεται ο κόσμος κι οι εμπειρίες
ξανάρχονται, μες στη δική μου, ναι, πλην
τετριμμένη ερωτική μου θλίψη: μόνον
οι ερωμένες δεν ακολουθούν τους εραστές,
όπως τα πουλιά πάνε με τα πουλιά
και οι φαντάροι με τους φαντάρους.

(Από τη συλλογή «Ο κοινωνός των αποστάσεων», εκδ. Νεφέλη, 1997)

Στην επόμενη σελίδα: «Και το ‘‘καγουάβι’’ εκείνο…».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

TAGS :
καλοκαίρι πλοία ποιήματα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook