Λεωνίδας Κακάρογλου, «Τι γρήγορα περνάει το καλοκαίρι»
Το τηλέφωνο δεν χτυπά
Χάθηκαν οι φίλοι
Μόνο καμιά βροχή
Με επισκέπτεται
Μα κι αυτή είναι βιαστική
Καταλαβαίνει πως δεν είναι ο καιρός της
Και γρήγορα σταματάει
Αφήνει μόνο θαμπάδες στα τζάμια
Σαν να μου λέει:
Δεν είναι δική μου η θαμπάδα
Της ζωής σου είναι
Που την ξέχασες να πλέει
(Από τη συλλογή «Οι τίγρεις των δωματίων», εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2017)
Στην επόμενη σελίδα: «Μασκώτ των λουτροπόλεων».