«οι ευπλόκαμοι νυχθήμεροι σε βρίσκουν συντηρητικό / μπερδεύοντας την Ιστορία με το νόημα της Ιστορίας. / Ιδρωμένοι πασχίζουν να λυγίσουν τον στίχο σου / σαν τόξο του Οδυσσέα». (Φωτογραφία: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης)

Νάσος Βαγενάς, «Ο Γιώργος Σεφέρης ανάμεσα στα αγάλματα»

Μέτρησες τη ζωή σου με το κουταλάκι του καφέ
κοιτάζοντας τα θολά ποτάμια των πόλεων
πίσω από τζάμια γκρίζων προξενείων,
καθώς το βράδυ έπεφτε στο χορτάρι σαν πουλί
με σπασμένη φτερούγα.

Μιλούσες για τους δροσερούς αγάπανθους,
μα ο θόρυβος του χρόνου σε ξυπνούσε
σε σκοτεινά λιβάδια, όπου άνθρωποι γυμνοί,
γονατισμένοι, τρέμοντας στην πυκνή ομίχλη
ψηλαφούσαν ασφοδίλια.

Στις μέρες σου τίποτε δεν έκρυβε
το τίποτε. Το μαύρο έσταζε φως.
Όμως οι νύχτες τώρα είναι γεμάτες τρύπες
που φέρνουν μυρωδιά από σκουπίδια.
Κρύα στάχτη

πέφτει αόρατη απ’ την οροφή.
Σκεπάζει τα έπιπλα. Οι πόρτες τρίζουν
ξεκλείδωτες, ενώ ζεστοί, χορτάτοι, με γυαλιστερά
μαλλιά στα μπαλκόνια

οι ευπλόκαμοι νυχθήμεροι σε βρίσκουν συντηρητικό
μπερδεύοντας την Ιστορία με το νόημα της Ιστορίας.
Ιδρωμένοι πασχίζουν να λυγίσουν τον στίχο σου
σαν τόξο του Οδυσσέα.

Τώρα περνάς τον θάνατό σου κάτω από μια φοινικιά
ανασαίνοντας τη μαύρη γαλήνη των πεθαμένων.
Συλλογίζεσαι εκείνους που έρχονται λάμνοντας
με κουπιά τσακισμένα.

 

(Από τη συλλογή «Στη νήσο των Μακάρων», εκδ. Κέδρος, 2010 –συγκεντρωτική έκδοση «Βιογραφία – Ποιήματα 1974-2014», εκδ. Κέδρος, 2015)

 

Στην επόμενη σελίδα: «Μνήμη Γιώργου Σεφέρη».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top