«Και σκέφτηκα: πώς είμαι βέβαιος/ αφού κανένα σημάδι δεν μας έχει παραδοθεί του προσώπου του;» (Χρήστος Ρουσσέας, «Φανταστική προσωπογραφία του Ανδρέα Κάλβου», Μουσείο Σολωμού & Επιφανών Ζακυνθίων.)

Θανάσης Κ. Κωσταβάρας, «Η μοναδική φωτογραφία του Ανδρέα Κάλβου»

Σε μια στιγμή, εκεί στη στροφή του ποιήματος
έπεσα πάνω στον υψιπετή ασκητή.
Και σκέφτηκα: πώς είμαι βέβαιος
αφού κανένα σημάδι δεν μας έχει παραδοθεί του προσώπου του;

Ώσπου εκείνος γύρισε και με κοίταξε.
Και τότε κατάλαβα.
Γιατί, από πάντα, η πραγματική εικόνα του ποιητή
–η άφθαρτος ύλη απ’ το πέρασμά του–
δεν είναι αποτυπωμένη
παρά μέσα στη σκοτεινή νύχτα του έργου του.

Εκεί ιδίως όπου η επίμονη σιωπή
παρεμβαίνει τονίζοντας τις απόκρυφες αποχρώσεις.
Τη μελαγχολία, τον τρόμο του άλλου θανάτου
το ασίγαστο πάθος για Ελευθερία
την αλαζονεία του απόλυτου Έρωτα.

Κι έτσι, φωτισμένον από το μαύρο της γκρεμισμένης ζωής του
τον παραδίδει στους αιώνες αράγιστον.

(Από τη συλλογή «Το ημερολόγιο της αυριανής εξορίας», εκδ. Νεφέλη, 1995)

 

Στην επόμενη σελίδα: «Στον Ανδρέα Κάλβο».

1 2 3 4 5

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top