Οι νεότεροι ποιητές για την Πρωτοχρονιά

«Στον κήπο χορεύουν έξαλλα. / Κάποιοι γεμίζουν τα πιάτα – η αφθονία / αγχώνει·» (Marie Jonsson Harrison, «Los Barbarinos»)

Γιώργος Λίλλης, «Ξημέρωμα νέας χιλιετίας»

Ακουμπάς το πρόσωπο στο τζάμι.
Το χνότο μυρίζει αλκοόλ.
Κύκλοι κάτω απ’ τα μάτια.
Μια άλλη εκδοχή του intellektuell σύγχρονου ανθρώπου:
εξευγενισμένη βαρβαρότητα.

«Είναι παράδοξο, κύριε, να επενδύετε τόσο πολλά
σε μια χούφτα διανοούμενους που τους είναι δύσκολο
ν’ αρθρώσουν κάτι
το πνευματικά ουσιώδες».

Ξερνάς έξω από τη λεκάνη της τουαλέτας
γονατιστός στο πάτωμα.
Δυο γυναίκες φιλιούνται στον καναπέ,
η μουσική στη διαπασών.

«Δεν είναι υπέροχο το ροκ να συναρπάζει ακόμα;»

Οι Rolling Stones σου βγάζουν
κοροϊδευτικά τη γλώσσα.
Όπως παλιά.
Μάλλον τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Στον κήπο χορεύουν έξαλλα.
Κάποιοι γεμίζουν τα πιάτα – η αφθονία
αγχώνει·
η γευσιγνωσία μείζον θέμα
που επιδεικνύεται με τρόπο υπερβολικό:
χοιρινό σε πιατέλα, παράξενο τρόπαιο
το μήλο στο στόμα,
κοτόπουλα γεμιστά με καρυκεύματα εξωτικά, φρούτα,
γλυκά όλων των ειδών.
Κορεσμός.
Η μάχη της επιβίωσης έχει τελειώσει
αισίως για τους θηρευτές.
Η έπαυλη (ή μήπως η σαβάνα;)
βρίσκει τον παλιό της ήσυχο ρυθμό. Ξημερώνει.

Πεταμένες καρέκλες, σπασμένα
μπουκάλια, Delikatessen
αποφάγια, στο χαλί
αποτσίγαρα, στους τοίχους
λεκέδες, εμετοί.
Στο υπνοδωμάτιο η γυναίκα σου δίνεται
στον αδερφικό σου φίλο.

Φοράει εσώρουχα Ilse Charmel,
που της χάρισες στα γενέθλια.
Η ανατολή εμφανίζεται αμυδρά
πίσω από τα κωνοφόρα.
Κοιτάζεις επίμονα τα πλαστικά ποτήρια
να επιπλέουν στην πισίνα
εγκαταλελειμμένα σωσίβια.
Η υπηρέτρια επαναφέρει στο χώρο την τάξη.

«Φτιάξε μου ένα δυνατό καφέ!»

Ο Homo Sapiens σε μια νέα εποχή.

(Από τη συλλογή «Τα όρια του λαβύρινθου», εκδ. Κέδρος, 2008)

Στην επόμενη σελίδα: «Ήταν η τελευταία νύχτα του χρόνου / του σωτήριου έτους 2014».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

TAGS :
Ποίηση ποιητές πρωτοχρονιά

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook