«Αν ο νέος χρόνος έρθει αλόγιστος / μέσα στην αστρική ωραιότητα ενός πέτρινου συνδαιτημόνα, / η μνήμη πιθανόν να αναδυθεί / σε μια αγωνία ασύλληπτη / ως μέσα βαθιά – στα σωθικά / των ανατολικών ακτών της Γηραιάς Αλβιόνας». (Vincent Van Gogh, «Starry Night over the Rhone», 1888)

Γιώργος Αλισάνογλου, «After Sebald – Ελεγεία για μια νύχτα μετά»

Ήταν η τελευταία νύχτα του χρόνου
του σωτήριου έτους 2014
που έφευγε πάλι
κάπως νωρίς, κάπως αργά
μεταξύ της ελληνικής Αγρύπνιας των Φίννεγκαν
και του εξαίσιου Lost Memory Theatre LP

Αν ο νέος χρόνος έρθει αλόγιστος
μέσα στην αστρική ωραιότητα ενός
πέτρινου συνδαιτημόνα,
η μνήμη πιθανόν να αναδυθεί
σε μια αγωνία ασύλληπτη
ως μέσα βαθιά – στα σωθικά
των ανατολικών ακτών της Γηραιάς Αλβιόνας

Τότε, ο W. G. Sebald, ο μύστης τής
σύγχρονης ληθογονίας,
αφήνοντας αναπάντητα τα ερωτήματα
περί συνόρων και τοπίων της νεκρικής
δίχως να ξέρει πως μια απ’ αυτές τις
νύχτες θα επιστρέψει
με τους τρεις μάγους της σιωπής
πάνω από τις χώρες και τα νερά
χωρίς κανείς να αντιληφθεί πως
πέρασε (μόνον χάριν απολαύσεως)
από τα μέρη που μόνον νεκρός
πατά κανείς (μιας και ο λογισμός του
θ’ ανήκει πια, πλήρως, στα βιβλία)
βλέποντας το Ιντερσίτυ να προσπερνά
τη μοναχική χήνα – τη νύχτα, μες στη
λάμψη του μεσημεριού να συντρίβεται
στην ευαίσθητη του δωματίου μου γωνία

(Από τη συλλογή «Παιχνιδότοπος», εκδ. Κίχλη, 2016)

 

Στην επόμενη σελίδα: «Όταν μπαίνουν οι νέες χρονιές».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top