Οι ποιήτριες για τον πατέρα τους

«Κι ούτε που σήκωσα ποτέ κεφάλι, / Παρά μονάχα για να φανταστώ τη φλόγα / Που κατακαίει τη σπηλιά του ουρανού. / Μέσα στ’ αποκαΐδια της βαδίζουν / Με πέδιλα από λευκές πεταλούδες / Οι πατεράδες με τα κοριτσάκια τους». (Emilia Pawlikowska, «Father and daughter»)

Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου, «Κοτσιδάκια με φιόγκο»

Όταν τα δάχτυλα χτυπάνε ώρα στο τραπέζι
Και το κεφάλι μου ζυγίζει σίδερο,
Όταν το κινητό στέκει αχρείαστο στη θήκη,
Τσόφλι ενός τζίτζικα που ’χει στεγνώσει,
Όταν η σκέψη μου είναι ρύζι με στάχτη,
Εξαίσιο έδεσμα για ψάρια,
Τότε αρχίζει να γελά από το κάδρο του
Ο πατέρας μου ο συχωρεμένος,
Ερασιτέχνης τενόρος και αντάρτης
Που, αφού γέρασε στη ραπτική,
Έκαμε έξι χρόνια στο κρεβάτι,
Πριν παραδώσει την ψυχή.

Σκέφτομαι πόσο λίγο του ’χω μοιάσει.
Και φάλτσα κι ούτε ένα κουμπί να ράψω.
Κι ούτε που σήκωσα ποτέ κεφάλι,
Παρά μονάχα για να φανταστώ τη φλόγα
Που κατακαίει τη σπηλιά του ουρανού.
Μέσα στ’ αποκαΐδια της βαδίζουν
Με πέδιλα από λευκές πεταλούδες
Οι πατεράδες με τα κοριτσάκια τους.
Εκείνοι σιωπούν κι αυτά ρωτάνε
Τραβώντας τους από το γύψινο μανίκι.

(Από τη συλλογή «Παράκτιος οικισμός», εκδ. Μελάνι, 2017)

Στην επόμενη σελίδα: «Ήσουν ήρωας για μένα».

1 2 3 4 5

TAGS :
Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα πατέρας ποιήτριες

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook