Οι ποιήτριες για τον πατέρα τους

«Θυμάμαι Νέο Κόσμο / και γαλάζια αυτοκίνητα-πουλιά / και τη δεντρίλα στα ορεινά χωριά». Ένα ποίημα της Μυρσίνης Γκανά πλημμυρισμένο από παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις από τη ζωή πλάι στον πατέρα της, τον ποιητή Μιχάλη Γκανά. (Károly Ferenczy, «Man sitting on a log», 1895)

Μυρσίνη Γκανά, «Μπαμπάς»

Θυμάμαι τα άσπρα κουτιά
άσσος σκέτος κασετίνα
και τον καπνό να αιωρείται
όλες τις ώρες πάνω από το κεφάλι σου,
τα σημειώματα, τα έσοδα, τα έξοδα
Θυμάμαι τη Δωδώνη, το πατάρι,
τη μυρωδιά των βιβλίων
που ποτέ δεν μ’ έκανε να κλαίω
Θυμάμαι γουλιές κλεμμένες
από μπύρα και καλοκαίρια
με βουτιές και φίλους
και χαμένα πλοία
Θυμάμαι τον ταραντομπουμπουνάκη
που μας έσωζε κάθε μεσημέρι,
τη σοκολάτα, σοκοφρέτα, καραμέλα,
που ερχόταν κάθε βράδυ
στην αριστερή σου τσέπη
Θυμάμαι τα χαρτιά και τα μολύβια
και την κίτρινη λιμνούλα
της λάμπας όπου κολύμπαγε το χέρι σου
Θυμάμαι μουσικές απ’ το γουόκμαν
κι ένα σιγανό μουρμουρητό
και την κοντούλα λεμονιά
που ψήλωνε μαζί με τη φωνή σου
Θυμάμαι Νέο Κόσμο
και γαλάζια αυτοκίνητα-πουλιά
και τη δεντρίλα στα ορεινά χωριά
Θυμάμαι να κρατάς τη σέλα
του ποδηλάτου μου που άστραφτε
προτού μ’ αφήσεις να στρίψω
μόνη μου πρώτη φορά
και να χαθώ πολύ μακριά απ’ τα βουνά
να φτάσω ώς την άκρη του γνωστού μου
κόσμου γδέρνοντας γόνατα κι αγκώνες
Θυμάμαι το γεφύρι της Άρτας
στίχο-στίχο απ’ το τηλέφωνο
και το θαλάσσιο τέρας
να έρχεται μ’ απλωτές απ’ τ’ άπατα
Δεν θυμάμαι τους αποχαιρετισμούς
στα αεροδρόμια,
μονάχα τ’ ανταμώματα.

(Ανέκδοτο ποίημα της Μυρσίνης Γκανά)

* Οι ποιήτριες ανθολογούνται κατά ηλικιακή σειρά.

Διαβάστε ακόμα: Ανθή Δοξιάδη – «Πώς ο πατέρας μου σφράγισε την αισθητική μου σκοπιά του κόσμου»

1 2 3 4 5

TAGS :
Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα πατέρας ποιήτριες

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook