«Οι χάρτινες χρωματισμένες προσωπίδες / που καθημερινά φορούσες τόσα χρόνια / και που σε γλίτωναν από την καταφρόνια, / σου φρεσκοσιδερώναν τις ρυτίδες». (Γιάννης Ψυχοπαίδης, «Κ.Π. Καβάφης», λεπτομέρεια. Από την έκθεση «Ζωγραφισμένα» στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη το 2013, σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, για τα 150 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή).

Νάσος Βαγενάς, «Καβάφης»

Οι χάρτινες χρωματισμένες προσωπίδες
που καθημερινά φορούσες τόσα χρόνια
και που σε γλίτωναν από την καταφρόνια,
σου φρεσκοσιδερώναν τις ρυτίδες.

Και μόνο όταν τις έβγαλες μια μέρα και είδες
γυμνό το πρόσωπό σου στον καθρέφτη,
είδες κατάματα τον Χρόνο, και τι τον θρέφει:
η σάρκα, όχι το μέλι και οι ακρίδες.

Και τώρα ο Χρόνος θρέφει τη δική σου σάρκα,
τον λόγο σου, που δείχνει την ψυχή του ανθρώπου:
το μεγαλείο, τη φρίκη, τη σαπίλα.

Κι όχι αυτό μόνο, αλλά και τον τρόπο
για να μπορέσουν οι στίχοι να τη δείξουν:
Ρουφώντας από ρώγα, όχι από πιπίλα.

 

(Από τη συλλογή «Στη νήσο των Μακάρων», εκδ. Κέδρος, 2010. Περιλαμβάνεται και στη συγκεντρωτική έκδοση «Νάσος Βαγενάς, Βιογραφία, Ποιήματα 1974-2014», εκδ. Κέδρος, 2015).

 

Στην επόμενη σελίδα: «Ο ποιητής Καβάφης στην πλατεία Αιγύπτου».

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top