Σωτήρης Κακίσης, Άτιτλο
ο γκρεμός εκείνη την Κυριακή ήταν εκείνη στο φέρετρο πια μέσα, η μάνα μου χωρίς μάνα, και με τις τρεις μητέρες της πάλι, με τα δύο από τα τρία της παιδιά, με τον άντρα της από το 1968 πάλι δίπλα-δίπλα. εγώ έξω: χωρίς χέρια, χωρίς των χεριών της το άλλο, το πάντα ολοκαίνουργιο μυαλό, χωρίς της καρδιάς της τα κύματα. εγώ έξω: μέσα στον κόσμο μόνο εγώ τώρα για ’κείνη, εγώ εκείνη. και τα δικά μου χέρια κόρες της, σαν τα μάτια της η ζωή μου. για πάντα πράσινη, για πάντα γκρι.
(Από τη συλλογή «Το μυαλό της καρδιάς», εκδ. Αιγαίον 2013)
Στην επόμενη σελίδα: «Μαμά, σταμάτα το κρυφτούλι».