Πώς η Πατρίτσια Χάισμιθ έγραψε τον «Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλεϊ» 
Έτσι γεννήθηκε η ταινία «Dr. No» και ο μύθος του James Bond 
«Μετά από μένα»: μια σπάνια ποιητική σπουδή από τον Γιάννη Τζανετάκη 
Αύγουστος Κορτώ: «Η ζωή είναι ζαριά, κι αν έχει κάποιο νόημα είναι το κυνήγι της ηδονής κι η αποφυγή του πόνου» 
Ποιος πάτησε πρώτος στην κορυφή του Έβερεστ; Ο Χίλαρι ή ο Νοργκάι; 
«Σ’ αυτή την περίοδο αισθάνθηκα να με δένει με τον Κωστή μια φιλία που παρά την απόσταση δεν έβρισκε κανένα εμπόδιο να ξετυλιχτεί ακόμη κι όταν οι δια ζώσης συναντήσεις μας αραίωναν πολύ μέσα στον χρόνο».
Στα πρώτα χρόνια του νέου αιώνα χανόμαστε πια για τα καλά, καθώς και η δική μου σκιά χάνεται από τους προθαλάμους που σταύλιζαν τις τυχαίες συναντήσεις μας. Και από εκεί κι έπειτα αρχίζει μια περίοδος λαθραίων τρόπον τινά συναντήσεων, με δική μου πρωτοβουλία, στο σπίτι της οδού Μπουμπουλίνας. Συναντήσεων κατά μόνας, που καμιά φορά κατέληγαν έξω από το σπίτι για έναν καφέ ή για… ένα αναψυκτικό, ανάλογα με την ώρα. Σ’ αυτή την περίοδο αισθάνθηκα να με δένει με τον Κωστή μια φιλία που παρά την απόσταση δεν έβρισκε κανένα εμπόδιο να ξετυλιχτεί ακόμη κι όταν οι δια ζώσης συναντήσεις μας αραίωναν πολύ μέσα στον χρόνο. Σαν να είχε δεθεί ένα είδος συνέργειας και συνενοχής, που επέτρεπε να σκεδάζεται η χρονική απόσταση από τη μία συνάντηση στην άλλη με ένα άλμα και να φτάνουμε στην επόμενη χωρίς η χρονική μεσολάβηση να δημιουργεί χάσματα.
Δεν ήταν τόσο τα βιβλία που ανταλλάζαμε –ακόμη μου φαίνεται κάπως ειρωνική η αφιέρωσή του σε ένα από αυτά που γράφει «στον εκλεκτό συνάδελφο»– όσο ότι είχαμε ρίξει άγκυρα σε ό,τι διαμειβόταν μεταξύ μας σε ύδατα που δεν ταράζονταν από την καθημερινότητα, παρ’ όλο που συχνά αυτή ήταν το θέμα μας, και που έδινε, σε μένα τουλάχιστον, το αίσθημα μιας βαθιάς συνομιλίας με έναν άλλον ο οποίος και άκουγε και συγχρόνως μπορούσε να μιλάει. Ο Κωστής τότε ξεδιπλωνόταν όχι τόσο σε πλατιές αφηγήσεις, όσο σε στιγμιότυπα που ξεκινούσαν από τα χρόνια του Παρισιού και έφταναν στα πατρικά του καθήκοντα που τα είχε οικειοποιηθεί με μεγάλη ικανοποίηση και ζέση. Χωρίς να λησμονεί τον σχολιασμό της «αγοράς» ο οποίος είχε πάρει επιπλέον δημόσιο χαρακτήρα με τις συνεργασίες του σε διάφορα έντυπα.
Στην επόμενη σελίδα: «Σαν να έβρισκα σε ένα δικό του βίωμα μέρος της ιστορίας μου».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
