Δεν μπερδευόμαστε. Δεν είναι ο Lionel Richie παρέα με τους Queen, αλλά ο Rami Malek παρέα με τους Gwilym Lee, Ben Hardy και Joseph Mazzello σε πόζα από την ταινία για τους Queen.

Η ταινία κάνει πρεμιέρα σήμερα στις αίθουσες του κόσμου (και στις Ελληνικές), 43 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του τραγουδιού από το οποίο πήρε και τον τίτλο της. Η βιογραφία του Φρέντι Μέρκιουρι, ένα πρότζεκτ που διέσχισε πεδιάδες, βουνά και ωκεανούς, μέχρι να γίνει πραγματικότητα, ήταν και είναι πρωτίστως, το μεγάλο στοίχημα για τον πρωταγωνιστή του, τον Αιγυπτιακής καταγωγής Ράμι Μάλεκ που είδε την καριέρα του να εκτινάσσεται, όταν το τηλεοπτικό “Mr. Robot” παρουσιάστηκε με φόρα στο πεινασμένο για κατατονικούς χαρακτήρες κοινό (και μετά έσκασε σαν πυροτέχνημα, αυτό είναι όμως μια άλλη ιστορία).

Η αλήθεια είναι πως στην ιδέα και μόνο αυτή, οι περισσότεροι ριγήσαμε, η κατατονία και η λάμψη πάνε πακέτο, ειδικά όταν έσκασαν οι πρώτες πόζες με το κεφάλι ψηλά προς τα πίσω (συγκράτησε το αυτό) και το μικρόφωνο δυνατά μπροστά, τύπου “δικό σας”. Και μετά ήρθαν οι άλλες, με το κεφάλι κάτω και τα “δόντια” σε 3D προσπάθεια να βγουν απ’ την οθόνη.  Και κάπως είπαμε, συγκρατήσου. Και συγκρατηθήκαμε. Και καλά κάναμε. Γιατί η δυναμική πράγματι προσπάθεια του Μάλεκ να ενταχθεί στο πετσί ενός ανθρώπου που έφερε το gay-νες μέσα στο βαθύ ροκ και οδήγησε εκατοντάδες ανθρώπων σε σεξουαλική απενοχοποίηση, κάπως σαν να υποδαυλίζεται από το -ένα τσακ παραπάνω από το σωστό ακόμη και για τον Φρέντι – εξωστρεφές της οδοντοστοιχίας του.

Ότι όραμα κι αν είχε ο Μπράιαν Σίνγκερ χάθηκε μέσα στο παρασύνθημα της αντικατάστασης του από τον Ντέξτερ Φλέτσερ.

Η βιογραφική αυτή ταινία πιάνει την παρέα από την αρχή, εκεί κάπου στα 1970 όταν ο Φρέντι γνώρισε τον Μπράιαν (Μέι) και τον Ρότζερ (Τέιλορ) έως το 1985 και την μεγαλειώδη εμφάνιση των Queen στο Live Aid που παρακολούθησε μέσω της τηλεόρασης 1,9 δις ανθρώπων. Παραδόξως το θέμα της σύνδεσης του με την επιδημία του Aids, μπαίνει σε τέταρτο επίπεδο, μην σου πω και πέμπτο, και χάνεται έτσι μια ευκαιρία για λίγο παραπάνω ανάλυση στο σάρκινο κι ανθρώπινο αυτό χαρακτήρα όπως και για λίγο λιγότερο ποπ ντιριντάχτα και ροκ όπα νι να ναι. Σπανίως ταινία βοηθήθηκε από αλλαγή σκηνοθέτη. Κι αυτή δεν αποτελεί εξαίρεση. Ότι όραμα κι αν είχε ο Μπράιαν Σίνγκερ (“Συνήθεις Ύποπτοι” και “X Men”) χάθηκε μέσα στο παρασύνθημα της αντικατάστασης του από τον Ντέξτερ Φλέτσερ (“Terminal”). Ότι όραμα κι αν είχε, χάθηκε μέσα στο κίνημα του #metoo και των καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση που ακολούθησαν. Οι κατάσκοποι του σετ όμως μιλούσαν και για τεταμένες σχέσεις μεταξύ σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή που μάλλον, ούτως η άλλως, θα οδηγούσε το πρότζεκτ σε διάλυση.

Οπότε; Οπότε αν είσαι από αυτούς που θεωρούν την ταινία “The Doors” μια καλή ταινία, καλά να περάσεις, αν είσαι από τους άλλους που ψάχνουν ματαίως ένα “The Rose”, στρίψε γωνία και σκέψου κάτι άλλο.

Όταν έσκασαν οι πρώτες πόζες με το κεφάλι ψηλά προς τα πίσω και το μικρόφωνο δυνατά μπροστά τύπου “δικό σας”, υποθέσαμε πως καλό θα γίνει. Αλλά που…

Έχω μια ταινία να δω

-Την ταινία ξεκίνησε ο Μπράιαν Σίνγκερ και απο-τελείωσε ο Ντέξτερ Φλέτσερ

-Αρχικά είχε ακουστεί πως θα πρωταγωνιστήσει ο Σάσα Μπάρον Κοέν και πριν προλάβει ο πλανήτης να πάρει και τα δεύτερα υπογλώσσια αυτός έριξε δυο τρία δέκα “γαμωσταβρίδια” με τα μέλη των Queen και εξαφανίστηκε.

-Το σενάριο υπογράφει ο Άντονι ΜακΚάρτεν γνωστός και βραβευμένος από τη Θεωρία των Πάντων.

-Οι σκηνές που “αντιγράφουν” τη συναυλία του Γουέμπλει είναι και οι καλύτερες της ταινίας- αυτό κι αν λέει κάτι γι αυτή.

Τόση χαρά και τραγούδι μέσα σε ταινία που κανονικά θα έπρεπε να κρύβει και λίγη “νταρκίλα”, δεν αντέχεται.

Έχω ένα τραγούδι να σας πω

-Το “Bohemian Rhapsody” κυκλοφόρησε σαν χθες, στις 31 Οκτωβρίου του 1975. Κλείνει δηλαδή φέτος τα 43 του χρόνια.

– Σύμφωνα με αποκαλύψεις του στιχουργού Tim Rice, ο διάσημος στίχος “Μαμά, μόλις σκότωσα κάποιον/ Έβαλα το όπλο στον κρόταφό του/ Πάτησα τη σκανδάλη, τώρα είναι νεκρός” ήταν η πρώτη προσπάθεια του  Freddie Mercury να μιλήσει δημόσια για την ομοφυλοφιλία του.  Ο ίδιος ο Mercury δηλαδή “σκοτώνει” τον παλιό του εαυτό και προχωρά στη νέα του ζωή.

-Ήταν νούμερο ένα στην Μ. Βρετανία για εννιά εβδομάδες, το έριξε από την κορυφή το Mama Mia των ABBA.

-Παίχτηκε για πρώτη φορά στη συναυλία της 14ης Νοεμβρίου του 1975 στο Λίβερπουλ . Τελευταία, στις 9 Αυγούστου του 1986  στο Λονδίνο.

Ο Αιγυπτιακής καταγωγής Ράμι Μάλεκ αναμετριέται με το ρόλο της ζωής του.

 

Διαβάστε ακόμα: Σίλβιο Μπερλουσκόνι: Ο μεγαλύτερος μπαγάσας της Ιταλίας τώρα και σε ταινία.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top