«Θυμάμαι ολόκληρες σελίδες από την “Απολογία του Σωκράτη”, και θα τις θυμάμαι μάλλον μέχρι να πεθάνω. Αναρωτιέμαι μόνο αν θα μπορέσουν να δράσουν καταπραϋντικά επάνω μου όταν έρθει η στιγμή». (Φωτογραφία: Saskja Rosset)

Η Νάξος είναι το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων. Στη μέση αυτού του νησιού υψώνεται το όρος του Δία, που έχει ύψος πάνω από χίλια μέτρα, ενώ ολόγυρα απλώνονται λιβάδια, βοσκοτόπια, αμπέλια και περιβόλια. Μέχρι τη δεκαετία του ’80 στη Νάξο, στη θρυλική αμμουδιά της Αγίας Άννας, οι λιγοστοί παραθεριστές έχτιζαν καλαμένιες καλύβες για να προστατευτούν από τον ήλιο. Το καλοκαίρι του 1985, δυο εικοσάχρονοι νέοι κάθονταν κάτω από ένα βράχο: τον έναν τον έλεγαν Γιούργκεν και καταγόταν από το Ντύσσελντορφ· ο άλλος ήμουν εγώ. Είχαμε συναντηθεί στην παραλία λίγες μέρες νωρίτερα και είχαμε πιάσει την κουβέντα γύρω από ένα βιβλίο που είχα δανειστεί από τη βιβλιοθήκη του πατέρα μου. Ήταν ένα βιβλίο τσέπης, κιτρινισμένο και φθαρμένο, στο εξώφυλλο του οποίου υπήρχε η εικόνα ενός αρχαιοελληνικού ναού και δυο Ελλήνων της αρχαιότητας. Ήταν Η απολογία του Σωκράτη, που αποτελεί μέρος των Διαλόγων του Πλάτωνα.

«Το καλοκαίρι του 1985, δυο εικοσάχρονοι νέοι κάθονταν κάτω από ένα βράχο: τον έναν τον έλεγαν Γιούργκεν και καταγόταν από το Ντύσσελντορφ• ο άλλος ήμουν εγώ». (Κωνσταντίνος Μαλέας, «Νάξος 1»)

Η ατμόσφαιρα εκείνης της νεανικής ανταλλαγής ιδεών με σημάδεψε όσο και ο ήλιος που έκαιγε το δέρμα μου: μόλις βράδιασε, κι ενώ τρώγαμε τυρί και πεπόνι, απομακρυνθήκαμε από τους άλλους για να συνεχίσουμε τη συζήτηση. Μας απασχολούσε κυρίως το πώς, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, ο Σωκράτης, τον οποίο κατηγορούσαν ότι διέφθειρε τη νεολαία, είχε υπερασπιστεί τον εαυτό του. Η απολογία του με γλίτωσε για κάμποσο καιρό από το φόβο του θανάτου, ένα ζήτημα που με ανησυχούσε πολύ εκείνο τον καιρό. Ο Γιούργκεν φαινόταν πιο δύσπιστος.

«Δεν έχασα ποτέ το ενδιαφέρον μου για τη φιλοσοφία, που παραμένει ζωηρό από την εποχή της παραλίας της Αγίας Άννας».

Δεν θυμάμαι το πρόσωπο του Γιούργκεν. Δεν ξαναϊδωθήκαμε. Αν τον συναντούσα τυχαία στο δρόμο δε θα τον αναγνώριζα. Όσο για την παραλία της Αγίας Άννας, λένε ότι έγινε τουριστικός παράδεισος: ξενοδοχεία, ιδιωτικές πλαζ, ομπρέλες και σεζλόγκ που τις νοικιάζεις με την ώρα. Αντιθέτως, θυμάμαι ολόκληρες σελίδες από την Απολογία του Σωκράτη, και θα τις θυμάμαι μάλλον μέχρι να πεθάνω. Αναρωτιέμαι μόνο αν θα μπορέσουν να δράσουν καταπραϋντικά επάνω μου όταν έρθει η στιγμή.

Δεν έχασα ποτέ το ενδιαφέρον μου για τη φιλοσοφία, που παραμένει ζωηρό από την εποχή της παραλίας της Αγίας Άννας. […]

 

//Απόσπασμα από την Εισαγωγή του βιβλίου του Ρίχαρντ Ντάβιντ Πρεχτ «Από τη Νάξο στην Ουτοπία», μετάφραση Σώτη Τριανταφύλλου, εκδόσεις Πατάκη, 2014.

 

Διαβάστε ακόμα: Οι ποιητές για τα νησιά.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top