Συναχωμένη πρεμιέρα για τον Ριγκολέττο

Την παράσταση διηύθυνε ο Ηλίας Βουδούρης. Η ορχήστρα έβγαλε έναν εξαιρετικό ήχο, σε ένα πολύ οικείο για αυτήν έργο· ξεχώρισαν τα πνευστά καθώς συνόδευαν με χαρακτήρα και ωραίο φραζάρισμα την άρια Caro nome. (Φωτογραφίες: Stefanos)

Με το πάτημα ενός κουμπιού (ή κάπως έτσι) πανίσχυροι υδραυλικοί μηχανισμοί ενεργοποιούνται και η σκηνή της αίθουσας Σταύρος Νιάρχος κυλίεται μαλακά σε παρακείμενο χώρο, και αντικαθίσταται με αντίστοιχη διαδικασία από ένα άλλο σκηνικό που περιμένει υπομονετικά σε άλλη αποθήκη. Η περιγραφή είναι φανταστική, όμως αυτή είναι βασικά η μηχανική που επιτρέπει στα σύγχρονα θέατρα όπερας να εναλλάσσουν τις παραστάσεις τους σε καθημερινή βάση, ή και να αλλάζουν εύκολα σκηνικά στη διάρκεια της ίδιας βραδιάς. Έτσι, παράλληλα με τις παραστάσεις της Ηλέκτρας του Ρίχαρντ Στράους, που εγκαινίασε την νέα Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ), από τις 25 Οκτωβρίου ξεκίνησε και ο Ριγολέττο του Τζουζέπε Βέρντι, με τις δύο παραγωγές να εναλλάσονται στην αίθουσα μέχρι τις 31 Οκτωβρίου και 1 Νοεμβρίου αντίστοιχα.

Σε αντίθεση με την Ηλέκτρα, που είναι νέα παραγωγή, αυτή του Ριγκολέττο, σε σκηνοθεσία, σκηνικά, ενδυμασίες και φωτισμούς του Νίκου Πετρόπουλου, ανέβηκε για πρώτη φορά το 2008 στην παλαιά έδρα της ΕΛΣ, το Θέατρο Ολύμπια. Ο σκηνοθέτης έχει φανταστεί τη δράση σαν μια ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία που εκτυλίσσεται στο φασιστικό Μιλάνο του 1938. Όλο το σκηνικό είναι σε γκρι αποχρώσεις και στις ενδυμασίες κυριαρχούν οι στολές των μελανοχιτώνων. Είναι μια καθαρή και καλαίσθητη σκηνοθεσία. Την αναβίωση επιμελήθηκε ο Ιων Κεσσούλης, με κάποιες μικρές διαφοροποιήσεις σε σχέση με τα προηγούμενα ανεβάσματα. Επίσης οι βροντές δεν αποδίδονται πλέον με τα παραδοσιακά μέσα αλλά είναι ψηφιακές.

Η πρεμιέρα ξεκίνησε επεισοδιακά, καθώς μόλις άρχισε η μουσική ενεργοποιήθηκε ο μηχανισμός αντιπυρικού συναγερμού και η παράσταση διακόπηκε, χωρίς πανικούς, μέχρι να εντοπιστεί ο λόγος της ενεργοποίησης και να αποκατασταθεί η βλάβη. Παρεμπιπτόντως είναι η δεύτερη φορά που η συγκεκριμένη παραγωγἠ κάνει δύσκολη πρεμιέρα, αφού, όταν ανέβηκε στην αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη το 2013, ένα τεχνικό πρόβλημα στο ίδιο περίπου σημείο οδήγησε και τότε σε διακοπή και εκ νέου ξεκίνημα λίγο αργότερα.

Ο Δημήτρης Πλατανιάς έδωσε με το τραγούδι του μια πραγματικά εκπληκτική ερμηνεία.

Δεδομένου ότι πρόκειται για πολύ γνωστή παραγωγή, το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στις μουσικές ερμηνείες, καταρχήν στον Δημήτρη Πλατανιά, ο οποίος είχε ερμηνεύσει με επιτυχία τον επώνυμο ρόλο αρκετές φορές στα πρόσφατα ανεβάσματα του έργου από την ΕΛΣ. Ο Έλληνας βαρύτονος, που πλέον εδραιώνει διεθνώς τη σταδιοδρομία του, έδωσε με το τραγούδι του μια πραγματικά εκπληκτική ερμηνεία, βαθύτατα μουσική και ερμηνευτικά πιο ώριμη από ποτέ, ενώ η φωνή του γέμισε την αίθουσα μέχρι το τελευταίο θεωρείο· ήταν μια ακουστική αποκάλυψη.

Δυστυχώς τα κρυολογήματα εμπόδισαν δύο σπουδαίους τραγουδιστές να αποδώσουν στο 100% των εγνωσμένων δυνατοτήτων τους. Παρόλα αυτά, ακόμα και κρυολογημένος, ο Δημήτρης Καβράκος (Σπαραφουτσίλε), διατηρεί στα 73 του χρόνια μια ισχυρή και βελούδινη φωνἠ. Η κολορατούρα Χριστίνα Πουλίτση είναι ήδη διεθνώς μια περιζήτητη Βασίλισσα της Νύχτας, και χωρίς να έχει συνέλθει πλήρως από το κρυολόγημα που την είχε ταλαιπωρήσει στη γενική δοκιμή, ήταν μια Τζίλντα με ψηλές νότες μεγάλης καθαρότητας. Από τους υπόλοιπους συντελεστές οφείλουμε να αναφέρουμε τον Δημήτρη Κασιούμη (Μοντερόνε) και τον Άκη Λαλούση (Μαρούλο). Επίσης ήταν το ντεμπούτο της Λεονόρας Γαϊτάνου (Κόμησσα του Τσεπράνο).

Ο ρόλος της Μανταλένα ανατέθηκε στην Ειρήνη Καράγιαννη, την οποία συνήθως βλέπουμε σε πρωταγωνιστικούς ρόλους· τραγούδησε καλά αλλά ήταν λίγο υπερβολική στην ενσάρκωση του ρόλου. Την παράσταση διηύθυνε ο Ηλίας Βουδούρης. Η ορχήστρα έβγαλε έναν εξαιρετικό ήχο, σε ένα πολύ οικείο για αυτήν έργο· ξεχώρισαν τα πνευστά καθώς συνόδευαν με χαρακτήρα και ωραίο φραζάρισμα την άρια Caro nome. Πολύ καλή ήταν επίσης η χορωδία. Ο τενόρος Γιάννης Χριστόπουλος υπερασπίστηκε τον ρόλο του Δούκα στηριζόμενος κυρίως στην έξυπνη τεχνική και την εμπειρία του, ορισμένες νότες ήταν λίγο χαμηλές και μερικές φράσεις κάπως πιο σύντομες από το προσδοκόμενο.

Διαβάστε ακόμα: Το top 5 του Νίκου Ερηνάκη

TAGS :
Εθνική Λυρική Σκηνή Ριγκολέττο Τζουζέππε Βέρντι

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook