Γιάννης Τζανετάκης: 5 ποιήματα για τον σεισμό της Καλαμάτας

«Κατέβαινε λέει τα μπρατσάκια / τα χρειάζομαι του κάνω για τον πατέρα μου / ανήμπορος άνθρωπος πώς θα κατέβει». (Ανδρέας Δεβετζής, «Σεπτέμβριος». Ο πίνακας –με τίτλο τον μήνα του σεισμού της Καλαμάτας– «εμψύχωσε» το εξώφυλλο του βιβλίου μου «Βίος βαθύς», εκδ. Κέδρος, 2004).

«Σεισμός»

Εκεί που είχα βγάλει ξανά τον ίδιο δήμαρχο
κι έβλεπα την πόλη να ομορφαίνει κι άλλο
ορμάει ο δρόμος στον τέταρτο
γλυκούλη μου λέει το ’χες ελπίσει
ν’ ανέβαινα μια μέρα για καφέ
βλέπει τα κύματα στον δικό μου
κατέβαινε λέει τα μπρατσάκια
τα χρειάζομαι του κάνω για τον πατέρα μου
ανήμπορος άνθρωπος πώς θα κατέβει
δεν λέω αυτά βλάκα
κι ύστερα πάει στο ανιψάκι
να σε ασημώσω αγάπη μου
το μικρό τού ρίχνει ματίτσα ασαράντιστη
θα πέσω απαλό σα χιόνι
Βουτάει πάλι κάτω

(Από τη συλλογή «Τα ζώα της Κυριακής», εκδ. Το Δέντρο 1988, Καστανιώτης 1996)

* Τα ποιήματα συνοδεύουν πίνακες αγαπημένων μου φίλων ζωγράφων. Ο Θανάσης Μακρής (1955) και ο Παναγιώτης Φωτέας (1961) γεννήθηκαν στην Καλαμάτα και –κάτοικοι Αθηνών σήμερα– διατηρούν πάντοτε άρρηκτους δεσμούς με την πατρίδα. Ο Ανδρέας Δεβετζής (γεν. Αθήνα, 1954) εδώ και είκοσι χρόνια ξεκαλοκαιριάζει στο δικό του σπίτι, στο χωριό Κεντρικό της Μεσσηνίας, και πολύ περισσότερα περιδιαβάζει συχνά στους δρόμους της Καλαμάτας: πίνακές του κοσμούν έξι από τα εξώφυλλα των οκτώ βιβλίων μου.

Στην επόμενη σελίδα: «Πού ’ναι το βάμμα»

1 2 3 4 5 6

TAGS :
καλαμάτα ποιήματα σεισμός

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook