Η Καλαμάτα της Χριστίνας Αμερικάνου 
Δέκα ιδέες για dolce vita στην Καλαμάτα 
Οι ποιήτριες για τον τζίτζικα 
Οι ποιητές μας για τα αδέσποτα γατιά 
Κάτι αλλάζει στην Καλαμάτα: δύο σύγχρονα ξενοδοχεία στη θέση των Μύλων Ευαγγελίστριας 
«Τι έπαθες πάντα εκεί δεν μένουμε είπα εγώ». (Παναγιώτης Φωτέας, «Πλατεία 23ης Μαρτίου, Καλαμάτα»)
«Λαϊκό»
Σαν έφτασε η ώρα του ο πατέρας θέλω είπε να πεθάνω στο κρεβάτι μου. Εύλογη επιθυμία μετά από μια βδομάδα στο Λαϊκό –εμείς ούτε στους ξένους δεν ανοίγαμε το ράντζο. Τον έντυσα τον πόδεσα καλά ο διάδρομος κόντευε να φέξει. Μπήκαμε στο ταξί γρήγορα είπα Παπατσώνη 12. Το άκουσε ο πατέρας άρχισε να κλαίει η διεύθυνση ήταν του σπιτιού της Καλαμάτας. Τι έπαθες πάντα εκεί δεν μένουμε είπα εγώ ας είχε πέσει στους σεισμούς του ογδόντα έξι. Κοίταξε έξω τη Δαμάρεως τον Ισθμό –ναι εκεί πάντα.
(Από τη συλλογή «Στο νήπιο με στυλό», εκδ. Καστανιώτη, 1998)
Στην επόμενη σελίδα: Κώστας Μαυρουδής: «Θυμόμουν ένα ποίημά του που αφορούσε το σεισμό της περιοχής, όταν “ο δρόμος βρέθηκε στον τέταρτο”».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
