Όπως θα περίμενε κανείς, η ταινία θα ήταν μάλλον λογικό να ονομάζεται Σίλβιο. Ή έστω Μπερλουσκόνι. Έτσι σκέτο. Ονομάζεται όμως “Loro” που θα πει “Αυτοί” στα Ιταλικά, το οποίο και σημαίνει πως εδώ κάτι θέλει να πει ο ποιητής αλλά δεν μας το λέει ξεκάθαρα. Προφανώς σε κάποιους απευθύνεται, για να σκεφτούμε άραγε σε ποιους, πολύ σωστά, στους συμπατριώτες του απευθύνεται και δη στους ψηφοφόρους αυτής της τηλεοπτικής πολιτικής περσόνας , μπορεί όμως και στους άλλους, αυτούς που έβλεπαν την ορμή του life style και της μακιαβελικής τακτικής στην πολιτική και λιποθυμούσαν από βαθιά ανησυχία.
Σύμφωνα βεβαίως με τον άρχοντα του νέου Ιταλικού κινηματογράφου Paolo Sorrentino, που έκανε τη παγκόσμια κοινότητα να χαϊδολογιέται από μεγάλη ευχαρίστηση, με ταινίες όπως “Η Τέλεια Ομορφιά”, “Youth” και “II Divo” για τη ζωή του Giulio Andreotti (αλλά και με το τηλεοπτικό “The Young Pope” με τον εξαίρετο Jude Law), μέσα στο “Αυτοί”, είναι τελικά όλοι τους οι εξαπατηθέντες , όλοι αυτοί που έζησαν είτε εντός είτε εκτός από το πάρτι, το φουλ με σεξ ντραγκς και άφθονο (ιταλικό) ροκ εντ ρολ .
Η ταινία όπως υποστηρίζουν όλοι, εχθροί και αδέρφια, είναι περισσότερο μια μυθοπλασία παρά ένα rollercoaster πραγματικότητας («Τα πάντα είναι τεκμηριωμένα. Τα πάντα είναι αυθαίρετα» διαβάζουμε στους τίτλους αρχής έτσι για να μη υπάρχει παρανόηση), κανένα δεν συμφέρει να βλέπει τη ζωή του στην οθόνη, ακόμη και αν τη στιγμή που όλοι ζούσαν το “όνειρο¨ με τα πάρτι της τηλεοπτικής διαφθοράς, αυτοί κολυμπούσαν στα ρηχά με το σταυρό στο χέρι- ειδικά τότε. Όλοι μαζί μπορεί να μην τα έφαγαν, όλοι όμως με το ίδιο κενό στο βλέμμα, παρακολουθούσαν το τσουνάμι του life style και της ρηχότητας να καθορίζει κάθε δευτερόλεπτο της ύπαρξης τους (μας θυμίζει κάτι, χωρίς ερωτηματικό) Για το τυπικό πάντως, η ταινία καλύπτει την πολύκροτη ζωή του μεγιστάνα των μέσων μαζικής ενημέρωσης και πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, καλύπτοντας τα χρόνια μεταξύ 2006 και 2010.
Στο “Loro” ο Sorrentino ξαναβρίσκει τον αγαπημένο του (μας) ηθοποιό, Toni Servillo, ο οποίος και κάτω από τόνους μακιγιάζ καταφέρνει να εκφράσει και να δείξει, όλα αυτά τα στοιχεία που έκαναν “αγαπητό” στο παγκόσμιο κοινό τον πιο σαλτιμπάγκο πολιτικό της Ιταλίας. Την πληθωρική του προσωπικότητα, την έφεση του στα σκάνδαλα, την αγάπη του στον ποδόγυρο, και την λατρεία του στη διαφθορά. Αν πάλι αναρωτηθείς προς τι αυτή η αντίφαση πρώτου και δεύτερου μέρους, σκέψου αυτό. Η 150’ ταινία που βλέπεις ή θα δεις, στο κανονικό της ήταν δύο, μία των 104’ και μία των 100’, έτσι κυκλοφόρησε δηλαδή στην Ιταλία, με διαφορά μηνών, έξω από τη χώρα όμως το παγκόσμιο χωριό (και τα όσκαρ ίσως) απαίτησαν σύμπτυξη και μείωση του χρόνου, και της αντοχής.
Η ταινία αλλιώς
Καλύτερη στιγμή: Η εμφάνιση του Μπερλουσκόνι στα οπίσθια μιας πόρνης πολυτελείας ως τατουάζ
Όνομα αγαπημένης πόρνης Μπερλουσκόνι: Κίρα
Ναρκωτικό που εμφανίζεται περισσότερο στην οθόνη: Κοκαΐνη
Νησί σε κομβικό σημείο: Σαρδηνία
Χρώμα στο βαμμένο μαλλί: Μαύρο
Ύφος αφήγησης : Κιτς
Διαβάστε ακόμα:Bradley Cooper: Ο πιο cool ηθοποιός αυτή τη στιγμή στη Χόλιγουντ, είναι κι ένας υποσχόμενος σκηνοθέτης