Η νέα συλλογή του Σωτήρη Κακίση «Μια νύχτα τη μέρα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ερατώ.

1.
δρόμοι κάτω από γέφυρες σαν νερά, τα φώτα τους σαν πλοίων. μοτοσικλέτες γρήγορες κάτω από τις γέφυρες, μαυρόασπρες, σκηνές από μετά τον Πόλεμο στη Ρώμη, στην Ιταλία, τώρα, εδώ, στη Νέα Σμύρνη, στη Συγγρού, χωρίς σημασία. τα φώτα των πλοίων στις γέφυρες από κάτω σκιές πολλαπλασιάζοντας παραμονεύουν, αγνοούν τη βροχή εκεί πέρα, το χρόνο τελείως. η γλώσσα που μιλάνε κάτω από τις γέφυρες οι Ιταλοί κι αυτή δική μου είναι, πολλών νεκρών πεσόντων, ους εμάρψαμεν, Άμαρκορντ, πάλι Ρώμη, πάλι Φελλίνι, πάλι εμείς. κι ύστερα, δειλά-δειλά, ένα φλάουτο, ο Νίνο Ρότα όλο χαμόγελα πάνω σε μια μοτοσικλέτα από κάτω εκεί, ο Ροσσελλίνι επίσης, ο Χατζιδάκις, κρυφά, ήσυχοι.

2.
αεροπλάνα ολοκαίνουργια πάνω από θέατρα αρχαία, ψυχές πολλών αιώνων πριν γυρνάνε προς τον ουρανό κοιτώντας τα, αετούς στην αρχή σιδερόφρακτους σαν τον Τάλω τα νομίζουν, ύστερα δεν καταλαβαίνουν, ύστερα σκέφτονται. σκέφτονται πόσο παντοδύναμος είναι τελικά ο Δίας ο θεός, πόσα πράγματα άγνωστα σαν τεράστια πάνω από τα σύννεφα πλοία από το μέλλον φαίνονται, τριήρεις επουράνιες αβύθιστες, φαντασμαγορικές. ηθοποιοί αφού είναι κι οι ψυχές αυτές, πότε γελάνε, πότε κλαίνε, πότε σιωπούν, πότε φωνάζουνε. μέσα από τη μάσκα του ανθρώπου, της ζωής, των γεγονότων, οι αρχαίες αυτές οι ψυχές πάντοτε.

3.
πού πήγε ο κόσμος όλος; σε ποιο νησί τα νησιά, σε ποια λίμνη οι θάλασσες, σε ποιο φαράγγι τα σύννεφα, σε ποιον δορυφόρο η Γη; και σε ποια εποχή βρίσκονται πια τα ωραία σου μάτια, τα μαλλιά, το δέρμα σου; πιο αόρατα από τώρα δεν ήταν ποτέ όλα, πιο άπιαστα τα όνειρα, πιο παρελθόν απ’ το παρελθόν όλο εδώ το παρόν στο μέλλον. κάτω από τα κρεβάτια άλλα κρεβάτια, κάτω από τα πόδια μου άλλα ίχνη, άλλα δάχτυλα, τελείως άλλα, μες στα παπούτσια μου. κι άλλο πρωί κάθε πρωί τώρα, καθόλου παρόμοιο, καθόλου σαν χτες. κόσμος σαν γύρω μου κάπου αλλού, εγώ ο ίδιος μέσα μου ακόμα πιο μωρό παιδί, ακόμα πιο άγνωστος, αγνώριστος.

4.
πήγα παντού. πιο πολύ στα μέρη που δεν πήγα. εκεί ήταν όλα πανέμορφα, οι μυρωδιές σαν αετοί συνεχώς από πάνω μου, τα κορίτσια σαν σινεμά συνέχεια μέσα μου. εκεί όλα τα εδώ σαν αλλού, όλα τα εκεί εδώ επιτέλους, εδώ πρόθυμα. κι εκεί ό,τι είχα και δεν είχα: δική μου εδώ για πάντα, στη ζωή τη δική μου μέσα, κάθε στιγμή έξω, σαν χοροί, σαν ζωναράδικος. οι Μπούλες μετά, η ζωή με το θάνατο μαζί όλο χάρη, στο στήθος κι εμένα πάνω κάθε φλουρί από την αρχή των Ελλήνων ώς πάντα. και μάσκες όχι πια του θεάτρου, μάσκες με τη ζωή εκεί πάνω ολόιδιες.

5.
στην Κίνα πάλι. εκατό, χίλιες μέρες στο Πεκίνο, δέκα χιλιάδες χρόνια να εύχομαι κι εγώ στον Αυτοκράτορα, φαντάρος στο Σινικό Τείχος, κινέζος Καγκεμούσα, όχι ιάπωνας, Σωσίας όχι του Ντοστογιέφσκι, της Τουραντότ Καλάφ, Τιμούρ όχι. στην Κίνα πάλι: η χώρα η αχανής στα πόδια μου, στην ποδιά μου πάνω όλων της των γεύσεων οι γεύσεις, στο δέρμα μου πάνω του Μάρκο Πόλο ο Καββαδίας, του Καββαδία ο Μάρκο Πόλο. κι εδώ, έξω από το στάδιο, τους Ολυμπιακούς του 3008 περιμένοντας, λίγα σαν κλωσάρ λαζάνια τρώγοντας, στην Κίνα την αιώνια εγώ πάλι ο μικρός, ο γλυκός Έλληνας.

 

//Η νέα ποιητική συλλογή του Σωτήρη Κακίση, Μια νύχτα τη μέρα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ερατώ.

Links
1. Αφιέρωμα στον Σωτήρη Κακίση | Βακχικόν
2. Αρχείο Σωτήρη Κακίση | EKT

 

Διαβάστε ακόμα: Για τη μητέρα μου, Νανά Κακίση – Επτά ποιήματα από τα βιβλία μου…

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top