«Τον διαβάζω και τον αγαπώ σαν αίμα μου»

«Ο Άλκης Αγγέλου και ο Φίλιππος Βλάχος πολύ καλά έκαναν κι απέρριψαν το πρώτο μου μεγάλο γκινσμπερικό ποίημα, που το είχα χτυπήσει σε μια γραφομηχανή brother σε τρία αντίτυπα το 1975, και το δικό μου το κατέστρεψα». (Photo: Salvatore Marrazzo)

Το βιβλίο του Άλεν Γκίνσμπεργκ «Jukebox all’idrogeno» το αγόρασα από ένα περίπτερο στο σιδηροδρομικό σταθμό της Βενετίας, τις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου του 1972. Μας είχε αφήσει, την αδελφή μου κι εμένα, η αμαξοστοιχία «Ακρόπολις» για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας από Λάρισα για Νάπολη, όπου θα έκανα την εγγραφή μου στην Ιατρική σχολή. Είχα μάθει Ιταλικά από τους δίσκους 45 στροφών του Linguaphone και το περιοδικό «Ιntrepido», που το αγόραζα από ένα στιλβωτήριο στην κεντρική πλατεία της Λάρισας στα τέλη της δεκαετίας του εξήντα.

Λόγω απεργίας ή στάση εργασίας, η ανταπόκρισή μας είχε μεγάλη καθυστέρηση κι έτσι κάναμε μια βόλτα μέχρι τα κανάλια και μια μεγάλη γέφυρα. Εκεί λοιπόν στη βόλτα μας είδαμε για πρώτη φορά έγχρωμη τηλεόραση σε βιτρίνα καταστήματος. Μετέδιδε τους Ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου. Η αδελφή μου αγόρασε μαντήλια και βεντάλιες για κείνη και τη μάνα μας, και μου έκανε δώρο ένα σιέλ μπουφάν από φτερά χήνας που θα μου κρατούσε συντροφιά τους επόμενους κρύους χειμώνες στην Ιταλία.

Το βιβλίο το αγόρασα για το εξώφυλλο. Ένας μουσάτος με ημίψηλο καπέλο την αμερικανική σημαία. Ήταν μια ανθολογία σε δίγλωσση έκδοση στα βιβλία τσέπης Oscar του Μοντατόρι, σε μετάφραση της Φερνάντα Πιβάνο. Αυτό το βιβλίο θα γινόταν το αγαπημένο μου και θα το κουβαλούσα μαζί μου σε κάποια τσέπη από το στρατιωτικό μου αμπέχονο της εποχής σε όλα τα ταξίδια μου με ωτοστόπ στην Ιταλική χερσόνησο τα επόμενα χρόνια.

Αριστερά: «Το βιβλίο το αγόρασα για το εξώφυλλο. Ένας μουσάτος με ημίψηλο καπέλο την αμερικανική σημαία». Δεξιά: Ο Άλεν Γκίνσμπεργκ το 1979, τη χρονιά του Φεστιβάλ του Καστελπορτσιάνο. «Εκεί τον αγάπησα ξανά, όταν σταμάτησε τα επεισόδια ψάλλοντας το “Ομ”», θυμάται ο Σωτήρης Παστάκας.

Από την αδελφή μου είχα αγαπήσει τον Καβάφη. Είχε φέρει από την Αθήνα, το 1967, την πρώτη έκδοση του Ίκαρου σε δυο τόμους, τυλιγμένους σε μπλε «πανάρι», όπως ντύναμε τα τετράδια για το σχολείο, επειδή της είχαν πει πως ήταν απαγορευμένος στην εστία της Γέχα όπου φιλοξενούνταν ως φοιτήτρια της Γαλλικής. Αλλά ο Γκίνσμπεργκ ήταν δική μου ανακάλυψη.

Διαβάστε ακόμα: «Έτσι επηρέασε καταλυτικά τα νεανικά μου χρόνια ο Τζακ Κέρουακ».

Αργότερα θα μάθαινα πως εκείνος ο Σεπτέμβριος του 1972 ήταν ο «Μαύρος Σεπτέμβρης», πως τη γέφυρα που είδαμε τη λένε ακόμη και σήμερα Ριάλτο. Πως ο Άλκης Αγγέλου και ο Φίλιππος Βλάχος πολύ καλά έκαναν κι απέρριψαν το πρώτο μου μεγάλο γκινσμπερικό ποίημα, που το είχα χτυπήσει σε μια γραφομηχανή brother σε τρία αντίτυπα το 1975, και το δικό μου το κατέστρεψα. Πως δεν δοκίμασα να ξαναγράψω σαν τον Γκίνσμπεργκ, αλλά τον διαβάζω και τον αγαπώ σαν αίμα μου. Πως δεν μου άρεσε όταν μια βραδιά πήγα με ωτοστόπ από τη Ρώμη στο Σπολέτο για να τον ακούσω να μας τραγουδάει βαρώντας το αερόφωνο κι απαγορεύοντάς μας να καπνίσουμε. Πως τον αγάπησα ξανά στο Φεστιβάλ του Καστελπορτσιάνο το 1979, μαζί με τους Γκρέγκορυ Κόρσο τον Θωμά Γκόρπα, τον Γεφτουσένκο, τον Ουίλιαμ Μπάροουζ και πολλούς άλλους, όταν σταμάτησε τα επεισόδια ψάλλοντας το «Ομ». Πως το 2007 επίσημος καλεσμένος του Τζακ Χίρσμαν στο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης του Σαν Φρανσίσκο έπρεπε να ακούσω τον Λόρενς Φερλινγκέτι να μας υποδέχεται με τα εξής λόγια: «Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου κατεστραμμένα από την ποίηση», για να παραδεχτώ κι εγώ πως ναι, η ποίηση με κατέστρεψε.

//Η τελευταία ποιητική συλλογή του Σωτήρη Παστάκα «Αλτσχάιμερ αρχόμενο» κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2017 από τις εκδόσεις Μελάνι.

Διαβάστε ακόμα: Νικόλας Σεβαστάκης – «Αυτό το βιβλίο με έκανε να γράψω πεζογραφία στα πενήντα»

TAGS :
Άλεν Γκίνσμπεργκ Μαύρος Σεπτέμβρης Σωτήρης Παστάκας

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook