rogue-one2

Το «Rogue One» βγαίνει στις αίθουσες σήμερα, 15 Δεκεμβρίου.

Ήταν πριν από μερικούς μήνες όταν γέμισε το timeline μου στο Facebook με το πρώτο teaser από το νέο Star Wars. Μια ιστορία που είχε σχέση με τον φανταστικό κόσμο του George Lucas αλλά δεν αποτελούσε συνέχεια κάποιας από τις προηγούμενες ταινίες. Η αλήθεια είναι ότι είδα το teaser, καλό μου φάνηκε, αλλά ποτέ δεν ενθουσιάστηκα.

Βλέπεις, είμαι από τους φανατικούς του Star Wars και μετά από μια συμπαθητική τριλογία (στην δεύτερη αναφέρομαι) και μια μέτρια ταινία (στο Star Wars VII – The Force Awakens αναφέρομαι) έχω μάθει να μην ενθουσιάζομαι εύκολα. Πόσο λάθος έκανα.

Είχα την τύχη να το δω στη δημοσιογραφική προβολή στο Αθήναιον το πρωί της Τετάρτης και ένα πράγμα σκέφτηκα όταν τελείωσε: ήταν ένα από τα καλύτερα SW films, ίσως το καλύτερο μετά την αρχική τριλογία του Lucas. Ίσως να υπερβάλω, αλλά άξιζε τον κόπο.

rogue-one1

Η Felicity Jones και ο Diego Luna στα καλύτερά τους.

Star Wars III και μισό

Ο μοναδικός λόγος που δεν αξίζει να πας να δεις το Rogue One (γυρνάει και στο όνομα Rogue One: A Star Wars Story) είναι αν δεν έχεις δει ποτέ στη ζωή σου ούτε μια ταινία Star Wars. Και αυτό επειδή το φιλμ του Gareth Edwards τοποθετείται ανάμεσα στο Episode III και το Episode IV. Δηλαδή είναι το Episode III και μισό! Είμαστε στην περίοδο που οι Jedi έχουν ηττηθεί, ο Darth Vader με τον Αυτοκράτορα θέλουν να κατακτήσουν το σύμπαν, το Death Star έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, ο Han Solo κάνει βόλτες με το διαστημόπλοιό του, ο Luke Skywalker δεν ξέρει τι σημαίνει Δύναμη, ο Obi-Wan και ο Yoda κρύβονται κ.ο.κ.

Το Rogue One είναι εκείνο το μικροσκοπικό κομμάτι, που έλειπε από το παζλ σου, ποτέ δεν σε ενδιέφερε, αλλά τώρα που το βρήκες σου είναι απαραίτητο.

Στο Rogue One ασχολούμαστε με την ιστορία της Jyn Erso, της οποίας ο πατέρας Galen Erso είναι από τους βασικούς σχεδιαστές του Death Star και της προσπάθειάς της να τον βρει. Εκεί συναντάει τους Επαναστάτες, που έχουν χωριστεί λίγο στα δύο (γιατί και το Star Wars έχει τους εξτρεμιστές του) και όλοι μαζί προσπαθούν να βρουν τα σχέδια του Death Star προκειμένου να το καταστρέψουν. Ή για την ακρίβεια να τα δώσουν στην Πριγκίπισσα Leia για το καταστρέψει μαζί με τον Luke στο Star Wars Episode VI – A New Hope.

Στο δικό μου μυαλό είναι περιττό να μιλήσω για τις ερμηνείες (πάρα πολύ καλές, χωρίς να σε ξενίζει κάτι), για τα εφέ (απλά καταπληκτικά), για τις μάχες (γεμάτες νόημα και σκοπό), για το κλασικό SW χιούμορ (που είναι τελικά διάχυτο στα ανδροειδή του Lucas). Τα είχε όλα, στις σωστές δόσεις.

rogue-one

Αληθινό Star Wars χωρίς Darth Vader δεν γίνεται.

 

Ο Edwards κατάφερε να στήσει ένα φιλμ που σε βάζει 100% στη λογική και τον κόσμο του Star Wars, που καταφέρνει τα 133 λεπτά που διαρκεί η ταινία να κυλάνε σαν νερό, που πάει προς στο τέλος και θέλεις να κρατήσει «λίγο ακόμα σε παρακαλώ», που τελειώνει και βλέπεις κάποια πρόσωπα να έχουν κόκκινα μάτια. Κατάφερε να πάρει όλα τα θετικά των ταινιών SW, τη δράση, τον σκοπό, την περιπέτεια, το δράμα, το χιούμορ, την αγωνία, το αδιέξοδο και φυσικά την ελπίδα και να δημιουργήσει ένα μικρό έπος που σε κρατάει καθηλωμένο από την αρχή μέχρι το τέλος.

Το Rogue One είναι εκείνο το μικροσκοπικό κομμάτι, που έλειπε από το παζλ σου, ποτέ δεν σε ενδιέφερε, αλλά τώρα που το βρήκες σου είναι απαραίτητο.

ΥΓ.: Κι αν είστε από αυτούς που αναρωτιούνται «πώς γίνεται ταινία Star Wars χωρίς φωτόσπαθα, Darth Vader, R2-D2, C-3PO, Jedi κτλ» η απάντηση είναι απλή: δεν γίνεται. Όλα τα παραπάνω υπάρχουν στο Rogue One, έστω από μερικά λεπτά έως λίγα δευτερόλεπτα – δευτερόλεπτα υπέρ αρκετά για να μας φτιάξουν τη διάθεση.

//Το Rogue One: A Star Wars Story κυκλοφορεί από σήμερα 15/12 στους κινηματογράφους από τη Feelgood.

 

Διαβάστε ακόμα: Πέντε ταινίες που κάνουν τους άνδρες να δακρύζουν

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top