«Εμφύλιος Πόλεμος»: Μια ανολοκλήρωτη προφητεία 
Χορός, φιλιά και παράνοια: Αυτό είναι το πρώτο trailer του «Joker: Folie à Deux» 
Η ταινία της εβδομάδας: «Τοτέμ» – Η αγάπη, το ανάχωμα στη φθορά 
«Megalopolis»: Η ιστορία πίσω από το τελευταίο μεγάλο στοίχημα του Φράνσις Φορντ Κόπολα 
Πώς η Πατρίτσια Χάισμιθ έγραψε τον «Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλεϊ» 
«Με πληροφόρησαν πως ο Κώστας Γαβράς ερχόταν στην Αθήνα για κάποια γυρίσματα της νέας του τότε ταινίας στη βίλα του Ιόλα, για να τον στηρίξει από των κορακιών, του αυριανισμού, τα γαμψά νύχια…» (Αρχείο Σωτήρη Κακίση)
Στο κείμενό μου για τον Μάνο Χατζιδάκι προ ημερών αναφέρθηκα στον τρομερό αυριανισμό της δεκαετίας του ’80 και μετά, που είχε φτάσει στο απόγειό του με χυδαία πρωτοσέλιδα εναντίον του Χατζιδάκι και του Τσαρούχη του πανελλήνιου και αισχρού ρυπαρο-εντύπου του Ταύρου, και στο πώς ο Χατζιδάκις ούτε στιγμή δεν δείλιασε, αλλά πέρασε και στην αντεπίθεση με όποιο μέσο διέθετε, ακόμα και με ομιλίες πριν από τις συναυλίες του, φλογερές κι ατρόμητες, σε εποχή όπου όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η…γυφτιά.
Εκείνη, λοιπόν, την άλλη μία κατάμαυρη περίοδο της νεοελληνικής αλητείας, χτύπησε μια μέρα το τηλέφωνό μου. Με πληροφόρησαν από την εφημερίδα πως ο Κώστας Γαβράς, ήδη αηδιασμένος κι αυτός από την απίστευτη κατηφόρα μας, ερχόταν στην Αθήνα για κάποια γυρίσματα της νέας του τότε ταινίας στη βίλα του Ιόλα επί τούτου, μόνο και μόνο για να καταδείξει και του Ιόλα την άγνωστη για τους συμπατριώτες του διεθνή αξία, για να τον στηρίξει έτσι από των κορακιών τα γαμψά νύχια. Γιατί ο Ιόλας αυτό το είχε πιο πολλή ανάγκη από τον Χατζιδάκι και τον Τσαρούχη, αφού τον ένιωθε εντελώς απροστάτευτο στον τόπο που είχε αποφασίσει να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Μια συνέντευξη άρα με τον Γαβρά στην Ελευθεροτυπία στου Ιόλα ακριβώς τον χώρο καθόλου δεν θα έβλαπτε, αντιθέτως.
Ο Τζόνι Χαλιντέι στην ταινία «Οικογενειακή Υπόθεση», μέρος της οποίας γυρίστηκε στο σπίτι του Ιόλα.
Ανεβήκαμε στην Αγία Παρασκευή με τον αδελφό τού Κώστα Γαβρά, τον Απόστολο, φίλο τότε και εκδότη μάλιστα αρκετών λιθογραφημένων βιβλίων μου, για τη συνέντευξη και τη φωτογράφηση στην έπαυλη του Αλέξανδρου Ιόλα. Ο Γαβράς γύριζε την ταινία του «Οικογενειακή Υπόθεση», που θα έβγαινε στις αίθουσες το 1986. Μας υποδέχτηκε, η αλήθεια είναι, ένας μες στην καλή χαρά Ιόλας, σαν ανέμελος από τους κεραυνούς και τα απειλητικά σύννεφα που ήδη είχαν συγκεντρωθεί πάνω από το κεφάλι του, ευγενής και απλός εν τη εστέτ πάντοτε υπερβολή του, ευτυχής ιδιαίτερα που μέρος του νέου φιλμ του Γαβρά γυριζόταν στο εσωτερικό του σπιτιού του. Το θεωρούσε, κατάλαβα, αυτό φυσικό, μην έχοντας ίσως επίγνωση πως πολύ εύκολα τα εσωτερικά μιας ταινίας μπορούν όπου Γης να βρεθούν, πάντως όχι τόσο εκτός έδρας, όπως είχε κανονίσει να γυριστούν προς τιμήν αμφοτέρων ο Γαβράς.
Διαβάστε ακόμα: Ο αντισυμβατικός Ρομέν Γαβράς
«Ευγενής και απλός εν τη εστέτ πάντοτε υπερβολή του, ευτυχής ιδιαίτερα που μέρος του νέου φιλμ του Γαβρά γυριζόταν στο εσωτερικό του σπιτιού του». (Αρχείο Σωτήρη Κακίση)
Διηγούμαι τώρα κι αυτή την ιστορία, ένα άλλο ενσταντανέ από τα δημοσιογραφικά μου περιδιαβάσματα –όπου πολλών δ’ ανθρώπων ίδον άστεα και νόον έγνων, γιατί καλά τα βιβλία, αλλά με τις συνεντεύξεις γνωρίζεις και κάναν άνθρωπο–, γιατί, επιπλέον της αποστολής μου εκείνης, που καλά πήγε και τα ’παμε με τον θαρραλέο εν Γαλλία εξπάτριοτ μας, κι η συνέντευξη δημοσιεύτηκε εν μέσω του χάους εκείνου κι όσο μπόρεσε να βοηθήσει φαντάζομαι θα βοήθησε, επιπλέον, λέω, υπήρξε εκείνη τη μέρα μια στιγμή μαγική, για μένα απίστευτη, που δεν τη ξεχνάω.
O Τζόνι Χαλιντέι (με τη Συλβί Βαρτάν του).
Ο Γαβράς γύριζε μια σκηνή όταν φτάσαμε. Περιμέναμε στην κουζίνα της έπαυλης, και σε λίγο το γύρισμα εκείνο ολοκληρώθηκε. Πήγα κι εγώ τότε προς τον Γαβρά, να συστηθώ, να δούμε πώς θα μιλούσαμε και πού αργότερα. Σ’ ένα ντουλάπι σχεδόν μέσα, σαν σ’ ένα εξαιρετικά μικρό βοηθητικό δωμάτιο, ήταν καθισμένος ο ηθοποιός που έπαιζε, που πρωταγωνιστούσε στο έργο. Αναγνώρισα ξαφνικά έκπληκτος, μην πιστεύοντας στα μάτια μου, ποιον λέτε, στον χώρο αυτόν τον ελάχιστο στριμωγμένο, χωμένον; Τον Τζόνι Χαλιντέι, το μεγαλύτερο ροκ ίνδαλμα της Γαλλίας ολόκληρης –και όχι μόνο– στα νιάτα του, μεγαλωμένον τώρα και υπάκουο στου Γαβρά τις οδηγίες, … εντοιχισμένον στων Αθηνών μια περιφερειακή περιοχή, αυτοπροσώπως! Μικρός, πάρα πολύ μικρός, που ήταν, που είναι πάντα ο κόσμος!
Ο Τζόνι Χαλιντέι, λοιπόν, ο άλλος Αλέν Ντελόν τους, η απάντησή τους στον Πρίσλεϊ, ο τόσο πολύ στην κορυφή του νεανικού κόσμου, πριν όχι και τόσα πολλά από τότε χρόνια. Τόση εντύπωση φαίνεται στον παράδρομο του μυαλού μου πως έκανε αυτό το τόσο μπροστά στα μάτια μου εύληπτο sic transit gloria mundi, που τώρα που τα γράφω αυτά δεν μπορώ να σας πω αν τον γνώρισα προσωπικά και τον Χαλιντέι, αν του απεύθυνα έστω μια κουβέντα τυπική. Πόσω μάλλον, αυτό είναι βέβαιο, να του ζητήσω να κάναμε και μαζί μια συνέντευξη, πιστός ίσως στο δικό μου ύφος, που τα πασαλείμματα τα συνεντευξιακά ποτέ δεν τα συμπάθησα, ποτέ δεν τα επεδίωξα.
Γεγονός είναι πως, πέραν της ανάμνησης της περασμένης δόξας του Ιόλα εκεί μέσα, του Τζόνι Χαλιντέι η ήδη αρχαία πυρά, ανθρώπινα, ταπεινά, σαν να μην ενδιαφερόταν πια να ξανανάψει. Του αρκούσε, τους αρκούσε, μια γωνιά στο μέλλον εκεί απόμερη και σκοτεινή, που τα φώτα μιας τελείως διαφορετικής των θριάμβων τους ταινίας, θα ξανάσωζαν, θα απαθανάτιζαν πάλι. Αλλού και για άλλους πια. Για τελείως άλλους καιρούς, και ανθρώπους.
Ο Σωτήρης Κακίσης με τον Κώστα Γαβρά (Αρχείο Σωτήρη Κακίση)
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
