Δεν υπάρχει καλοκαίρι χωρίς θερινό σινεμά. (Φωτογραφία: Thalia Galanopoulou / AOAFF 2017)

Δεν ξέρω πώς το σκέφτονται οι περισσότεροι, αλλά εμένα όταν κάποιος μου λέει τη λέξη «καλοκαίρι», αυτομάτως 5 πράγματα μου έρχονται στο μυαλό: νησί, ξύπνημα χωρίς ξυπνητήρι, παραλία, ταβέρνα και θερινός κινηματογράφος.

Καλώς ή κακώς οι παιδικές μου διακοπές έχουν συνδεθεί με το θερινό σινεμά. Βλέπετε, στο παλιό εξοχικό μας στους Αγ. Θεοδώρους, είχαμε δύο θερινούς, τον ψηλό και τον κοντό. Φυσικά, δεν ονομάζονταν έτσι, αλλά επειδή ο ένας ήταν στην ταράτσα ενός κτιρίου και ο άλλος σε μια αυλή είχαν αποκτήσει αυτά τα παρατσούκλια. Μάλιστα, από το πίσω μέρος του σπιτιού μας, κουτσοέβλεπες την οθόνη του ψηλού – έτσι όταν οι γονείς μας δεν μας έδιναν λεφτά για να πάμε, μαζευόταν όλη η παρέα και ότι κατάφερνε να δει ο καθένας. Ουχί, εισιτήρια δεν τους έκοβα.

Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να μου φέρνει το θερινό σινεμά ωραίες εικόνες, αναμνήσεις και αρώματα στο μυαλό μου. Και παρά το γεγονός ότι δεν τρώω τον χειμώνα μου στις κινηματογραφικές αίθουσες, μόλις μπει ο Ιούνιος ένα πέρασμα από έναν καλοκαιρινό κινηματογράφο θα το κάνω.

Και η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα ξεχειλίζει από όμορφους, παραδοσιακούς και δροσερούς θερινούς. Αυτοί είναι οι 5 που για μένα κάνουν τη διαφορά.

 

Στην επόμενη σελίδα: Σινέ Αίγλη από το 1903.

1 2 3 4 5 6

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top