«Και μούλεγες, δάσκαλε/ δεν θα πλαγιάζεις για να γυρίσει η νύχτα/ αν δεν έχει γραφεί τη μέρα ένα ποίημα».
Γιώργος Δουατζής, «Το χρέος»
Μνήμη Τάσου Λειβαδίτη
Και μούλεγες, δάσκαλε
δεν θα πλαγιάζεις για να γυρίσει η νύχτα
αν δεν έχει γραφεί τη μέρα ένα ποίημα
και κάθομαι μπροστά στο λευκό χαρτί
το αφήνω, όπως πάντα, με σημάδια
ψυχής, ερώτων, πεταγμάτων
Αλλά, τώρα που έφυγες οριστικά
πού να σου λέω…
χάθηκαν πολλά ποιήματα
και γύρισαν νύχτες πολλές
χωρίς μολύβια και χαρτιά
με τη ματιά στον ουρανό
Θέλω να μου πεις αλήθεια
χάθηκαν μαζί τους οι μέρες ή αυτά
διότι κάθε που ξυπνάω
και μεγαλώνει η απόσταση από τη γέννησή μου
νιώθω να χρειάζομαι όλο και περισσότερο
εκείνο το μοναδικό κάθε μέρα ένα ποίημα
Έτσι κύλησαν οι αιώνες
και νάμαστε πάλι οι δυο μαζί
να μετράμε μέρες και ποιήματα
να ζωντανεύουμε λευκά χαρτιά
για νάχουν αγάπη οι άνθρωποι
και να ζεσταίνονται τις νύχτες του χειμώνα
ήσυχοι αφού κάποιοι άλλοι
τραγούδησαν γι’ αυτούς κι απόψε
πληρώνοντας το προαιώνιο χρέος
που θα εκκρεμεί την επομένη, τη μεθεπόμενη
την κάθε των ανθρώπων νύχτα
(Από τη συλλογή «Το κόκκινο κασκόλ», εκδ. Μανδραγόρας, 2016. Το 2017 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Στίξις το συλλογικό βιβλίο-αφιέρωμα «Τάσος Λειβαδίτης – ο ποιητής, το έργο, η ζωή του», σε επιμέλεια Γιώργου Δουατζή.)
Στην επόμενη σελίδα: «Ο Τάσος Λειβαδίτης στον ύπνο μας συνεχίζει να λέει».
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
