«Παίρνεις το ταμπούρλο σου/ και τραγουδάς στους δρόμους/ κι εκείνος σ’ ακούει από ψηλά».
Ασημίνα Ξηρογιάννη, «Ένα ποίημα για τον Τάσο Λειβαδίτη»
Παίρνεις το ταμπούρλο σου
και τραγουδάς στους δρόμους
κι εκείνος σ’ ακούει από ψηλά.
Έχεις πάντα κοντά σου μολύβι και κόλλα λευκή,
αντίδοτα στη φθορά και τη νοσταλγία.
Έχεις πάντα στο μαξιλάρι σου
ένα «μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα»
για να νανουρίζεσαι τα βράδια
κι ελπίζεις να γράψεις μια μέρα ποίηση αληθινή
ποίηση επικίνδυνη
που να διαπερνά το σώμα του ανθρώπου
να είναι πυροτέχνημα για το μυαλό του
και να τον βάζει να ζει το αόρατο
χωρίς τύψη
χωρίς ενοχή.
Απλώς να ζει.
(Από τη συλλογή «Εποχή μου είναι η ποίηση», εκδ. Γαβριηλίδης, 2013)
Στην επόμενη σελίδα: «Κάτι χρωστάω στον Λειβαδίτη».
-
- Follow us:
x
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
